Ἦταν Μάρτιος τοῦ 1988
Γιά πρώτη φορά, μιά ἐπαρχιακή ὁμάδα, ἡ «Λάρισα», διεκδικοῦσε μέ μεγάλες πιθανότητες τό πρωτάθλημα στήν Α΄ Ἐθνική κατηγορία.
Σέ ἕναν ἀγῶνα μέ τόν Παναθηναϊκό, ἡ ὁμάδα τῆς Θεσσαλίας κέρδισε μέ 2-1. Ὅπως συνηθιζόταν, μετά τήν λήξη κλήθηκαν ποδοσφαιριστές νά δώσουν δεῖγμα οὔρων γιά ἔλεγχο «ἀντι-ντόπινγκ». Στούς δυό παῖκτες τῶν Θεσσαλῶν ἦταν καί ὁ Βούλγαρος Τσίγκωφ, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀγωνιστεῖ ὡς «ἀλλαγή» γιά 23 λεπτά.
Στό δεῖγμα πού ἔδωσε ὁ ποδοσφαιριστής ἀνιχνεύθηκε ἡ –ἀπαγορευμένη– οὐσία κωδεΐνη. Ὁ ἀθλητικός Τύπος δημοσίευσε ἀμέσως τήν εἴδηση καί ἔγινε «Χαμός». Ἡ «Λάρισα» ἐξέδωσε ἀνακοίνωση μέ τήν ὁποία ἀνέφερε ὅτι ὁ ποδοσφαιριστής εἶχε κρυολογήσει καί ἔπαιρνε ἕνα ἀντιβηχικό φάρμακο, τό ὁποῖο περιεῖχε κωδεΐνη, ἀλλά ὁ ἴδιος δέν τό γνώριζε!
Ἐφαρμόζοντας, ὅμως, τόν Νόμο, ὁ ἀθλητικός δικαστής Ἀνδρόνικος ἐπέβαλε στήν «Λάρισα» τήν ποινή ἀφαιρέσεως ἑπτά βαθμῶν! Μπορεῖ ἡ κωδεΐνη νά ἀποτελοῦσε συστατικό ἑνός ἀντιβηχικοῦ φαρμάκου, ἀλλά «Dura lex sed lex»!Κι ἐκεῖ ἀρχίζει τό πανηγύρι. Ἡ ΑΕΚ, ἡ ὁποία ἕπεται τῆς «Λάρισας» στήν βαθμολογία πανηγυρίζει, καθώς τίθεται πλέον ἐπί κεφαλῆς τοῦ πίνακα! Ἡ «Λάρισα», ὅμως, ἔχει τά δικά της ὅπλα! Εἶναι τά …ἄχρηστα ἐλαστικά αὐτοκινήτων, μέ τά ὁποῖα οἱ ὀπαδοί της γεμίζουν τήν ἐθνική ὁδό, στό ὕψος ὅπου συνήθως στήνονται τά «μπλόκα» τῶν ἀγροτῶν, τούς βάζουν φωτιά καί «κόβεται ἡ Ἑλλάδα στά δύο»! Ἡ κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἡ ὁποία ἐκείνη τήν ἐποχή περνᾶ δύσκολες μέρες, δέχεται σφοδρή κριτική. Ἔχουν ἐν τῶ μεταξύ «ξεφυτρώσει» καί οἱ ραδιοφωνικοί σταθμοί τῶν Δήμων, οἱ ὁποῖοι μεταδίδουν συνεχῶς ἀπ’ εὐθείας τά συμβαίνοντα, καί τό θέμα λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις!
Πρό τοῦ κινδύνου νά «γίνει τό μπάχαλο», ὁ τότε ὑφυπουργός Ἀθλητισμοῦ Σήφης Βαλυράκης λαμβάνει ἐντολή γιά «ἄμεση δράση». Καλεῖ στό γραφεῖο του τόν –ἐλεγχόμενο– πρόεδρο τῆς ΕΠΟ, ἰατρό Σωτήριο Ἀλημίση («Ἀλχημίσης» ὀνομάσθηκε ἀπό τότε), καί σέ χρόνο-ρεκόρ «βάζουν χέρι» στόν σχετικό Νόμο καί τροποποιοῦν τήν παράγραφο 12 τοῦ ἄρθρου 32 τοῦ ΚΑΠ, ἀντικαθιστῶντας τήν ποινή ἀφαιρέσεως βαθμῶν καί μηδενισμοῦ μέ ὑψηλά χρηματικά πρόστιμα! Ἔτσι ἡ «Λάρισα» παίρνει πίσω τούς «χαμένους» βαθμούς, οἱ Λαρισινοί σταματοῦν τήν κατάληψη τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ, τά καμμένα ἐλαστικά ἀπομακρύνονται καί ἡ «κομμένη στά δύο» Ἑλλάς ξαναβρίσκει τήν «κανονικότητά» της. Ἡ «Λάρισα» κατορθώνει νά κερδίσει τό πρωτάθλημα, ἀλλά ἐκεῖνος ὁ τίτλος ἔμεινε στήν Ἱστορία μέ τήν ἐπωνυμία «Τό πρωτάθλημα τῶν οὔρων»! Πρός τί, λοιπόν, τόση φασαρία γιά τήν –ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ– ἀλλαγή τοῦ Νόμου, μέ τήν ψῆφο τῶν 156 τῆς Νέας Δημοκρατίας πρός ἀποφυγή «καταστροφικῶν συνεπειῶν»; Ἄν γιά τήν «ἐπαρχιακή» Λάρισα ἄλλαξε ὁ ἀθλητικός Νόμος τό 1988, δέν θά ἄλλαζε γιά τόν πανίσχυρο ΠΑΟΚ (καί τόν πανίσχυρο ἡγέτη του) τό 2020; Τό «δεδικασμένο» ὑπῆρχε ἔτσι κι ἀλλιῶς. Μόνο πού τότε δέν εἶχαν μπεῖ στό παιγνίδι καί οἱ «ὀλιγάρχες» μέ τά κανάλια. Τότε δέν εἴχαμε τήν σημερινή, περίεργη καί ἕτοιμη νά ἐκραγεῖ κατάσταση. Ὁ Θεός βοηθός. Ο tempora, o mores!
