Γιά πότε ἔφυγε καί ὁ Ἰούνιος, οὔτε πού τό πήραμε εἴδηση! Κάτι οἱ ἐκλογές, κάτι ἡ καθημερινότητα, οὔτε ἕνα μπάνιο στήν θάλασσα δέν προκάμαμε.
Ἀπό τήν ἄλλη, ὅμως, καί ποῦ νά πᾶς γιά διακοπές, ὅταν χρειάζεσαι σχεδόν τό μισό εἰσόδημα τῆς χρονιᾶς γιά ἕνα δεκαήμερο σέ ἕνα καλό ξενοδοχεῖο σέ κάποιο νησί τοῦ Αἰγαίου;
Γιά νά μήν γελιόμαστε, τά πράγματα ἔχουν γίνει πλέον πολύ δύσκολα. Μπορεῖ νά ἀκοῦμε καθημερινά γιά τίς χιλιάδες τῶν αὐτοκινήτων πού περνοῦν τά διόδια, γιά τίς χιλιάδες τῶν ἐπιβατῶν πού φεύγουν μέ τά βαπόρια γιά τά νησιά, ἀλλά εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ περισσότερος κόσμος «τά βγάζει πέρα» μέ δυσκολία.
Καί τό ἴδιο βέβαιο εἶναι ὅτι πολλοί ἀπό ἐκείνους πού θά πετύχουν τελικά νά κάνουν διακοπές, θά φορτώσουν τίς «κάρτες» τους μέ βαρειές καί ἀσήκωτες δόσεις.
Ἐμεῖς –γιά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς– θά παραμείνουμε καί ἐφέτος ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Σαλαμυκόνου! Σαλαμῖνα, μπάνιο στά Σελήνια ἤ τό Μούλκι (Αἰάντειον τό λέμε σήμερα) καί ἴντριγκα μέ τούς ντόπιους, καθώς ἔρχονται τό φθινόπωρο οἱ δημοτικές ἐκλογές καί τά «σόγια» τοῦ νησιοῦ ἑτοιμάζονται γιά μία ἀκόμη «μάχη»…
Σπανίως στήν Σαλαμῖνα (τά τελευταῖα χρόνια) δήμαρχος ἐκλέγεται δύο φορές. Μέ τό πού θά ἀναλάβει τόν Δῆμο μιά παράταξη, ἀρχίζει ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἡ γκρίνια! Ἡ βεράντα τοῦ σπιτιοῦ μας, στό Ἀμπελάκι, ἔχει φιλοξενήσει ἀρκετούς ὑποψηφίους, στά περισσότερα ἀπό ἑκατό χρόνια πού ἡ οἰκογένεια τοῦ παπποῦ μου Ἰωάννου Πατσουράκου, ἀποφάσισε νά ἀποκτήσει «ἐξοχικό» στήν «μακρυνή καί γραφική Σαλαμῖνα». Θυμᾶμαι τόν πατέρα μου νά δέχεται πάντα τήν ἐπίσκεψη τῶν ὑποψηφίων καί ἀργότερα, μετά τό 1985, πού ἀπεβίωσε, τόν διαδέχθηκα ἐγώ, πού ὡς ἐκ τοῦ ἐπαγγέλματος, ἤμουν δημοφιλέστερος τοῦ ἰατροῦ στούς κύκλους τῶν ὑποψηφίων.
Τό βέβαιον εἶναι ὅτι κανείς ἀπό ὅσους συμβούλεψα, δέν ἀκολούθησε ὅσα εἴπαμε. Τό νησί ἔχει μιά δική του ἀντίληψη περί πολιτικῆς καί κυρίως περί τοῦ προεκλογικοῦ ἀγῶνος καί τοῦ κλίματος πού δημιουργεῖται!
Σύνηθες εἶναι νά δεῖς νά ἀποσκιρτοῦν ἀπό τό ψηφοδέλτιο τοῦ δημάρχου οἱ «δυσαρεστημένοι» καί νά στελεχώνουν τά ἀντίπαλα ψηφοδέλτια. Καί, φυσικά, στήν πρώτη γραμμή τά «σκάνδαλα» τοῦ ἑκάστοτε δημάρχου.
Σάν νά βλέπεις ἐκείνη τήν ταινία τοῦ Σακελλάριου, μέ τήν Καρέζη, τόν Κωνσταντάρα, τόν Μπάρκουλη καί τόν Παπαγιαννόπουλο, μέ τόν κομματάρχη τοῦ «Γκόρτσου» καί τούς ἀγόμενους καί φερόμενους νησιῶτες, οἱ ὁποῖοι τό πρωί φώναζαν «Γκόρτσος» καί τό ἀπόγευμα «Μαντᾶς»!
Ἀπό τήν πρώτη Ἰουλίου, λοιπόν, ἐγκαθιστάμεθα στό Ἀμπελάκι (ἡ ἐγγονή μας πηγαίνει στήν κατασκήνωση γιά 15 ἡμέρες) καί θά ἐπιδοθοῦμε στήν περιποίηση τῶν πεπονιῶν, τῶν κολοκυθιῶν, τῆς μελιντζάνας καί τῶν λοιπῶν ζαρζαβατικῶν πού φυτέψαμε.
Φυσικά, θά ἀπολαύσουμε καί τήν θάλασσα, θά περπατήσουμε πολύ, θά ξεσκουριάσουμε τό ποδήλατό μας καί θά ἐπιχειρήσουμε τά γνωστά μερεμέτια στό σπίτι, πού πάντα χρειάζεται κάποιον νά τό προσέχει…
Γιά νησιά καί λοιπές ἐξορμήσεις, τό ἔχουμε ξεχάσει. Ἐξ ἄλλου, θά ἔχουμε καί τήν ἴντριγκα ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν, καί ἡ βεράντα μας θά γνωρίσει «πιένες». Καλό καλοκαίρι, ἀγαπητοί. Καί μήν ἀνησυχεῖτε. Ἐμεῖς θά τά λέμε καθημερινά. Τά ἀγαθά τοῦ διαδικτύου γάρ…
