OI TAKTIKOI ἀναγνῶστες τῆς στήλης γνωρίζετε τίς ἀπόψεις μου γιά τό φλέρτ τῆς ΝΔ μέ τήν Κεντροαριστερά
Θεωρῶ ὅτι μέ τόν τρόπο πού γίνεται εἶναι λάθος. Ὡστόσο ἀκόμη καί ἐγώ πού θεωρῶ ὅτι ἔχω καλό πολιτικό αἰσθητήριο ὁμολογῶ ὅτι δέν κατάφερα νά προβλέψω τήν ἔκταση τῶν ἀντιδράσεων πού παρατηροῦνται στά κοινωνικά δίκτυα (socialmedia) γιά τόν διορισμό τοῦ Θάνου Ντόκου στήν θέση τοῦ Συμβούλου Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τοῦ Πρωθυπουργοῦ καθώς καί γιά τήν ὑπόδειξη τῆς Ἄννας Διαμαντοπούλου γιά τήν θέση τῆς Προέδρου τοῦ ΟΟΣΑ. Εἰδικῶς μάλιστα ὅταν τό χρῖσμα Μητσοτάκη δέν ἐπέχει χαρακτῆρα διορισμοῦ σέ διεθνῆ ὀργανισμό –ὅπως ἔγινε γιά παράδειγμα κάποτε μέ τήν τοποθέτηση Παπουτσῆ στήν Παγκόσμια Τράπεζα– ἀλλά ἡ ὑποψήφια θά περάσει ὑποχρεωτικῶς τήν βάσανο τῆς ψηφοφορίας. Καί ὅμως. Στήν πολιτική ἔρχεται μιά μέρα πού ὁ χρόνος συμπυκνώνεται. Τά λάθη «κεφαλαιοποιοῦνται». Καί οἱ πολῖτες –πού μή νομίζετε παρατηροῦν τίς προηγούμενες ἀποφάσεις ἀσχέτως ἄν δέν μιλοῦν– πιστώνουν ἤ χρεώνουν τίς ἡγεσίες. Φοβᾶμαι ὅτι μετά ἀπό ἕνα καί πλέον χρόνο στήν ἐξουσία ἡ ΝΔ περνᾶ αποτόμως ἀπό τό στάδιο τῆς πίστωσης στό στάδιο τῆς χρέωσης. Καί μάλιστα κατά τρόπο ἐπώδυνο. Γιατί ἡ ἐπιλογή τῶν συγκεκριμένων προσώπων σέ σύγκριση μέ τούς «ἀγνώστους» (ὑπό τήν ἔννοια ὅτι δέν ἔχουν πολιτικό ποινικό μητρῶο σέ σημιτικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ), παράγει συγκεκριμένες φορτίσεις. Ὁ Ὑπουργός Πιερρακάκης εἶναι «λευκός» καί ἐπιπροσθέτως ἐπιτυχημένος. Ὁ ὑφυπουργός Λιβάνιος δέν εἶναι γνωστός στό εὐρύ κοινό καί εἶναι ἐργατικός. Ὁ Ὑπουργός Θεοδωρικάκος ὡς Μανιάτης ἔχει δεξιό «ἀξάν» παρά τό παρελθόν του στήν ΚΝΕ καί στό ΠΑΣΟΚ. Ὁ Ὑπουργός Γεραπετρίτης μόλις τώρα ἀρχίζει νά γράφει «μίλια», εἰδικῶς μέ τίς ἐπαμφοτερίζουσες ἀπόψεις περί κόκκινης γραμμῆς στά 6 μίλια.
