Στήν μυροβόλο Χίο ὅπου βρέθηκα γιά λίγες μέρες, μπορῶ νά πῶ ὅτι «ἀκουμπῶ» μία ἀπό τίς πλέον εὐαίσθητες περιοχές τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Τό βράδυ, πού κάθομαι στό μπαλκόνι τοῦ παραδοσιακοῦ ξενοδοχείου πού μᾶς φιλοξενεῖ, κοιτάζω ἀπέναντι, στά τουρκικά παράλια, ἕνα ἀπέραντο δάσος ἀπό μικρά κόκκινα φωτάκια. Εἶναι οἱ χιλιάδες ἀνεμογεννήτριες πού λειτουργοῦν στά μικρασιατικά παράλια, ἐνῷ τήν ἴδια στιγμή, στήν Χίο, εἶναι ζήτημα ἐάν ὑπάρχει μονός ἀριθμός ἀνεμογεννητριῶν. Δέν γνωρίζω ἄν οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἐξυπνότεροι ἤ ἐάν ἐμεῖς εἴμαστε οἰκολογικά εὐαίσθητοι. Εἶναι βέβαιο ὅμως ὅτι οἱ γείτονες παράγουν ἐνέργεια χωρίς νά ρυπαίνουν τό περιβάλλον.
Στό νησί, πού προσπαθεῖ καί ἐν πολλοῖς ἔχει ξεπεράσει τό πρόβλημα τῆς ἀκατάσχετης εἰσροῆς παρατύπων μεταναστῶν, ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι ἐλαφρῶς προεκλογική.
Ὄχι ὅμως τόσο, ὅσο στά μεγάλα ἀστικά κέντρα. Μικρότερες κοινωνίες, σχεδόν ὅλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ἐλάχιστα τά μυστικά, καί ἡ περίοδος εἶναι σχεδόν ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες.
Παρ’ ὅτι πλησιάζουμε πρός τόν Ὀκτώβριο, ἡ θάλασσα μᾶς καλοδέχεται στήν προσπάθειά μας νά ἀναπληρώσουμε τά μπάνια πού χάσαμε αὐτό τό περίεργο καλοκαίρι.
Θυμᾶμαι τήν βιβλική καταστροφή τήν ὁποία ὑπέστη ἡ Χίος πρό δεκαετίας καί βλέπω μέ ἀπόλυτη εὐχαρίστηση καί ἱκανοποίηση τό πόσο γρήγορα ἔχουν σχεδόν ἀπολύτως ἐπουλωθεῖ οἱ πληγές. Σέ αὐτό συνέβαλλε πολύ ἡ πρωτοβουλία εὐπόρων Χίων, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβαν ὁ καθένας καί ἕνα διαφορετικό κομμάτι ἀπό τά καμένα δάση.
Ἡ Χίος λοιπόν εἶναι πάλι σχεδόν καταπράσινη καί ἴσως ἀποτελεῖ παράδειγμα καί ὑπόδειγμα στήν προσπάθεια πού θά καταβληθεῖ γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν τεραστίων δασικῶν ἐκτάσεων πού χάσαμε ἀπό τίς πυρκαγιές τό ἐφετινό καλοκαίρι.
Ἐδῶ λοιπόν νά σημειώσουμε ὅτι στήν Χίο ἐκτός τῶν ἄλλων θαυμάτων, δηλαδή τῶν δώρων τῆς φύσεως, μέ τά μαστιχόδεντρα νά ἔχουν καί πάλι θεριέψει, μέ τόν κάμπο νά προσφέρει ἁπλόχερα τίς εὐωδιές του, βρεθήκαμε μάρτυρες ἑνός ἀκόμη θαύματος.
Εἴχαμε τήν χαρά νά παραστοῦμε στήν ἐκδήλωση γιά τήν ἔναρξη τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους στό Πρότυπο μή κερδοσκοπικό Ναυτικό Λύκειο, τό ὁποῖο ἵδρυσε καί λειτουργεῖ τό Ἵδρυμα «Μαρίας Τσάκου» μέ πρωτεργάτη τόν καπετάν Παναγιώτη Τσάκο, ὁ ὁποῖος ἔχει θέσει στόχο ζωῆς τήν ἐπάνοδο τῶν νέων τῆς Ἑλλάδος στό ναυτικό ἐπάγγελμα.
Μέ συγκίνηση εἴδαμε δεκάδες νέα παιδιά, μαθητές τοῦ λυκείου ἀλλά καί οἰκοτρόφους στό «Σπίτι τῆς Μαρίας» πού δημιούργησε τό ἵδρυμα στά Καρδάμυλα στήν μνήμη τῆς κόρης τοῦ καπετάνιου Μαρίας Τσάκου (ἦταν τό σπίτι της ὁ χῶρος πού σήμερα φιλοξενεῖ τά παιδιά), νά συμμετέχουν στήν ἐκδήλωση καί ὁρισμένα νά παραλαμβάνουν ἐπαίνους, ἐπειδή πρώτευσαν σέ διάφορες σχολές στίς ἐφετινές πανελλήνιες ἐξετάσεις.
«Πιστεύω ὅτι ὁ καπετάνιος πρέπει νά φιλοξενηθεῖ στίς δέλτους τῶν μεγάλων Ἑλλήνων εὐεργετῶν» μοῦ λέει ὁ πρώην Πρωθυπουργός καί Ἀντιπρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως Παναγιώτης Πικραμμένος πού ἦταν τό τιμώμενο πρόσωπο στήν ἐκδήλωση.
Τό πόσο λάτρης τοῦ μέτρου καί τοῦ ἤθους εἶναι ἀπεδείχθη ὅταν στήν ἀντιφώνησή του τόνισε ὅτι ὁ τίτλος τόν ὁποῖον προτιμᾶ ἀπ’ ὅλους εἶναι ἐκεῖνος τοῦ τέως Προέδρου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας.
Ἦταν ἰδιαίτερα αἰσιόδοξη καί συγκινητική ἡ ἐκδήλωση. Καί ὅπως ἔλεγαν οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν πού σπουδάζουν στίς φιλόξενες ἑστίες πού δημιούργησε ὁ Νέστωρ τῆς Ἑλληνικῆς Ναυτιλίας, «ὁ Θεός νά τόν ἔχει καλά γιά νά κάνει ἀκόμη περισσότερα.»
