Ἀηδιαστικά εἶναι ὅσα συμβαίνουν τά τελευταῖα χρόνια στίς παρελάσεις. Ἀηδιαστικά καί ἐπικίνδυνα. Ἀλλά, μεταξύ μας, οἱ τελευταῖοι πού μποροῦν νά «καταδικάζουν» αὐτές τίς ἀλητεῖες εἶναι οἱ κυβερνῶντες.
Ἐκεῖνοι «ἤρξαντο χειρῶν ἀδίκων». Ἐκεῖνοι –δέν τό ξεχνοῦμε– πρωτοστάτησαν στά θλιβερά ἐπεισόδια στήν Θεσσαλονίκη, μέ τόν προπηλακισμό τοῦ ἀτυχοῦς τότε Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Καρόλου Παπούλια. Ἐκεῖνοι, μέ ἐπί κεφαλῆς ὁρισμένους σημερινούς ἀξιωματούχους, καθύβριζαν ἱερά καί ὅσια, ἐκεῖνοι ἐπέδραμαν κατά τῆς ἐξέδρας τῶν «ἐπισήμων», ἐκεῖνοι βωμολοχοῦσαν.
Καί ἄν δέν κάνω λάθος, μεταξύ τῶν τότε προσαχθέντων γιά τά ἔκτροπα, ἦταν καί σημερινός πρωθυπουργικός σύμβουλος, τόν ὁποῖο μοσχολπηρώνουμε ἐμεῖς, οἱ πολῖτες, γιά νά γράφει γελοιότητες στά «σόσιαλ»…
«Κι ἐπειδή ἔκαναν ἐκεῖνοι τά ἀκατονόμαστα αἴσχη πρέπει νά τά κάνουν καί οἱ ἄλλοι;» θά μοῦ πεῖτε. Ὄχι, κατηγορηματικά ὄχι! Ἀλλά ὅταν κάποιος βάζει μπουρλότο στό δάσος, ἡ φωτιά δέν σβήνει ἀμέσως, ὅπως καλά γνωρίζουμε.
Τήν φωτιά, λοιπόν, τήν ἔβαλαν οἱ «ἀγανακτισμένοι», πού ἦταν κάθε καρυδιᾶς καρύδι, ἐκεῖ ὅπου συναγελάζονταν ἀκροδεξιοί καί «μπαχαλάκηδες» μέ «προοδευτικούς» ἐναντίον τοῦ «κοινοῦ ἐχθροῦ».
Κι ὅταν γυρίσει ὁ τροχός, δύσκολο νά τροχοπεδήσεις! Κι ὁ τροχός ἔκανε πολύ δρόμο καί «πάτησε κόσμο». Κι ἄν τό καλοσκεφτεῖ κανείς, ἐκεῖνα πού εἶχαν σωρευθεῖ τότε, ἀπό τό 2012 ὥς τό 2014, δέν ἦταν τόσα, ὅσα τά σημερινά. Τώρα, πλήν τῆς ὀργῆς γιά τήν οἰκονομική ἀσφυξία, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τά δύο τρίτα τῶν Ἑλλήνων, ὑπάρχει καί ἡ ἀγανάκτηση γιά τό τεράστιο θέμα τῆς συμφωνίας τῶν Ψαράδων, μέ τήν ὁποία –κατά τήν ἄποψη τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων– ἔγιναν ἀπαράδεκτες παραχωρήσεις στούς γείτονές μας, μέ ἀποτέλεσμα νά βρισκόμαστε σήμερα σέ θέση ἀμύνης καί νά καταπίνουμε (ἡ κυβέρνηση δηλαδή) τίς προσβολές τήν μία μετά τήν ἄλλη. Καί δέν εἶναι μόνο ἡ ἀστοχία τῆς κομματικῆς δῆθεν διπλωματίας. Εἶναι καί τό θράσος ὁρισμένων, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά «βάλουν τήν οὐρά στά σκέλια» δηλώνουν ὅτι «ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν εἶναι τό μεγαλύτερο διπλωματικό ἐπίτευγμα τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό 1974!».
Ἀλλά δέν σταματᾶ ἐκεῖ ἡ ἐπικίνδυνη ἀφέλεια τῆς παρατάξεως, ἡ ὁποία σήμερα κυβερνᾶ. Βγαίνει κυβερνητικό στέλεχος καί δηλώνει ὅτι «τό Καστελλόριζο δέν ἀνήκει στό Αἰγαῖο»! Ὄχι τυχαῖα, φυσικά, ἀφοῦ ἡ γραμμή τοῦ «κάνε ὅ,τι μᾶς λένε μπᾶς καί δέν χάσουμε», ἔχει ἐπικρατήσει καί πλέον ὅ,τι ἔρχεται «παραγγελιά» ξεφουρνίζεται αὐθωρεί! Κι ὕστερα, ὁ ἐν λόγω «ἐξυπνάκιας», ἀπόβλητος τῆς οἰκολογίας, προσπαθεῖ νά κάνει μαθήματα Γεωγραφίας, λές καί δέν γνωρίζουμε τίς λεπτομέρειες τοῦ χάρτη. Ἀλλά, θεομπαίχτη ἀριβίστα καί ξέμπαρκε, δέν σοῦ ἔχει μιλήσει κανείς γιά τό «timing» στήν πολιτική; Ἀκόμη καί «ἐντολοδόχος» νά εἶναι κάποιος, ζυγίζει τά λόγια του, προσέχει, διότι τά ἐθνικά θέματα δέν εἶναι γιά εὐρεῖα κατανάλωση!
Γιά νά τελειώνουμε, λοιπόν: Ἀποδοκιμαστέα καί καταδικαστέα τά ὅποια ἔκτροπα στίς παρελάσεις καί τίς τελετές. Ἀλλά, βρέ ἀδελφέ, μήν περιμένεις «μπράβο» ὅταν διαπράττεις βαρύτατα σφάλματα. Μπορεῖ ὁ λαός νά ἔχει (;) κοντή μνήμη, ἀλλά καί τό ψέμα ἔχει κοντά ποδάρια. Καί μέ κοντά ποδάρια, δέν μπορεῖς νά τρέξεις…