Ὁ Ντόκος καί ἡ Ἄννα ἔχουν ὅμως καί πολιτικό ποινικό μητρῶο καί παρελθόν. Ὁ Σύμβουλος Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας ὡς κορυφαῖο στέλεχος τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ καί ἡ Ἄννα ὡς μέλος τῶν κυβερνήσεων Σημίτη καί Παπανδρέου. Φταίει, δέν φταίει. Τά πολιτικά φορτία πού κουβαλοῦν καί οἱ δύο εἶναι μεγάλα καί παράγουν πολιτική φθορά γιά τήν κυβέρνηση. Μέ ρωτοῦν πολλοί φίλοι γιατί διαφωνῶ μέ τίς μετεγγραφές αὐτές. Ἄν καί τό ΠΑΣΟΚ στίς δόξες του ποτέ δέν ὑπῆρξε τόσο φιλόξενο ὅσο σήμερα, ἡ ΝΔ πρός τούς πρώην Ὑπουργούς του, τό ζήτημά μου δέν εἶναι αὐτό. Δέν διαφωνῶ. Ἀσφαλῶς καί εἶμαι ὑπέρ τῆς διεύρυνσης. Διεύρυνση ἔκανε καί ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς τό 1978 μέ τήν ἔνταξη τῶν κεντρώων Μητσοτάκη, Κανελλόπουλου, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, Ἀναγνωστόπουλου, Μπίρη στήν ΝΔ. Διεύρυνση ἔκανε καί ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης μέ τόν Μίκη Θεοδωράκη. Διεύρυνση ἔκανε τό 2004 καί ὁ Κώστας Καραμανλῆς λιγώτερο μέ πρόσωπα καί περισσότερο μέ τήν πολιτική τοῦ μεσαίου χώρου. Διεύρυνση μικρότερη σέ ἔκταση πρός τόν χῶρο τοῦ ΠΑΣΟΚ ἔκανε καί ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς στίς ἐκλογές τοῦ 2012.
Προσοχή ὅμως: Ἄλλο διεύρυνση καί ἄλλο μετάλλαξη. Αὐτός εἶναι ὁ πολιτικός κίνδυνος πού διατρέχει σήμερα ἡ ΝΔ. Ὅσο ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν καλή κανείς δέν ἔδινε σημασία στίς ἐπισημάνσεις μας γιά τίς ἀθρόες μετεγγραφές (μερικές… «ἀεροδρομίου») πού νοοῦντο ὡς πολιτικές παραξενιές μας. Τώρα ὅμως πού τό twitter, τό facebook, οἱ ἠλεκτρονικές διευθύνσεις ραδιοφωνικῶν καί τηλεοπτικῶν σταθμῶν (ἔχω ἰδία ἀντίληψη) ἔχουν πλημμυρίσει μέ ἀρνητικά σχόλια γιά ὁρισμένα πολιτικά «παλτά», ἡ Κυβέρνηση βρίσκεται πρό ἐκπλήξεως. Δέν θά ἔπρεπε!
Ἡ νεωτέρα ἑλληνική καί ἡ εὐρωπαϊκή πολιτική ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπό παραδείγματα ἡγετῶν πού κατέστρεψαν τούς πολιτικούς τους χώρους, τούς καταδίκασαν σέ μαρασμό καί πολυετῆ παρακμή, τούς διέλυσαν ὅταν ἀποπειράθηκαν νά τούς ἀλλάξουν τό DNA. Ὁ Κώστας Σημίτης μετάλλαξε τό ΠΑΣΟΚ ἀπό πατριωτικό –λαϊκό σέ ἐκσυγχρονιστικό-ἐλιτίστικο κόμμα. Μαδρίτη, ταυτότητες, ἀντεργατικές ρυθμίσεις, διαπλοκή. Ποιό τό ἀποτέλεσμα τῆς ὀκταετοῦς διακυβέρνησής του; Ὁλική κατάρρευση. Ὁ παρομοίων ἀντιλήψεων Γιῶργος Παπανδρέου ἁπλῶς ἔθεσε τήν ταφόπλακα. Ὁ Βενιζέλος καί ἡ Φώφη διαχειρίστηκαν τά συντρίμμια τους. Ὁ Τόνυ Μπλέρ στήν Μεγάλη Βρεταννία ἐπίσης μετάλλαξε τήν παράταξή του. Διέλυσε τό κόμμα του μέ τούς «Νέους Ἐργατικούς». Ἔχουν περάσει χρόνια ἀπό τήν ἀποχώρησή του καί τό πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα