Πόσες φορές πρέπει νά ἀποδείξουμε ὅτι εἴμαστε μία χώρα «ὅ,τι κάτσει»;
Πότε θά σοβαρευτοῦμε; Πόσες φορές πρέπει νά τρίψουμε τά μοῦτρα μας στή λάσπη, γιά νά βάλουμε μυαλό ὡς κοινωνία; Πόσες φορές πρέπει νά ἐξευτελίσουμε τούς θεσμούς (κυρίως οἱ ἔχοντες ἀνάγκη προβολῆς πρός ἴδιον συμφέρον), μέχρι νά καταγραφοῦμε στίς δέλτους τῶν σοβαρῶν κρατῶν καί κοινωνιῶν;
Ἕνας πρώην ὑπουργός ἀπευθύνεται δημοσίως στήν ὑπουργό τῆς Παιδείας μέ ἐκφράσεις, πού θά ἔπρεπε νά τόν ἔχουν στείλει ἤδη «στήν ἐξέδρα». Χρησιμοποιεῖ ὡς ὕβρι (καί, πάντως, ὄχι ὡς κοσμητικό) τό ὄνομα μίας γυναίκας, ἡ ὁποία εἶναι προφυλακισμένη, δέν ἔχει ἀκόμη δικασθεῖ (ἔχει βεβαίως καταδικασθεῖ ἤδη ἀπό τά διάφορα «τηλε-δικαστήρια», στά ὁποῖα μετέχουν δικηγόροι, δημοσιολόγοι καί «κυνηγοί κεφαλῶν»), ἀποφεύγει νά ζητήσει εὐθέως συγγνώμη καί, ὅταν τό ἀποφασίζει (προφανῶς ἔπειτα ἀπό «ρομπατσίνα» τῶν ἀνωτέρων του), πάλι πηγαίνει «πάνω-κάτω καί πλαγίως» καί χρησιμοποιεῖ ἀστόχως τό ὄνομα τῆς ἡρωΐδας Ἀρχαίας Τραγωδίας (Μήδεια), κάνοντας τά πράγματα ἀκόμη χειρότερα!
Πολιτικά κόμματα –σέ κορυφαῖο ἐπίπεδο– συγκρούονται μέ ἀφορμή ἀπόφαση τῆς Δικαιοσύνης, ἡ ὁποία καταδίκασε τόν πρώην διευθυντή τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου σέ πολυετῆ κάθειρξη, ἀλλά ἔκανε δεκτό τό αἴτημα ἀναστολῆς, μέχρι τήν ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεως σέ δεύτερο βαθμό! Δείχνουν, δηλαδή, κυρίως οἱ παράγοντες τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως, ὅτι ἡ Δικαιοσύνη εἶναι «καλή», ὅταν δέν ἀποδέχεται πλήρως τό κατηγορητήριο τῆς «Ἐξεταστικῆς» τῆς Βουλῆς, ἀλλά «κακή», ὅταν δέχεται αἴτημα ἀναστολῆς, βάσει τῶν ἰσχυουσῶν ποινικῶν διατάξεων! Κάποια στιγμή, θά πρέπει οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες νά θυμοῦνται ὅτι ἡ Βουλή νομοθετεῖ καί ἡ Δικαιοσύνη δικάζει βάσει τῶν διατάξεων τίς ὁποῖες ψηφίζουν οἱ ἴδιοι οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ! Ὅταν οἱ ἡγέτες τῶν κομμάτων ἐφαρμόζουν τακτικές τοῦ ὄχλου, τῶν «μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης», ἄς μήν περιμένουν νά πάει μπροστά ἡ χώρα καί ἡ κοινωνία. Ναί, εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι ὅτι ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη ἔχει προβλήματα. Εἶναι, ἐπίσης, γνωστό ὅτι λιμνάζουν ὑποθέσεις, καθώς ὑπάρχει ἔλλειψη στελεχῶν, ἀλλά καί οἱ χῶροι στούς ὁποίους φιλοξενοῦνται καί καλοῦνται νά ἐργασθοῦν τά στελέχη τοῦ δικαστικοῦ σώματος καί οἱ δικαστικοί ὑπάλληλοι, δέν εἶναι ἐκεῖνοι πού θά ἔπρεπε νά εἶναι, πρᾶγμα πού συμβάλλει τά μέγιστα στήν πλημμελῆ λειτουργία τῆς Θέμιδος.
Ἄς φροντίσει ἡ ἑλληνική πολιτική κοινότης νά στεγάσει ἀξιοπρεπῶς τήν Δικαιοσύνη (δέν ὑπάρχει ἄλλη εὐρωπαϊκή χώρα μέ δικαστήρια-ἀχούρια) καί ἄς σπεύσει στό πλευρό τῶν λειτουργῶν της. Φυσικά καί κρίνονται οἱ ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης, ἀλλά ὄχι μέ «σκυλοκαυγᾶδες» καί ἐπιθέσεις ἐναντίον της, δυστυχῶς καί ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θά ἔπρεπε νά τήν ἔχουν ἀναγάγει στό ἐπίπεδο πού τῆς ἀξίζει. Δέν μπορεῖ ἀπό τή μία νά ἀπαιτοῦμε ἀπό τόν πολίτη νά σέβεται τούς Νόμους (τούς ὁποίους ἡ Βουλή ψηφίζει καί ἡ Δικαιοσύνη καλεῖται νά ἐφαρμόσει) καί ἀπό τήν ἄλλη νά μεταχειριζόμαστε τήν Δικαιοσύνη «ἀ-λά-κάρτ», ὅπως μᾶς συμφέρει καί ὅπως μᾶς φέρνει «ψηφαλάκια». Τά σοβαρά κράτη ἀρχίζουν ἀπό τόν σεβασμό τῶν θεσμῶν. Μᾶς ἀρέσει-δέν μᾶς ἀρέσει, ὀφείλουμε νά τούς σεβόμαστε. Ὅλοι!
