Ἰδού, λοιπόν, ὁλόφρεσκος, ροδαλός, ἕτοιμος νά ἀρχίσει καί αὐτός νά μετρᾶ ἀντιστρόφως, ὁ νέος χρόνος, τό 2023. Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, τό προσφωνοῦμε ἐπακριβῶς: «Δύο χιλιάδες εἴκοσι τρία».
Οἱ Ἀγγλοσάξωνες, οἱ ὁποῖοι τά ἔχουν ἁπλοποιήσει ὅλα καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ γλῶσσά τους ἔχει ἐπιβληθεῖ στήν Δύση, τό ἀποκαλοῦν “twenty-twenty three”, ἤτοι «εἴκοσι-εἰκοσιτρία».
Ἡ ἀπόδοση αὐτή οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τόν πραγματικό ἀριθμό, ἀλλά διδάσκει τήν «συντομία», ἡ ὁποία –καί μέ τήν ἐπικράτηση τῆς γλώσσας τῶν ὑπολογιστῶν, ἡ ὁποία πλέον ἐπιβάλλει καί νέα ὀρθογραφία– ἡ «εὔκολη λύση» ἐπικρατεῖ πλέον σέ κάθε δραστηριότητα…
Παρακολουθῶ, λοιπόν, ὄχι μέ τόσην εὐχαρίστηση πλέον, τά πολιτικά μας δρώμενα, ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως τό 2023 θά ἔχουμε τίς συνεχῶς ποθούμενες ἀπό τά κόμματα τῆς ἑκάστοτε ἀντιπολιτεύσεως, ἐκλογές. Καί, φυσικά, ἔπειτα ἀπό τίς τελευταῖες ἐξελίξεις, παρακολουθοῦμε προσεκτικότερα καί τά τῆς Εὐρωβουλῆς (τά δικά μας, δηλαδή, ἐνδιαφέροντα) ὅπου πλήν τῆς ἀτυχησάσης ἀντιπροέδρου, ἔχουμε (κατ’ ἀσφαλεῖς πληροφορίες) καί θεαματικές μεταστροφές… Ἐκεῖ, λοιπόν, ὅπως μᾶς πληροφοροῦν ἀξιόπιστες πηγές, ἐπίκειται μετεγγραφή στόν Σύριζα, εὐρωβουλευτοῦ ὁ ὁποῖος ἐξελέγη μέ τήν Νέα Δημοκρατία, ἀλλά ἤδη –ὅπως φαίνεται ἀπό δημοσιεύσεις του στά «σόσιαλ»– ἔχει προσχωρήσει στό ὑπό διαμόρφωση σοσιαλδημορατικό (ἔτσι τοὐλάχιστον ἀκούγεται) κόμμα τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα… Καί, διαβάζοντας διάφορες δημοσιεύσεις, ἔπεσα καί σέ μιά, τοῦ φιλτάτου νομικοῦ Πάνου Μπιτσαξῆ, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στά ὡς ἄνω καί παραπέμπει στό κλασσικό ποίημα τοῦ Κωνσταντίνου Καβάφη, ὑπό τόν τίτλο «Ἄς φρόντιζαν», τό ὁποῖο παραμένει πάντοτε ἐπίκαιρο καί δικαιώνεται συχνά, μέσῳ καί τῆς πολιτικῆς!
«Κατήντησα σχεδόν ἀνέστιος καί πένης./Αὐτή ἡ μοιραία πόλις, ἡ Ἀντιόχεια ὅλα τά χρήματα μοῦ τά ’φαγε:/αὐτή ἡ μοιραία μέ τόν δαπανηρό της βίο.
Ἀλλά εἶμαι νέος καί μέ ὑγείαν ἀρίστην. Κάτοχος τῆς ἑλληνικῆς θαυμάσιος/(ξέρω καί παραξέρω Ἀριστοτέλη, Πλάτωνα· τί ρήτορας, τί ποιητάς, τί ὅ,τι κι ἄν πεῖς)./ Ἀπό στρατιωτικά ἔχω μιάν ἰδέα, κι ἔχω φιλίες μέ ἀρχηγούς τῶν μισθοφόρων./Εἶμαι μπασμένος κάμποσο καί στά διοικητικά./Στήν Ἀλεξάνδρεια ἔμεινα ἕξι μῆνες, πέρσι· κάπως γνωρίζω (κι εἶναι τοῦτο χρήσιμον) τά ἐκεῖ:/τοῦ Κακεργέτη βλέψεις, καί παλιανθρωπιές, καί τά λοιπά. Ὅθεν φρονῶ πώς εἶμαι στά γεμᾶτα/ἐνδεδειγμένος γιά νά ὑπηρετήσω αὐτήν τήν χώρα, τήν προσφιλῆ πατρίδα μου Συρία./Σ’ ὅ,τι δουλειά μέ βάλουν θά πασχίσω νά εἶμαι στήν χώρα ὠφέλιμος. Αὐτή εἶν’ ἡ πρόθεσίς μου./
Ἄν πάλι μ’ ἐμποδίσουνε μέ τά συστήματά τους –τούς ξέρουμε τούς προκομμένους: νά τά λέμε τώρα;– /ἄν μ’ ἐμποδίσουνε, τί φταίω ἐγώ. Θ’ ἀπευθυνθῶ πρός τόν Ζαβίνα πρῶτα,/ κι ἄν ὁ μωρός αὐτός δέν μ’ ἐκτιμήσει, θά πάγω στόν ἀντίπαλό του, τόν Γρυπό./ Κι ἄν ὁ ἠλίθιος κι αὐτός δέν μέ προσλάβει, πηγαίνω παρευθύς στόν Ὑρκανό./Θά μέ θελήσει πάντως ἕνας ἀπ’ τούς τρεῖς./ Κι εἶν’ ἡ συνείδησίς μου ἥσυχη γιά τό ἀψήφιστο τῆς ἐκλογῆς./
Βλάπτουν κι οἱ τρεῖς τους τήν Συρία τό ἴδιο./Ἀλλά, κατεστραμμένος ἄνθρωπος, τί φταίω ἐγώ;/Ζητῶ ὁ ταλαίπωρος νά μπαλωθῶ./Ἄς φρόντιζαν οἱ κραταιοί θεοί νά δημιουργήσουν ἕναν τέταρτο καλό./ Μετά χαρᾶς θά πήγαινα μ’ αὐτόν.»…