βολοδέρνει στήν σκιά τῶν Τόρις μακριά ἀπό τήν ἐξουσία. Ὁ Γκέχαρντ Σρέντερ ἐπίσης μετάλλαξε τό σοσιαλδημοκρατικό SPD μέ τήν ἀντιλαϊκή «ἀτζέντα μεταρρυθμίσεων 2010». Τό ἀποτέλεσμα, μακρά κρίση. Τό κόμμα του βλέπει μέ τά κιάλια τήν καγκελλαρία ἀπό τό 2005 ἐνῶ στήν ἐξουσία μετέχει ὡς οὐρά τῶν Χριστιανοδημοκρατῶν τῆς Μέρκελ σέ συμμαχικές κυβερνήσεις. Ἀκόμη καί ὁ Ἀλέξης Τσίπρας πού ὀρθῶς μετάλλαξε τό ἀντιδραστικό κόμμα του κατά τήν διακυβέρνηση, περνᾶ μεγάλη πολιτική περιπέτεια τώρα μέ τήν Προοδευτική Συμμαχία. Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ποῦ καταλήγουμε; Στήν ἀλάνθαστη συνταγή τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ. Ὁ ὁποῖος, ναί, αἱμοδότησε τή ΝΔ μέ ἀστούς πολιτικούς τῆς παλαιᾶς Ἕνωσης Κέντρου καί τῆς ΕΔΗΚ, οἱ ὁποῖοι προδικτατορικῶς ἦταν οἱ πλέον ἀπηνεῖς πολιτικοί διῶκτες του. Ἕως καί στό Εἰδικό Δικαστήριο τόν ἔστειλαν. Ἀλλά ὁ πυρήνας τῶν Ὑπουργῶν τοῦ συνεκροτήθη ἀπό βαριά στελέχη τῆς δεξιᾶς παράταξης καί ἀπό νεώτερες δυνάμεις της. Κέντρο βάρους τῆς παράταξης ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος Τσάτσος (μέχρι ἐπιλογῆς του στήν Προεδρία), ὁ Παναγῆς Παπαληγούρας, ὁ Δημήτρης Μπίτσιος, ὁ Εὐάγγελος Ἀβέρωφ (τέως ΕΠΕΚ), ὁ Γεώργιος Ράλλης, ὁ Σόλων Γκίκας, ὁ Γιάννης Λασκάρης, ὁ Κωστῆς Στεφανόπουλος, ὁ Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ὁ Κωνσταντῖνος Τρυπάνης, ὁ Γιάννης Μποῦτος, ὁ Κωνσταντῖνος Στεφανάκης (κεντρῶος, εἰσηγήθηκε τό Σύνταγμα), ὁ Νῖκος Μάρτης, ὁ Γιῶργος Παναγιωτόπουλος, ὁ Ἰωάννης Τσαλδάρης, ὁ Σπῦρος Δοξιάδης, ὁ Κωντσταντίνος Παπακωνσταντίνου, ὁ Τάκης Λαμπρίας, ὁ Νικόλαος Στράτος, ὁ Πέτρος Μολυβιάτης (τιτᾶνες ὅλοι), μέ τίς προσθῆκες τῶν νεωτέρων Ἀνδριανόπουλου, Ἔβερτ, Δήμα, Σουφλιᾶ, Σαμαρᾶ, Μάνου, Κοντογιαννόπουλου, Τζιτζικώστα, Χατζηγάκη, Ἄννας Συνοδινοῦ. Μιλᾶμε γιά τούς ἀρίστους τῆς παράταξης. Δίπλα σέ αὐτούς προφανῶς εἶχαν θέση καί οἱ ἐπιφανεῖς τοῦ Κέντρου. Ἡ ΝΔ ὅμως ἔμεινε ΝΔ. Κόμμα ἀρχῶν καί ἀξιῶν πού ὅριζε τόν χῶρο τῆς κεντροδεξιᾶς. Σήμερα τά ἔχουμε μπερδέψει ἐλαφρῶς τά πράγματα. Ἀνεξαρτήτως τοῦ τί λέει καί πῶς αὐτοπροσδιορίζεται ἡ ΝΔ σέ ἐπίπεδο Κυβέρνησης καί στελέχωσης κράτους ἀπό πλευρᾶς προσώπων, εἶναι κόμμα φιλελεύθερο καί κεντροαριστερό. Μεταλλάσσεται. Μέ τήν δεξιά ἔχει ἐλαχίστη σχέση καί αὐτή κατά τάς ἑορτάς καί τάς κομματικάς ἐπετείους καί ἄν… Ἐάν λοιπόν τῆς στοιχίσουν κάτι ὁ κύριος Ντόκος, ἡ ἀγαπητή Ἄννα (πού δέν ἐντάσσεται στήν ΝΔ) καί οἱ λοιποί καμπαλλέρος, εἶναι ἡ ἀποξένωση ἀπό τόν κόσμο της. Ἤδη αὐτό ἄρχισε νά φαίνεται. Ὅταν κάποιοι ἀπό ἐμᾶς τό φωνάζαμε εἴχαμε ἄδικο γιατί εἴχαμε δίκιο πολύ νωρίς. Ὅπως ὅμως πᾶνε τά πράγματα, σέ λίγο ἴσως εἶναι πολύ ἀργά. Γι’ αὐτό, κάντε κάτι. Πάντα ὑπάρχει καιρός.
