ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ἤ ἴσως καί ὧρες θά δείξουν κατά πόσον θά ὑπάρξει αὐτοσυγκράτησις, καί δέν θά ἔχουμε κλιμάκωση, μέ ἐμπλοκή περισσοτέρων χωρῶν, στήν πολεμική ἐμπλοκή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἤ θά ἀνοίξουν οἱ πύλες ἑνός Ἀρμαγεδδῶνος.
Σέ κάθε περίπτωση, εἶναι ξεκάθαρο πώς ὁ ἑλληνισμός εὑρίσκεται στήν γραμμή τῆς ἀντιπαραθέσεως. Ὅλες οἱ ἀμερικανικές στρατιωτικές κινήσεις πρός τήν Μέση Ἀνατολή ὑποστηρίζονται ἀπό τήν Σούδα, στήν Κρήτη. Καί τώρα βλέπουμε ὅτι τά βρεταννικά μαχητικά πού ἀναχαίτισαν ἰρανικά βλήματα καί UAV, κατευθυνόμενα πρός τό Ἰσραήλ, ἀπογειώθηκαν ἀπό τό ἀεροδρόμιο τῆς Δεκελείας στήν Κύπρο.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἀσχέτως πρός τό καθεστώς τῶν ἀμερικανικῶν καί βρεταννικῶν στρατιωτικῶν ἐγκαταστάσεων στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο (στό ὁποῖο θά ἀναφερθοῦμε παρακάτω), τό γεγονός εἶναι ὅτι ἡ χώρα μας ἀποτελεῖ στρατηγικό βάθος γιά τίς δυτικές δυνάμεις πού ἐπιχειροῦν στήν Μέση Ἀνατολή. Τοῦτο συνεπάγεται καί ἔκθεση σέ κινδύνους τούς ὁποίους οἱ κυβερνήσεις μας πρέπει νά λαμβάνουν σοβαρά ὑπ’ ὄψιν τους. Σέ μιά χώρα πού ἐλέγχει τό σταυροδρόμι τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου, ὁ ἐφησυχασμός εἶναι πολυτέλεια καί ἡ ἀντίληψις, ὅτι ἡ δυνητική ἀπειλή προέρχεται μόνον ἀπό τήν Τουρκία, συνιστᾶ ἐπικίνδυνη ὑπεραπλούστευση. Ἡ ἐγρήγορσις πρέπει νά εἶναι διαρκής καί πολυεπίπεδη!
Βεβαίως τό καθεστώς τῶν ἀμερικανικῶν ἐγκαταστάσεων στήν Κρήτη εἶναι πολύ διαφορετικό ἀπό αὐτό τῶν βρεταννικῶν στήν Κύπρο. Καί γιά αὐτό θά δοῦμε ξεχωριστά τήν κάθε περίπτωση. Στήν Σούδα ὑπάρχει μία ἀμερικανική ἀεροπορική βάσις καί μία λιμενική ἐγκατάστασις ὑποστηρίξεως (Naval Support Activity). Χωρίς τίς ἐγκαταστάσεις αὐτές, ὁ ἀμερικανικός στόλος δέν μπορεῖ νά κάνει καί πολλά πράγματα στήν Μέση Ἀνατολή. Ὡς ἐκ τούτου, πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει τό ἐάν ἡ Ἑλλάς ἔχει ἐξασφαλίσει ὅλα τά ὀφέλη πού δικαιοῦται ἀπό τήν χρήση αὐτή.
Στήν Κύπρο τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. Οἱ βρεταννικές ἐγκαταστάσεις δέν εἶναι βάσεις, ἀλλά ἐδάφη ὑπό βρεταννική κυριαρχία (British Sovereign Areas – BSA). Ἡ νομική διαμόρφωσις τοῦ καθεστῶτος τους εἶχε προηγηθεῖ τῆς ἀνακηρύξεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τήν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1960. Ἐπίσης, οἱ ἐγκαταστάσεις αὐτές διατηροῦν, σέ συνεργασία βεβαίως μέ τίς κυπριακές ἀρχές, τόν ἔλεγχο τοῦ ἐναερίου χώρου τῆς Κύπρου καί τοῦ FIR Λευκωσίας. Ἡ δυνατότης παρεμβάσεως τῆς κυπριακῆς κυβερνήσεως στά τεκταινόμενα ἐντός τῶν βρεταννικῶν ἐγκαταστάσεων εἶναι πρακτικῶς μηδενικές. Ὅταν δηλαδή ἀπογειώθηκαν τά βρεταννικά μαχητικά γιά νά συνδράμουν τήν ἀεράμυνα τοῦ Ἰσραήλ, δέν εἶχαν ὑποχρέωση κἄν νά ἐνημερώσουν τήν κυπριακή κυβέρνηση, ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της, ἐπ’ οὐδενί, θά μποροῦσε νά ἀποτρέψει τήν ἐμπλοκή στίς ἐπιχειρήσεις. Δέν θά πρέπει βεβαίως νά μᾶς διαφεύγει ὅτι σέ γενικές γραμμές οἱ σχέσεις τῆς Κύπρου μέ τό Ἰσραήλ ἦσαν ἀνέκαθεν καλές, ἀλλά τά τελευταῖα δέκα χρόνια ἀνεπτύχθησαν σέ συνεργασία, στούς τομεῖς τῶν πληροφοριῶν καί ἀσφαλείας, καθώς καί στίς ἀεροπορικές μεταφορές.
Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι ἀδήριτη. Ἡ γεωγραφία, ἡ ὁποία ἐπροίκισε τήν Ἑλλάδα καί τήν Κύπρο μέ τό πλεονέκτημα νά εὑρίσκονται στό σταυροδρόμι τριῶν ἠπείρων, «κατεδίκασε» ταυτοχρόνως τά ἑλληνικά κράτη νά «ἐγγίζουν» τίς γραμμές τῶν ἀντιπαραθέσεων καί τῶν συρράξεων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Πού, μᾶλλον, θά ἀργήσουν νά τελειώσουν…
