Μία σειρά ἀπό σοβαρά ἐρωτήματα δημιουργοῦνται ἐξ αἰτίας τῆς ἀναφορᾶς τοῦ κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου σέ «φαινόμενα αὐτοδικίας» ἀλλά καί τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ μισή σχεδόν δήλωσις τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας γιά τήν κατάσταση στόν Ἕβρο ἀναφερόταν στούς παρανόμως εἰσελθόντες μετανάστες.
Ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος ἀναφερόταν, βεβαίως, στό γεγονός ὅτι πολίτης εἶχε συλλάβει ἀριθμό παρανόμων μεταναστῶν. Καλόν θά ἦτο ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Κυβερνήσεως νά εἶχε ἀρχίσει νά ἀπολογεῖται γιά τό γεγονός ὅτι ὁ κρατικός μηχανισμός ἀπέτυχε νά ἐλέγξει τά σύνορα καί οἱ διακινητές βρῆκαν τήν εὐκαιρία καί παραβιάζουν τά σύνορα ἀνενόχλητοι.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ὁ πολίτης πού συνέλαβε τούς μετανάστες, εἶναι «παρενέργεια». Ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ παράνομη εἴσοδος στήν χώρα εἶναι ἀδίκημα. Ἄν, μάλιστα, ὁ παρανόμως εἰσερχόμενος εὑρίσκεται στήν μεθοριακή ζώνη, τό ἀδίκημα θεωρεῖται αὐτόφωρο. Σέ αὐτές τίς περιπτώσεις, ὁ πολίτης δικαιοῦται, ἄν μή ἔχει καί ὑποχρέωση, νά ἀναλάβει δράση. Ὁ ποινικός νόμος τούς δίδει τό δικαίωμα νά συλλάβει τούς παρανομοῦντες, ὑπό τήν προϋπόθεση, βεβαίως, ὅτι θά τούς παραδώσει στίς ἁρμόδιες ἀρχές. Στήν Ἀστυνομία ἐν προκειμένῳ. Μᾶς ξενίζει, βεβαίως, τό γεγονός ὅτι ὁ ἥρως τοῦ συγκεκριμένου ἐπεισοδίου ἀπεκάλεσε τούς παρανόμως εἰσελθόντες μέ τόν ὑποτιμητικό ὅρο «κομμάτια», διερωτώμεθα ὅμως κατά πόσον αὐτό συνιστᾶ «αὐτοδικία»;
Ἄς λογικευθοῦμε. Ὅταν ὁ Ἕβρος φλέγεται γιά ἕκτη ἡμέρα, τό πρόβλημα δέν εἶναι ὁ πολίτης πού ἐνήργησε πρός προστασία τῶν συνόρων, ἔστω αὐθαιρετῶν. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ κατάστασις στήν μεθόριο εἶναι ἀνεξέλεγκτη. Τόσο δύσκολο ἦταν νά ἀντιληφθοῦν ὅτι οἱ διακινητές θά ἐκμεταλλεύονταν τίς φωτιές καί θά περνοῦσαν παρανόμους μετανάστες ἀπό τά σύνορα; Γιατί, λοιπόν, δέν κινητοποιήθηκε ἡ Ἐθνοφυλακή; Οἱ κάτοικοι τοῦ Ἕβρου ἔχουν καί ἐθνική εὐαισθησία καί ἑτοιμότητα. Σέ ἕνα εὐνομούμενο κράτος θά εἶχαν ἐπιστρατευθεῖ, ἀμέσως μετά τήν φωτιά στήν Ρόδο, γιά νά ἀρχίσουν περιπολίες προκειμένου νά ἀποτραποῦν αὐτά πού ἐν τέλει ἔγιναν.
Οἱ μεγάλες φωτιές, πού ἔχουν ἤδη δημιουργήσει πρόβλημα ἐθνικῆς ἀσφαλείας. Δέν εἶναι τῆς παρούσης νά ἀναφερθοῦμε στό πρόβλημα τῆς ἐλλιποῦς στελεχώσεως τῶν μονάδων (στρατός μέ θητεία ἐννέα μηνῶν δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀποτελεσματικός), ἀλλά, ἔτσι ὅπως εἶναι τά πράγματα, ἡ ἐνεργοποίησις τῆς Ἐθνοφυλακῆς εἶναι μονόδρομος. Ἄλλωστε, ἔχει δείξει κατά τό παρελθόν πόσο πολύ ἀποτελεσματική μπορεῖ νά εἶναι. Τό πρόβλημα τῶν παρανόμων μεταναστῶν βαίνει ὀγκούμενο καί πρίν ξεσπάσουν οἱ πυρκαϊές. Τόσο στόν Ἕβρο ὅσο καί στά νησιά.
Χθές ἀκόμη ἀνεφέρθη ἡ «διάσωσις» ἄλλων 42 στήν Ρόδο. Τί θά πεῖ «διάσωσις»; Τούς φέραμε μέσα στήν χώρα ἀντί νά ἀποτρέψουμε τήν εἴσοδό τους στά χωρικά μας ὕδατα; Κάτι εἶναι πολύ λάθος στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διαχειριζόμαστε τά θέματα. Ἔχουμε ἕνα πρόβλημα πολυπλόκαμο. Ἀπό τήν μία, οἱ φωτιές αὐτές καθ’ αὐτές μέ τίς καταστροφές τίς ὁποῖες φέρνουν καί, ἀπό τήν ἄλλη, ἡ ἀνάγκη γιά προστασία κρισίμων στρατιωτικῶν ἐγκαταστάσεων, ἡ πλημμελής λειτουργία τοῦ κράτους σέ ὅλους τούς ὑπόλοιπους τομεῖς καί ἡ πλημμελής ἐπιτήρησις τῶν συνόρων.
Καί δέν εἶναι μόνον αὐτά. Διερωτώμεθα ἄν ἐσκέφθη κανείς, ὅταν ἐπιτάχθηκε τό πλοῖο «Ἀδαμάντιος Κοραῆς», γιά νά ἐγκατασταθοῦν οἱ ἀσθενεῖς πού ἀπεμακρύνθησαν ἀπό τό νοσοκομεῖο Ἀλεξανδρουπόλεως, πώς θά ἔμενε χωρίς συγκοινωνία τό νησί τῆς Σαμοθράκης. Αὐτό τό δρομολόγιο ἐκάλυπτε τό συγκεκριμένο πλοῖο. Τό ὁποῖο εἶχε μείνει καί χωρίς ἠλεκτρικό ρεῦμα. Δέν λέμε πώς ἔπρεπε νά μείνουν οἱ ἀσθενεῖς στόν δρόμο, ἀλλά κάποιο ἐναλλακτικό σχέδιο ἔπρεπε νά ὑπάρχει γιά τήν ἀκτοπλοϊκή σύνδεση τῆς Σαμοθράκης, στήν περίπτωση μίας τέτοιας ἀνάγκης. Ἀλήθεια, πόσα ἀκόμη τέτοια προβλήματα, πού δέν ἔχουν γίνει ἀκόμη ἀντιληπτά, ἀνέκυψαν αὐτές τίς ἡμέρες;
