Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ ρεπορτάζ μέ τίς συγκλονιστικές ἐξομολογήσεις τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας Νίκου Ἀναστασιάδη γιά τίς ἀπόψεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη περί τό Κυπριακό καί τίς ἀφόρητες πιέσεις πού τοῦ ἄσκησε νά διακοπεῖ τό πρόγραμμα γεωτρήσεων τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας χάριν τῆς ἑλληνοτουρκικῆς προσέγγισης, μέ βρῆκε στόν ἱερό ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας στήν Θεσσαλονίκη.
Στόν ἱστορικό αὐτόν ναό ὅπου τελέστηκε ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς ἡ δοξολογία παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀνθίμου καί τῶν τοπικῶν ἀρχῶν τῆς πόλεως. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν περίπου μυστηριακή, καθώς ἡ χορωδία τῶν ψαλτῶν τοῦ ναοῦ (ὁ ὁποῖος εἶναι βυζαντινός τοῦ 7ου αἰῶνα μέ σπάνια ψηφιδωτά, καί, γιά ἕνα φεγγάρι, εἶχε μετατραπεῖ σέ τζαμί ἀπό τούς Τούρκους) ἀπέδωσε μέ μοναδικό τρόπο τόν ἐθνικό ὕμνο. Μπροστά στήν Ὡραία Πύλη.
Ὅσην ὥρα ἐτελεῖτο ἡ δοξολογία, ἔφταναν συνεχῶς στό κινητό μου μηνύματα ἐκπλήξεως καί ἀπορίας ἀπό φίλους ἀπό ὅλη τήν χώρα γιά τό περιεχόμενο τῶν ἀποκαλύψεων πού κάναμε γιά τίς ἀπόψεις Μητσοτάκη, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες μάλιστα ἐκτός ἀπό τίς γεωτρήσεις πού «πρέπει» νά σταματήσουν ὁ Πρωθυπουργός φέρεται ὅτι τάχθηκε ὑπέρ τῆς κατασκευῆς ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου πρός τήν Τουρκία πού θά παρακάμπτει τήν Κύπρο μας… Ὡστόσο, ἦταν τόσο δυνατή ἡ στιγμή τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου ὥστε τό μυαλό μου πέταξε, χάθηκε ἀπό τά τρέχοντα.
Τό μόνο πού σκεφτόμουν ἐκείνη τήν στιγμή ἦταν πῶς θά ἦταν τό κλῖμα στήν Ἁγία Λαύρα ὅταν ὁ λαός καί κλῆρος κήρυτταν τήν ἐπανάσταση γιά τήν ἀπελευθέρωση τήν εὐλογημένη ὥρα. Θά ἔμπαινε μιά ἀχτίδα φωτός ἀπό τόν τροῦλλο γιά νά φθάσει στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας στό τέμπλο σάν καί αὐτή πού ἔβλεπα τώρα μπροστά μου;
Σκεφτόμουν ἐπίσης, βούιζαν στά αὐτιά μου, ὅσα μοῦ εἶπε τήν προηγούμενη βραδιά ὁ καθηγητής μου στό πανεπιστήμιο Στέλιος Περράκης, κουμπάρος τοῦ ἀείμνηστου Κρανιδιώτη, ὅτι ἡ Κύπρος εἶναι μία ἀπό τίς δύο κοιτίδες τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν περιοχή τῆς Μεσογείου καί θά πρέπει νά τήν προστατεύουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ. «Χάσαμε τήν Ἰωνία, μᾶς ἔμεινε ἡ Κύπρος.» Σκεφτόμουν ἐπίσης μία φράση πού εἶχε πεῖ σέ συνάντησή μας στό Παγκράτι ὁ καλός φίλος Κώστας Γεωργίου, ὅταν συζητούσαμε γιά τήν ἀντίσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στήν Κατοχή: ὅτι ὁ κόσμος πῆρε τά ὅπλα καί ἀνέβηκε στό βουνό κατά τῶν κατακτητῶν, γιατί θεώρησε ὅτι «ἡ πατρίδα εἶναι κάτι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἐμᾶς, ἀκόμη κι ἄν ἔχουμε παράπονα ἀπό αὐτήν.»
