Νά σᾶς πῶ τήν πᾶσα ἀλήθεια, ὅσα ἑκατομμύρια καί ἄν εἶχα, δέν θά πήγαινα νά λάβω μέρος στήν κατάδυση τοῦ μικρο-υποβρυχίου προκειμένου νά δῶ ἀπό κοντά ἕνα ὁποιοδήποτε ναυάγιο!
Μέ τρόμαζε πάντα αὐτή ἡ ἀπόλυτη ἡσυχία τοῦ βυθοῦ. Νεώτερος, φοιτητής ἀκόμη, εἶχα τήν ἔφεση πρός τά ἀκραῖα σπόρ. Ἔχω ἀνέβει στίς ψηλότερες κορυφές τῶν ἑλληνικῶν βουνῶν ὑπό ὁποιεσδήποτε συνθῆκες. Ἔμαθα ἀπό μικρός –χάρις στόν θεῖο μου, Ἀνδρέα Πατσουράκο, ἐμπειρότατο ὀρειβάτη καί στόν ἐπίσης μαίτρ τῶν ἑλληνικῶν ὀρέων Σπῦρο Ράνη, νά ἀγαπῶ τήν ὀρειβασία, ἔμαθα νά χειρίζομαι τά σχοινιά, τά κραμπόν καί τό πιολέ. Πάτησα τήν παγωμένη κορυφή τοῦ Ὀλύμπου, τοῦ Παρνασσοῦ, τῆς Γκιώνας καί, φοιτητής πιά, προσπάθησα νά μυηθῶ στήν καταδυτική τέχνη. Πῆγα σέ μιά καλή Σχολή, στήν Καστέλλα, ὁ δάσκαλος μοῦ εἶπε ὅτι τά πήγαινα μιά χαρά, ἀλλά ἡ ἀπόλυτη ἡσυχία τοῦ βυθοῦ μέ ἀπωθοῦσε. Ἔτσι, ἔμεινα στήν ὀρειβασία, μέχρι πού, λόγῳ πολλαπλῶν ὑποχρεώσεων, ἀραίωσαν οἱ ἐξορμήσεις μου…
Δέν μπορῶ νά γνωρίζω τί ἀκριβῶς ὤθησε αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά στιμωχθούν σέ μιά πειραματική κάψουλα, καταβάλλοντας ὑπέρογκα ποσά (τά ὁποῖα διαθέτουν, ὡς εὔποροι) προκειμένου νά πλησιάσουν καί νά δοῦν ἀπό κοντά ἕνα σύνολο ἀπό παλιοσίδερα, τό περίφημο ναυάγιο τοῦ Τιτανικοῦ.
Ἀσφαλῶς, ὅπως σέ κάποιους ἀρέσει νά ροβολοῦν στά κορφοβούνια καί νά τρώγουν τίς ἀρθρώσεις τους σέ ἀναρριχήσεις, ἔτσι καί κάποιοι ἄλλοι προτιμοῦν τίς καταδύσεις, στά τέσσερεις χιλιάδες μέτρα! De gustibus κ.λπ., πού λέγαν’ καί οἱ Λατῖνοι.
Διαβάζω τίς ταυτότητες τῶν ἐπιβαινόντων στήν πειραματική καταδυτική κάψουλα.
Στό «Titan» ἐπέβαινε ὁ ἄνθρωπος πού εἶχε ὁραματιστθεῖ τήν Ocean Gate, τήν ἑταιρεία πού ὀργάνωνε τά ταξίδια γιά ὅσους θέλουν νά δοῦν ἀπό κοντά τό ναυάγιο τοῦ «Τιτανικοῦ», ὁ 61 ἐτῶν Στόκτον Ράς, ἔμπειρος μηχανικός πού ἔχει σχεδιάσει ἕνα πειραματικό ἀεροσκάφος καί ἄλλα καταδυόμενα ὀχήματα.
Πατέρας καί γυιός, ὁ Σαχζάντα καί ὁ Σουλεμάν Νταγούντ, 48 καί 19 ἐτῶν, ἀπό τό Πακιστάν, μέλη μίας ἀπό πιό πλούσιες οἰκογένειες τῆς χώρας.
Ὁ πατήρ εἶναι ἀντιπρόεδρος τῆς Engro Corporation, μιᾶς μεγάλης ἑταιρείας λιπασμάτων καί πετροχημικῶν.
Ὁ Πώλ-Ἀνρί Ναρζολέ ἤ «κύριος Τιτανικός», 77 ἐτῶν μέ μακρά ἐμπειρία στό γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό, διευθυντής ὑποβρύχιας ἔρευνας στήν ἑταιρεία πού ἔχει τά δικαιώματα στό ναυάγιο καί ἔχει ἀνακτήσει χιλιάδες ἀντικείμενα ἀπό αὐτό.
Ὁ Χάμις Χάρντινγκ, ὁ 58χρονος Βρεταννός πλοηγός τοῦ βαθυσκάφους, εἶναι ἄνθρωπος τῆς περιπέτειας. Πέρυσι πέταξε στό Διάστημα μέ μία ἀπό τίς πτήσεις τῆς Blue Origin τοῦ Τζέφ Μπέζος.
Ἔχει ἀκόμη στό ἐνεργητικό του τό παγκόσμιο ρεκόρ γιά τήν μεγαλύτερη παραμονή στό βαθύτερο σημεῖο τῶν ὠκεανῶν, τήν τάφρο τῶν Μαριανῶν.
Πολλοί θά διερωτῶνται τό πῶς τούς ἦρθε στά καλά καθούμενα νά θέσουν σέ κίνδυνο τήν ζωή τους. Δύσκολο νά ἀπαντηθεῖ τό ἐρώτημα. Τό κυνῆγι τοῦ ἀγνώστου, ὅσα χρόνια κι ἄν περάσουν, θά παραμένει πάντα γοητευτικό. Εἴτε πρόκειται νά ἀνέβει κάποιος τίς ὀκτώ καί πλέον χιλιάδες μέτρα τοῦ Ἕβερεστ εἴτε νά καταδυθεῖ στά τέσσερεις χιλιάδες μέτρα τοῦ Τιτανικοῦ. Κι ὅπως ἀπεφάνθη, τό 1960, ὁ μέγας Μικελάμντζελο Ἀντονιόνι, «Ἡ περιπέτεια», εἶναι περιπέτεια!…
