Ἀπορίας ἄξιον εἶναι τό ὅτι πολλοί –καί ἔμπειροι– συνάδελφοι ἀλλά καί ἀναλυτές μιλοῦν γιά τήν Τουρκία καί τίς ἐκλογές της.
Ὡσάν νά ἀναφέρονται σέ κάποιο δυτικό, δημοκρατικό κράτος.
Τό μόνο πού δέν εἶναι, δηλαδή, ἡ γειτονική μας χώρα, ἡ ὁποία δέν εἶναι οὔτε ἀραβικό, οὔτε εὐρωπαϊκό, οὔτε δυτικό, οὔτε ὁτιδήποτε ἄλλο γνωστό εἶδος κράτους.
Ἡ Τουρκία, εἶναι …Τουρκία! Γι’ αὐτό, ἐξ ἄλλου, ὁ Ἐρντογάν ἐπέμεινε στήν ἀλλαγή τοῦ ὀνόματός της ἀπό Turkey σέ Τürkyie. Δέν θέλει οὔτε κἄν νά τήν ἀποκαλοῦν μέ «δυτικοφανές» ὄνομα! Ὅποιος πίστευε ὅτι ὁ Ἐρντογάν μπορεῖ νά χάσει τήν ἐξουσία μέ …ἐκλογές (δηλαδή μέ τόν παραδοσιακό, δημοκρατικό, δυτικό τρόπο), γελάστηκε! Ἡ μοναδική φορά πού ὁ Ταγίπ αἰσθάνθηκε ὅτι ἔχανε τήν ἐξουσία ἦταν στό πραξικόπημα τοῦ 2016! Τότε ἦταν πού ἀντελήφθη ὅτι θά μποροῦσε νά τοῦ ξεφύγει ὄχι μόνον ἡ ἐξουσία ἀλλά καί ὁ ἔλεγχος, γενικότερα! Τότε ἦταν πού ἦλθαν στό μυαλό οἱ εἰκόνες τοῦ ἀπαγχονισμένου Μεντερές καί τοῦ Ζορλού, τόν ὁποῖο ἀπαγχόνισαν ἐπίσης οἱ στρατηγοί «γιά νά ἔχει παρέα ὁ πρωθυπουργός του στόν θάνατο»! Ἔτυχε νά ἔχουμε γυρίσει ὁλόκληρη τήν Τουρκία. Ἀπό τήν Ἀλεξανδρούπολη ξεκινῶντας, μέχρι τά σύνορα μέ τό Ἰράν. Ἡ Τουρκία, λοιπόν, εἶναι μία «ἄλλη χώρα». Οἱ Τοῦρκοι –ἐκτός ἀπό τήν ἐλίτ καί τήν ἰντελιγκένσια τῶν ἐκπολιτισμένων παραλίων καί τῆς Ἄγκυρας– εἶναι μιά χώρα πού θέλει τόν σουλτάνο της! Δέν τῆς ἀρέσουν «τά πολλά-πολλά» μέ τήν δημοκρατία, καί τίς ἐκλογές τίς βλέπει περισσότερο σάν πανηγύρι καί ἐκτόνωση παρά ὡς «δημοκρατική διαδικασία».
Ὁ Ἐρντογάν, πονηρός καί καταφερτζῆς, γνωρίζει καί ξέρει νά μανιπουλάρει τήν ἰδιοσυγκρασία τῶν (κατ’ εὐφημισμόν) ὁμοεθνῶν του. Γνωρίζει τά «χούγια» τῶν διαφόρων «φυλῶν» πού ζοῦν στήν χώρα του καί ἔχει τόν τρόπο νά παρέμβει τήν κατάλληλη στιγμή καί νά κερδίσει τήν συμπάθειά τους.
Ἀπόδειξη τρανή, ἡ πανηγυρική ἐπικράτησή του στά μέρη τά ὁποῖα ἔπληξε ὁ φοβερός σεισμός πρό ὀλίγων μηνῶν. «Θά σᾶς τά ξαναφτιάξει ὁ πατερούλης τά σπίτια σέ χρόνο μηδέν» τούς εἶπε καί ἐκεῖνοι προσεύχονταν στόν Θεό νά τούς κόβει χρόνια καί νά τοῦ δίνει μέρες!
Τό πρόβλημα, λοιπόν, δέν τό ἔχει πλέον ὁ Ταγίπ, ἀλλά ἡ Δύση, ἡ ὁποία λογάριαζε χωρίς τόν «μουστερῆ». Καί οἱ «μουστερῆδες» (πελάτες) τοῦ Ἐρντογάν εἶναι κατά πολύ περισσότεροι (μέχρι σήμερα) ἀπό τούς «μουστερῆδες» τοῦ Κιλιντσάρογλου, τῆς Ἀκσενέρ καί τοῦ Ἰμάμογλου, πού θύμισαν τήν παλαιά «Ἕνωση Κέντρου» τήν ὁποία συνέπηξε εὐκαιριακά ὁ Γεώργιος Παπανδρέου, κέρδισε τίς ἐκλογές τοῦ 1963, ἀλλά διελύθη –ἐκ τῶν ἔσω ὑπονομευθεῖσα– εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη! Σιγά μήν ἔχανε ὁ σουλτάνος ἀπό τόν χαλίφη μέ …ἐκλογές! Οἱ σουλτάνοι ἔπεφταν ἀπό τούς χαλίφηδες μόνο μέ πισώπλατες μαχαιριές ἤ μέ ἄλλου εἴδους συνωμοσίες. Ἀλλά μέ ἐκλογές, ποτέ!
Δέν γνωρίζουμε πόσο ἔχει ὑπολογίσει ἡ Δύση (ἤτοι οἱ ΗΠΑ καί ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἀκολουθοῦντες) τίς συνέπειες τῆς ἐπανεκλογῆς Ἐρντογάν. Κάποιοι, ὅμως, λένε ὅτι ἤδη οἱ ὀπαδοί του ἔχουν ἀρχίσει νά κρύβουν τίς φωτογραφίες τοῦ Κεμάλ καί νά μοστράρουν ἐκεῖνες τοῦ Ταγίπ, προσευχομένου στήν Ἁγία Σοφία!
