Ὅσοι εἶχαν τήν εὐκαιρία (καί τήν ἀντοχή) νά παρακολουθήσουν τό «ντημπαίητ» μεταξύ τοῦ Προέδρου Μπάιντεν καί τοῦ ὑποψηφίου Ντόναλντ Τράμπ, ἔχουν ἀσφαλῶς καταλάβει τό γιατί οἱ μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν παντοδύναμες ΗΠΑ ὑποχωροῦν συνεχῶς στήν παγκόσμιο πολιτική καί οἰκονομική σκηνή.
Ἐάν κάποιος δέν γνώριζε ποιοί ἦταν οἱ δύο ἡλικιωμένοι κύριοι πού «μονομαχοῦσαν» στήν τηλεόραση, θά μποροῦσε κάλλιστα νά ὑποθέσει ὅτι πρόκειται γιά τό γύρισμα μιᾶς «κάλτ» ταινίας ἤ γιά κάποια φάρσα τῶν (ἐάν εἶχαν ἐπανέλθει) «Μόντυ Πάιθον».
Βεβαίως, ἀργότερα, ὅταν συνομίλησα μέ συγγενεῖς μου στήν Οὐάσιγκτων, ἔλαβα ἀπαντήσεις οἱ ὁποῖες μέ ἔκαναν νά ἀνησυχήσω ἀκόμη περισσότερο γιά τό μέλλον.
«Μά, ἦταν ἐπίπεδο συζητήσεως ἑνός νῦν καί ἑνός πρώην Προέδρου τῆς μεγαλύτερης δυνάμεως τοῦ δυτικοῦ κόσμου;» εἶπα, προφανῶς ἐπηρεασμένος ἀπό ὅσα εἶχα μόλις πρό ὀλίγου δεῖ καί ἀκούσει.
«Μήν ἀπορεῖς καθόλου! Αὐτό εἶναι σήμερα τό ἐπίπεδο στίς ΗΠΑ. Αὐτά πού ἄκουσες, δηλαδή τίποτε πού νά ἀπαντᾶ στίς αἰτίες καί τούς λόγους τῆς παρακμῆς τῆς πατρίδας μας, εἶναι τά “ἐπιχειρήματα” δύο ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θά ἔπρεπε νά ἔχουν ἀποσυρθεῖ στά ἀγροκτήματά τους καί νά καλλιεργοῦν σακχαρότευτλα» μοῦ εἶπε, ἐμφανῶς μελαγχολικός…
Μά, εἶναι δυνατόν νά βλέπεις τούς δύο -ὑποτίθεται- κορυφαίους πολιτικούς ἄνδρες τῆς μεγαλύτερης δυνάμεως (ἴσως ὑπερβάλλουμε) τοῦ κόσμου νά «σαλιαρίζουν» καί νά ἀπευθύνουν ὕβρεις καί εἰρωνικά σχόλια ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον; Εἶναι δυνατόν νά ἀποκαλεῖ ὁ Τράμπ τόν Μπάιντεν «Παλαιστίνιο καί μάλιστα… κακό Παλαιστίνιο», ὁ ὁποῖος «δέν ἀφήνει τό Ἰσραήλ νά… τελειώσει τήν δουλειά»;
Οἰκτρό τό θέαμα νά βλέπεις τόν ἕναν νά ἀπευθύνει στόν ἄλλον «κοσμητικά ἐπίθετα» καί ὁ ἄλλος νά τοῦ τά ἐπιστρέφει… βελτιωμένα καί ἐπηυξημένα! Οἰκτρό καί λίαν ἀνησυχητικό τό ὅλον «κόνσεπτ» ἐπί τοῦ ὁποίου θά στηριχθεῖ, ὡς φαίνεται, ἡ προεκλογική ἀναμέτρηση τῶν δύο μεγάλων δυνάμεων τῆς ἀμερικανικῆς πολιτικῆς. Μπροστά σέ αὐτά πού εἴδαμε χθες, ὁ Τζώρτζ Μπούς τζούνιορ εἶναι κολοσσός!
Φυσικά, ὅλη αὐτή ἡ παρακμή ἔχει νά κάνει καί μέ τήν κατηφόρα στήν ὁποία κινεῖται ἡ ἀμερικανική κοινωνία ἀπό τήν ἐποχή Κλίντον καί ἐντεῦθεν. Ὅλα αὐτά, πού καταλήγουν στό χθεσινό «ντημπαίητ», ἔχουν μεγάλη σχέση καί μέ τήν ἔκρηξη τοῦ «δικαιωματισμοῦ» ἐπί Μπαράκ Ὀμπάμα, μέ τήν ὑστερία τοῦ «me too», μέ τήν ἀναρρίχηση σέ θέσεις-κλειδιά ἀτόμων ἀπροσδιορίστου φύλου καί ἀλλοπρόσαλλης συμπεριφορᾶς, ἔχουν νά κάνουν μέ ἕνα «γενικό ξεσάλωμα», ὅπως λέει ἡ φίλη μου ἡ Μαρία, τό ὁποῖο ἔχει ἤδη ἀποδομήσει τό μεγαλύυτερο μέρος τῶν κοινωνιῶν στίς χῶρες τῆς Δύσεως.
Τό χθεσινό «ντημπαίητ», ἡ κακοστημένη «μονομαχία» δύο ἀνθρώπων κουρασμένων καί χωρίς πολιτικά ἐπιχειρήματα, θά ἔχει, ἀσφαλῶς, προκαλέσει ἀνησυχία σέ κάθε σκεπτόμενο δυτικό πολίτη.
Ἀλλά καί μήπως ἔχουμε κάτι πολύ καλύτερο νά ἐπιδείξουμε ὡς «Ἑνωμένη Εὐρώπη»; Ἐδῶ δέν ἔχουμε ἀκόμη καταλήξει στό ποιές ἀπό ὅλες τίς μετριότητες οἱ ὅποιες διαφεντεύουν σήμερα τίς τύχες τῆς πάλαι ποτέ «ΕΟΚ» θά ἐκλεγοῦν στά ὕπατα ἀξιώματα!
Τόν Σεπτέμβριο, ὅπως ἀνεκοινώθη, θά δοῦμε τό ἑπόμενο «ντημπαίητ» μεταξύ Μπάιντεν καί Τράμπ. Καί, ὅπως ὅλα δείχνουν, τά πράγματα θά εἶναι τότε χειρότερα…