Εἰλικρινῶς, δέν κατάλαβα γιατί ἔγιναν ὅλα αὐτά τά «ταρατατζούμ» καί οἱ φανφάρες χθές στά Σκόπια.
Δηλαδή –γιά νά καταλάβω– πανηγυρίζουμε ἐπειδή ὑπάρχει περίπτωση νά φύγουν κάποιοι ἐπιχειρηματίες ἀπό τήν Ἑλλάδα καί νά ἐπενδύσουν τά χρήματά τους στά Σκόπια;
Ἐντάξει, νά πῶ ὅτι παλαιότερα, ὅταν ἡ Ἑλλάς βρισκόταν «στά πάνω της», ἦταν εὔκολο καί ἴσως ὡραῖο καί εὐχάριστο νά λέμε ὅλοι (μέχρι καί ὁ Σαββόπουλος) ὅτι θά μπορούσαμε «Νά καταλάβουμε εἰρηνικά τά Σκόπια μέ τίς ἐπιχειρήσεις μας». Σήμερα, ὅμως;
Σήμερα πού κάνουμε «κρά» γιά ἐπενδύσεις στήν Ἑλλάδα, πού κάνουμε «ἀμάν» νά μή φύγουν ἄλλα Ἑλληνόπουλα στό ἐξωτερικό, πού κάνουμε «μαῦρα μάτια» νά δοῦμε Ἕλληνα ἐπιχειρηματία νά ἐπενδύει στήν πατρίδα μας, τί νόημα εἶχε ὅλο ἐκεῖνο τό «μπούγιο» τῶν ἐπιδόξων Ἑλλήνων ἐπενδυτῶν στήν χώρα τῶν Σκοπίων;
Δηλαδή ἀποφασίσαμε νά «φτιάξουμε» τούς Σκοπιανούς τήν ὥρα πού ἐμεῖς δέν ἔχουμε μαντήλι νά κλάψουμε; Δέν λέω, ὁ πρωθυπουργός πῆρε ἕνα μεγάλο ρίσκο, προχώρησε σέ μιά συμφωνία τήν ὁποία ἐπιθυμοῦσαν οἱ σύμμαχοι (δέν τήν ἐπιθυμεῖ ὁ ἑλληνικός λαός κατά τό μεγαλύτερο μέρος του), ἀλλά εἶναι ἀνάγκη τώρα νά προσπαθεῖ νά λειάνει τίς ἄπειρες γωνίες τίς ὁποῖες προκάλεσε ἡ ὑπογραφή της μέ λάθος τρόπο;
Νά ἔλεγα, βρέ ἀδελφέ, ὅτι ἀνοίξαμε δρόμο πρός τήν ἀγορά μιᾶς μεγάλης χώρας, ἡ ὁποία θά μᾶς δώσει δυνατότητες νά φέρουμε χρῆμα στήν Ἑλλάδα, νά τό χειροκροτήσω. Ἀλλά τόσα πανηγύρια γιά μιά ἀγορά περίπου ἑνός καί κάτι ἑκατομμυρίου ἀνθρώπων, μέ χαμηλή καταναλωτική καί ἀγοραστική δυνατότητα;
Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὁ πρωθυπουργός ἔχει πολλά ἐπενδύσει στήν ἐν λόγω συμφωνία. Οἱ πανηγυρισμοί τῶν Ἀμερικανῶν καί τῶν Γερμανῶν γιά τήν ἔνταξη τοῦ κρατιδίου στό ΝΑΤΟ, πρᾶγμα πού κρατᾶ πλέον σέ ἀπόσταση τήν «ρώσσικη ἀρκούδα», εἶναι ἐνδεικτικοί τῆς σημασίας πού ἔχει ἡ γειτονική χώρα γιά τήν Συμμαχία, τήν ὥρα πού ἡ «πυριτιδαποθήκη τῆς Εὐρώπης» βρίσκεται πάλι σέ ἀναβρασμό. Ἀλλά ἐμεῖς γιατί πανηγυρίζουμε;
Θά μοῦ πεῖτε «Μά, ἐδῶ βγῆκε ὁλόκληρος Πάπας ἐν πτήσει καί “ἀπένειμε” στόν πρωθυπουργό μας τό Νομπέλ Εἰρήνης!». Ναί, τό εἶδα καί μέ ἐντυπωσίασε, διότι ὁ Pontifex Maximus δέν μιλάει πολύ συχνά. Ἀλλά ἄν σκεφθεῖ κανείς καί τήν πολιτική πλευρά τοῦ Βατικανοῦ, ἴσως ἦταν καί ἀναμενόμενο, προκειμένου νά ἐνισχυθεῖ ὁ πρωθυπουργός ἐν ὄψει τῆς δύσκολης ἐκλογικῆς ἀναμετρήσεως τοῦ Μαΐου.
Διότι, μή γελιόμαστε, ἡ συμφωνία μέ τά Σκόπια ἔχει ἀνεβάσει πολύ τίς μετοχές τοῦ πρωθυπουργοῦ στόν χῶρο τῆς Βορειοατλαντικῆς Συμμαχίας. Αὐτό, ὅμως, γιατί θά ἔπρεπε νά στείλει ὅλη ἐκείνη τήν κουστωδία στά Σκόπια; «Μά, ἔχει καί ὁ Ζάεφ ἐκλογές προεδρικές τήν 21η Ἀπριλίου! Δέν θά ἔπρεπε νά τόν ἐνισχύσουν καί ἐκεῖνον οἱ Σύμμαχοι;».
Ἴσως νά ἔχετε δίκιο. Ὁ λαός μας λέει «τό ἕνα χέρι νίβει τό ἄλλο καί τά δυό τό πρόσωπο». Καί ὑπ’ αὐτό τό πρῖσμα ὅλα ὅσα εἴδαμε χθές ἦταν ἀναμενόμενα. Ὡστόσο, ἐπειδή ἡ περιοχή μας εἶναι εὐαίσθητη καί εὔφλεκτη, ἄς μή ξεχνᾶμε τόν ποιητή: «Ἐδῶ εἶναι Μπαλκάνια, δέν εἶναι παῖξε-γέλασε!»…