Σκεφτόμουν ἐπίσης ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη τοῦ Ἄνθιμου, πού τόσο λοιδωρήθηκε στό παρελθόν ὡς πόλη σκοταδισμοῦ, ἦταν μία πόλη μέ ταυτότητα. Δέν ξέρω ποῦ πῆγε τά τελευταῖα χρόνια αὐτή ἡ ταυτότητα καί μέ τί ἀντικαταστάθηκε. Τό ἀφηρημένο δέν εἶναι ταυτότητα, πάντως. Τό εὐτύχημα ἦταν ὅτι ὁ δήμαρχος τῆς πόλης Κωνσταντῖνος Ζέρβας φορῶντας γραβάτα μέ ἑλληνικές σημαῖες, ὁ περιφερειάρχης Ἀπόστολος Τζιτζικώστας, ὁ ὑφυπουργός Σταῦρος Καλαφάτης καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ προέδρου τοῦ κοινοβουλίου Κώστας Γκιουλέκας μαζί μέ τόν πολιτικό μαθουσάλα Σωτήρη Κούβελα, ἔδειξαν νά ἀπολαμβάνουν αὐτήν τήν σπάνια στιγμή τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου a cappella.
Ὅπως ἐπίσης καί τήν ὀλιγόλογη παρέμβαση τοῦ Ἄνθιμου, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι «ὡς χώρα πρέπει νά διεκδικοῦμε ὅ,τι μᾶς ἀνήκει.» Συζήτησα γιά λίγο μέ τόν προχωρημένης ἡλικίας Μητροπολίτη παρουσίᾳ τοῦ πατέρα Παλαιολόγου, καί τῆς πρεσβυτέρας του, ἀνταλλάξαμε καί εὐχές καθώς γνωριζόμαστε ἀπό τήν περίοδο τῆς ποιμαντορίας του στήν Θράκη καί ἔφυγα ἀμέσως γιά τόν χῶρο τῆς μαθητικῆς παρέλασης στόν Λευκό Πύργο. Ὅπου καί ἐκεῖ ἀνακάλυψα ὅτι ἡ πατρίδα εἶναι κάτι μεγαλύτερο ἀπό ἐμᾶς. Στάθηκα στό σημεῖο ὅπου κατέληγαν τά σχολεῖα πού παρήλαυναν γιά νά ἀπολαύσω τό μοναδικό θέαμα, καλοντυμένοι μαθητές, μέ κοστούμια, καί μαθήτριες μέ ταγέρ, νά φωνάζουν μέ δύναμη κερκίδας τήν ταυτότητα τῆς τάξεώς τους, νά ἐπαναλαμβάνουν ρυθμικά τήν λέξη «Ἑλλάς Ἑλλάς», καί νά ἀγκαλιάζονται εὐτυχισμένοι στόν τερματισμό γιά τήν «ὑπερήφανη ἐκπλήρωση αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς.»
Οἱ εἰκόνες αὐτές καί μόνο μέ ἔπεισαν ὅτι ἀξίζει τόν κόπο ἡ μοναξιά τοῦ ἀποσυνάγωγου στίς ἀποκαλύψεις γιά τά ἐθνικά θέματα. Διάφοροι φίλοι μου ἐπεσήμαναν στά μηνύματά τους ὅτι πολλά κανάλια στίς πρωινές ἐκπομπές ἐξαφάνισαν τήν «Ἑστία» καί τό ρεπορτάζ της γιά τίς ἀπόψεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ περί τήν Κύπρο. Ὅτι «τίποτα δέν περιμένω, τό παιχνίδι εἶναι στημένο καί ὅποιος παίζει τό γνωρίζει.» Ὅτι δέν ἔχει νόημα νά ἐπιμένουμε. Ὅτι ἤμασταν ἐκτός κλίματος καθώς χαλούσαμε τό πάρτυ μέ τίς εὐχές τοῦ Ἐρντογάν καί τοῦ Τσαβούσογλου γιά τήν …25η Μαρτίου πρός τήν ἑλληνική Κυβέρνηση. Κοίταξα πρός τήν πλευρά τοῦ συλλόγου «Ἐμμανουήλ Παπᾶς» πού παρήλαυνε, τοῦ ἥρωα τραπεζίτη μέ τά ἑπτά παιδιά πού κήρυξε τήν ἐπανάσταση στήν Μακεδονία καί θυσίασε τήν ζωή του γιά τήν πατρίδα, καί ἀπέρριψα ὅλες αὐτές τίς ἡττοπαθεῖς προσεγγίσεις. Ὅλα ἔχουν νόημα. Καί ποτέ δέν νοιώθει κανείς πιό δυνατός ὅσο ὅταν εἶναι μόνος. Ἄν εἶναι πραγματικά μόνος. Ἡ πατρίδα, ἔχει δίκιο ὁ φίλος μου ὁ Κώστας, πράγματι εἶναι κάτι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἐμᾶς, κι ἐμεῖς δέν ἔχουμε κανένα δικαίωμα νά σιωποῦμε προκειμένου νά προστατέψουμε τήν ἀμφίβολη φήμη μιᾶς παράταξης πού συρρικνώνεται σέ κόμμα-συνιστῶσα, κάθε φορά πού βρισκόμαστε μπροστά σέ τόσο μεγάλες, συγκλονιστικές ἀποκαλύψεις.
