Θυμᾶμαι μία ἐποχή, κατά τή διάρκεια τῆς Ἑπταετίας…
… πού ἡ τότε κυβέρνηση ἀποφάσισε νά ἐφαρμόσει τό μέτρο «μονά ζυγά» γιά τά αὐτοκίνητα ἰδιωτικῆς χρήσεως γιά τά Σαββατοκύριακα. Δηλαδή ἀπό τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου (τότε τό Σάββατο ἦταν ἡμιαργία) μέχρι καί τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς, δέν κυκλοφοροῦσαν τά μισά ἰδιωτικά αὐτοκίνητα!
Θυμᾶμαι ὅτι τό μέτρο εἶχε ληφθεῖ γιά νά ἐξοικονομηθοῦν καύσιμα, καθώς εἶχε ξεσπάσει ἡ πετρελαϊκή κρίση, λόγῳ τοῦ δευτέρου Ἀραβο-Ἰσραηλινοῦ πολέμου. Κι ἄν σήμερα στήν ἐνεργειακή κρίση προβάλλονται τά πρόσωπα τοῦ Πούτιν καί τοῦ Ζελένσκυ, τότε τό «πρόσωπο τῶν ἡμερῶν» ἦταν ὁ ἐπί κεφαλῆς τοῦ ΟΠΕΚ σεΐχης Γιαμανί!
Τόν Γιαμανί τόν γνώρισα ἕνα βράδυ στό «Ἀγλαμαίρ» τοῦ Μικρολίμανου, τό μοναδικό κοσμικό ρεστωράν τοῦ Πειραιῶς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Μοῦ τόν σύστησε ὁ ἀείμνηστος Νῖκος Τζερεφός, σέ μία συνάντηση –μέ καλό κρασί καί φρέσκο ψάρι– πού εἶχε ὁ σεΐχης μέ τήν ἡγεσία μεγάλης ἑλληνικῆς πετρελαϊκῆς ἑταιρείας. Ἕνας ἄνδρας μέ ἐλαφρῶς χρωματισμένη κόμη καί ὑπογένεια, ντυμένος «εὐρωπαϊκά» καί πανάκριβα!
Τότε, λοιπόν, τό 1973, ἡ κυβέρνηση Ἀνδρουτσόπουλου ἐπέβαλε τά «μονά – ζυγά» καί ὅλοι μιλούσαμε «γιά ἕναν πολύ δύσκολο χειμῶνα». Βεβαίως, ὁ κόσμος πειθάρχησε, ἀλλά ἡ κρίση δέν ἀπεδείχθη ὅσο τραγική πίστευαν ὅτι θά εἶναι καί ὁ «συναγερμός» ἔληξε σχετικά γρήγορα.
Νά, ὅμως, πού τώρα ὅλα δείχνουν ὅτι ὁδεύουμε πρός ἕναν ἀπό τούς πλέον ἀπρόβλεπτους μεταπολεμικούς χειμῶνες γιά τόν δυτικό κόσμο. Ὁ στενός ἐναγκαλισμός τῆς γηραιᾶς ἠπείρου μέ τήν Ρωσσία καί ἡ τεράστια ἐξάρτησή της ἀπό τούς ρωσσικούς φυσικούς πόρους, δέν ἀφήνουν περιθώρια αἰσιοδοξίας. Ἤδη, οἱ Γερμανοί ἑτοιμάζονται γιά σκληρές ἀποφάσεις καί οἱ πολῖτες βομβαρδίζονται μέ μηνύματα ἀπαισιοδοξίας. Κι ἔτσι, ἡ χώρα ἡ ὁποία πρωτοστάτησε στήν ἐξάρτηση τῆς Εὐρώπης ἀπό τήν Μόσχα στά ἐνεργειακά, ἡ χώρα πού ἔχει συγκεντρώσει θηριώδη οἰκονομικά ἀποθέματα εἰς βάρος τῶν ἄλλων οἰκονομιῶν τῆς ΕΕ, «μᾶς δουλεύει» κανονικά καί ζητᾶ θυσίες ἀπό ὅλους τούς Εὐρωπαίους.
Χωρίς ἀμφιβολία, ἄν κάτι δέν ἀλλάξει θεαματικά μέχρι τόν Ὀκτώβριο, ἡ Εὐρώπη θά περάσει πολύ δύσκολα τούς χειμερινούς μῆνες. Καί καλά ἐμεῖς, πού ἡ χώρα μας –μέχρι τώρα– μπορεῖ καί λειτουργεῖ ἀπρόσκοπτα ἀκόμη καί μέσα στόν πιό βαρύ –ἑλληνικό– χειμῶνα. Φαντάζεστε τί ἔχει νά γίνει στίς βορειότερες χῶρες, ἀλλά καί στήν βαλκανική γειτονιά μας, ὅπου ὁ χειμώνας –κατά ἕναν περίεργο τρόπο– γίνεται πιό μαλακός ὅταν φθάνει γιά νά περάσει τά ἑλληνικά σύνορα; Ἐμεῖς, πού ἔχουμε τόν λιγνίτη μας (τόν ὁποῖο κακῶς βιαστήκαμε νά καταδικάσουμε καί νά πετάξουμε ἀπό τό παράθυρο), ἔχουμε καί τήν καλοκαιρία μας μέχρι τόν Νοέμβριο, ἔχουμε καί τίς Ἀλκυονίδες μας τόν Ἰανουάριο. Καί μόλις «ὁ Φλεβάρης θά φλεβίσει, καλοκαίρι θά μυρίσει». Ἄσε δε, πού γιά ἐφέτος προβλέπεται καί μία «ἀρκετά μακρά τουριστική περίοδος». Καί ἐδῶ πού τά λέμε, γιατί νά μήν ἔρθει γιά διακοπές στήν Κρήτη τόν Νοέμβριο ἤ τά Χριστούγεννα ὁ Σκανδιναβός ἤ ὁ Γερμανός; Μέχρι καί μπάνιο στήν θάλασσα μπορεῖς νά κάνεις σέ κάποιες νότιες ἑλληνικές παραλίες τόν Δεκέμβριο. Πᾶμε, λοιπόν, πρός ἕναν ἀπρόβλεπτο χειμῶνα, ἀλλά ἴσως νά τόν περάσουμε πολύ πιό ἤρεμα ἀπό ὅ,τι οἱ «δυνατοί» τῆς Εὐρώπης…
