Πέρασα ἕνα ἤρεμο Σαββατοκύριακο
Μιά ἑπίσκεψη –πρωί-πρωί Σαββάτου– στό «ἐξοχικό» στήν Σαλαμῖνα, νά ἀνοίξω τό σπίτι, νά «ἀεριστεῖ» πού ἔλεγε ἡ μάνα μου. Εὐχάριστη ἔκπληξη ἡ «ὑποχρεωτική μάσκα» στό φέρι-μπώτ. Ἄν δέν ἐπιδείξεις τήν μάσκα σου, απαγορεύετι ἡ ἐπιβίβαση. Καί ἄν βγεῖς ἀπό τό αὐτοκίνητο, πρέπει νά τήν φορέσεις ὑποχρεωτικῶς.
Μπράβο στήν «κοινοπραξία» κι ἄς παρεμποδίζει –χρόνια τώρα– μέ ποικίλους τρόπους τήν ζεύξη Σαλαμῖνος-Περάματος. Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ νά σᾶς θυμίσω ὅτι τό πορθμεῖο μέ τήν μεγαλύτερη κίνηση στήν Εὐρώπη εἶναι ἡ γραμμή Πέραμα – Σαλαμίνα, μέ 8.300.000 ἐπιβάτες ἐτησίως. Χώρια τά αὐτοκίνητα! Ἀκολουθεῖ τό Ντόβερ! Καταλαβαίνετε, δηλαδή τί μεγάλα συμφέροντα «παίζονται» καί πῶς εἶναι σχετικῶς εὔκολο νά «φρενάρει» ἡ ζεύξη…
Ἐπιστροφή τό μεσημέρι ἀργά στόν Πειραιᾶ, οἰκογενειακό τραπέζι (μέ τήν ἐγγονή νά ἀποδοκιμάζει τά «κρύα» ἀνέκδοτά μου) καί διάβασμα-γράψιμο, περίπατος…
Κυριακή πρωί, ἐκλογές στόν «Σύλλογο ἀποφοίτων Ἰωνιδείου», ὅπου ἐκλέξαμε νέο πρόεδρο τόν καθηγητή τῆς Ἰατρικῆς Στάθη Εὐσταθόπουλο μέ νέο διοικητικό συμβούλιο. «Σιδεροκέφαλοι», καί θά συνδράμουμε ὅλοι τό ἔργο τους.
Κι ὕστερα, κολύμπι (Ὀκτώβριο μῆνα) στά «Βοτσαλάκια», μέ κόσμο ἀρκετό γιά τήν ἐποχή. Καί θά συνεχίσουμε μέχρι Δεκέμβριο καί –πρῶτα ὁ Θεός– θά ἐπιστρέψουμε στόν Ἀπρίλιο (κορωνοϊοῦ ἐπιτρέποντος) ὅπως κάθε χρόνο.
Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα! Νά πλησιάζει ὁ χειμώνας καί νά ἔχεις θερμοκρασίες καλοκαιριάτικες! Νά κάθεσαι καί νά ἀπολαμβάνεις τόν καφέ σου καί νά γεμίζει ὁ Σαρωνικός πανάκια, ἀπό τά «ὄπτιμιστ» τῶν ἐκκολαπτομένων ἱστιοπλόων!
Εἰκόνες πού ἐμεῖς, στόν Πειραιᾶ, ἀπολαμβάνουμε συχνά καί ἠρεμοῦμε, ὅσο κι ἄν μᾶς φορτώνει ἡ ζωή μέ ἕνα σωρό προβλήματα…
Καί τό ἀπόγευμα γράψιμο, γιά νά τελειώσει ἡ ἡμέρα –κοντά στά μεσάνυχτα καί ἀφοῦ εἶχα παρακολουθήσει τά «ἀθλητικά»– μέ μιά «ἐπετειακή» ἀνάγνωση, μιά καί τήν ἑπομένη (χθές, Δευτέρα 5 Ὀκτωβρίου) τό 1912 ἡ Ἑλλάς κήρυξε τομν πόλεμο κατά τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας (Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος).
Διάβασα, λοιπόν, τό κείμενο τοῦ διαγγέλματος τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Α΄: «Αἱ ἱεραί ὑποχρεώσεις πρός τήν φιλτάτην Πατρίδα, πρός τούς ὑποδούλους ἀδελφούς μας καί πρός τήν ἀνθρωπότητα, ἐπιβάλλουσιν εἰς τό Κράτος, μετά τήν ἀποτυχίαν τῶν εἰρηνικῶν προσπαθειῶν του πρός ἐπίτευξιν καί ἐξασφάλισιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν ὑπό τόν τουρκικόν ζυγόν Χριστιανῶν, ὅπως διά τῶν ὅπλων θέσῃ τέρμα εἰς τήν δυστυχίαν τήν ὁποίαν οὗτοι ὑφίστανται ἀπό τόσων αἰώνων.
»Ἡ Ἑλλάς πάνοπλος μετά τῶν συμμάχων αὐτῆς ἀναλαμβάνει τόν ἱερόν ἀγῶνα τοῦ δικαίου καί τῆς ἐλευθερίας τῶν καταδυναστευομένων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς.
»Ὁ κατά ξηράν καί θάλασσαν στρατός ἐν πλήρει συναισθήσει τοῦ καθήκοντος αὐτοῦ πρός τό Ἔθνος καί τήν Χριστιανοσύνην, μνήμων τῶν ἐθνικῶν αὐτοῦ παραδόσεων καί ὑπερήφανος διά τήν ἠθικήν αὐτοῦ ὑπεροχήν καί ἀξίαν, ἀποδύεται μετά πίστεως εἰς τόν ἀγῶνα ὅπως διά τοῦ τιμίου αὐτοῦ αἵματος ἀποδώσει τήν Ἐλευθερίαν εἰς τούς τυραννουμένους.
»Ἡ Ἑλλάς μετά τῶν ἀδελφῶν συμμάχων Κρατῶν θά ἐπιδιώξῃ πάσῃ θυσίᾳ τόν ἱερόν αὐτόν σκοπόν, ἐπικαλούμενοι δέ τήν ἀρωγήν τοῦ Ὑψίστου ἐν τῷ δικαιοτάτῳ τούτῳ ἀγῶνι τοῦ πολιτισμοῦ, ἀνακράζομεν:
Ζήτω ἡ Ἑλλάς. Ζήτω τό Ἔθνος. Ἀθῆναι τῇ 5 Ὀκτωβρίου 1912.».
Πῶς νά κοιμηθεῖς ἥσυχος;