Ἡ παράταξη γεννήθηκε γιά νά ὑπηρετεῖ τήν πατρίδα καί τόν Ἑλληνισμό καί ὄχι νά στρέφεται ἐναντίον τῆς πατρίδας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Τώρα, ἐάν ἐμεῖς παίρνουμε τό ρίσκο νά τά ἀποκαλύπτουμε ὅλα αὐτά σέ καιρούς πού τά διακυβεύματα εἶναι ἄλλα, καί χαλᾶμε τήν ἀτμόσφαιρα, καί ἄν τυχόν ἡ «ποινή» γι’ αὐτό εἶναι ἡ ἐξαφάνιση αὐτῶν τῶν συγκλονιστικῶν ἀπό τά κυρίαρχα μέσα ἐνημέρωσης, ἐμεῖς εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀναλάβουμε αὐτό τό προσωπικό κόστος. Διότι ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν ταπεινή θέση τά τελευταῖα χρόνια μέ συνέπεια ἀποκαλύπτουμε ὅ,τι θετικό καί ὅ,τι ἀρνητικό γίνεται γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα καί, στό τέλος, διαπιστώνουμε ὅτι ἡ πληροφορία, μέ καθυστέρηση ἔστω, φτάνει τελικά στόν ἀποδέκτη ἑλληνικό λαό. Ὅσα ἐμπόδια καί ἄν τυχόν τεθοῦν. Ἡ χώρα –γιά ὅσους δέν τό ἔχουν καταλάβει αὐτά τά χρόνια– ἔχει μετατραπεῖ σέ ἕνα ἀπέραντο κρυφό σχολειό ὅπου κάθε Ἕλληνας μεταδίδει σιωπηρά στό διπλανό του, στόμα μέ στόμα, τά πραγματικά νέα παρακάμπτοντας τά ἐπίσημα κανάλια ἐνημέρωσης.
Δέν παραπονιόμαστε λοιπόν! Ἕκαστος ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη… Ἐκεῖνοι τήν δουλειά τους κι ἐμεῖς τήν ἀποστολή μας. Ἡ πατρίδα εἶναι κάτι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς. Εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τίς γελοῖες ἁψιμαχίες Μητσοτάκη – Ἀνδρουλάκη γιά τό ποιός θά εἶναι ὁ ἑπόμενος πρωθυπουργός, εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τίς ραδιουργίες τοῦ «δημοκράτη» Ἀλιβιζάτου γιά τό πῶς θά ψηφιστεῖ καί νέα νομοθετική ρύθμιση γιά νά ἀποκλειστεῖ ἕνα κόμμα ἀπό τήν Βουλή, εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τόν θόρυβο γιά τά γιαούρτια τοῦ Γκλέτσου καί τίς δηλώσεις τοῦ Νάσου Ἀθανασίου, εἶναι μεγαλύτερο ἀπό ὅλα τά ἐφήμερα γιά τά ὁποῖα κονταροχτυπιόμαστε μέ ἀπόλυτα ρηχό τρόπο κάθε μέρα.
Κι ἄν τό κόστος εἶναι ἡ μοναξιά καί ἡ ἀπομόνωση, καλῶς ὅρισες μοναξιά, καί καλῶς ὅρισες ἀπομόνωση. Τοὐλάχιστον, ἐμεῖς δέν θά ἔχουμε συμπράξει στό ἔγκλημα καί θά κοιμόμαστε μέ ἥσυχη τήν συνείδησή μας. Σέ κάθε περίπτωση μεγαλύτερη ἱκανοποίηση ἀπό τήν τριήμερη ἐκκωφαντική σιωπή τοῦ Μεγάρου Μαξίμου στίς ἀποκαλύψεις μας (τήν ὁποία βεβαίως ἑρμηνεύουμε ὡς πλήρη ἐπιβεβαίωσή τους) ἀλλά καί ἀπό τήν ἐξαφάνιση τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης πού εἶναι στό κόλπο τῶν ἐθνικῶν παραχωρήσεων, δέν ὑπάρχει!
Εὐχαριστοῦμε πολύ! Εἰλικρινῶς!
