Ἕνα χαμένο ξενύχτι καί πολλοί χαμένοι καφέδες…

Εἶπα κι ἐγώ νά ξενυχτήσω καί νά δῶ τήν τελετή τῆς ἀπονομῆς τῶν βραβείων Ὄσκαρ

Τήν ἔχω πού τήν ἔχω τήν πετριά μέ τόν κινηματογράφο (τό 1977, μάλιστα, μέ μιά πολύ καλή συνάδελφο, σκαρώσαμε ἕνα φιλμάκι μικροῦ μήκους καί κερδίσαμε βραβεῖο παραγωγῆς καί σκηνοθεσίας στό Φεστιβάλ Ἑλληνικοῦ Κινηματογράφου στήν Θεσσαλονίκη), ἔχουμε καί τόν γυιό μας καταξιωμένο πλέον κριτικό τοῦ σινεμά, ἀξίζει, νομίζω, μιά φορά στό τόσο ἕνα καλό ξενύχτι!

Τί νά σᾶς πῶ; Ἀπογοήτευση! Κατ’ ἀρχάς ἡ τελετή –ὡς τελετή– οὐδεμία εἶχε σχέση μέ τήν λαμπρότητα στήν ὁποία ἔχουμε συνηθίσει. Διότι, γιά νά λέμε τά πράγματα σωστά, τό θέμα δέν εἶναι τό κόκκινο χαλί, ἀλλά τά πρόσωπα πού πατοῦν ἐπάνω του.

Καί μόνο τό γεγονός ὅτι οἱ διάφορες πλατφόρμες, οἱ ὁποῖες γυρίζουν ταινίες γιά τόν ὑπολογιστή ἤ γιά τό home cinema, μετέχουν ἰσοτίμως στόν διαγωνισμό τῶν κινηματογραφικῶν βραβείων, ἀφαιρεῖ –αὐτομάτως– ἀπό τήν βραδυά ὅλη ἐκείνη τή στίλβη πού τῆς δίνει ἡ αἴθουσα. Δέν λέω, σινεμά ἦταν καί ἐκεῖνο πού βλέπαμε –στήν δεκαετία τοῦ ’50– στά συνοικιακά καφενεῖα ἤ στά καφενεῖα τῆς περιφέρειας, ἀλλά δέν ἦταν αὐτό πού λέμε μαγεία τοῦ κινηματογράφου… Ἔπειτα εἶναι καί τά πρόσωπα. Κοίταζες τήν αἴθουσα κι ἔβλεπες κάτι γατάκια, ἠθοποιούς πού δέν μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ τά ἱερά τέρατα πού βλέπαμε παλαιότερα σέ ἀνάλογες τελετές.
Δηλαδή τιμήθηκαν τά ἑξήντα χρόνια τοῦ Τζαίημς Μπόντ καί τά πενῆντα τοῦ Νονοῦ καί ἔνοιωθες ἀνατριχίλα, καθώς ἔβλεπες τόν Μάρλον Μπράντο, τόν Ρόμπερτ ντέ Νίρο, τόν Ἀλ Πατσίνο. Ἀλλά μήπως ἦταν λιγότερο ἔντονο τό συναίσθημα τῆς μελαγχολίας ὅταν ἔφερνες στό μυαλό σου τήν εἰκόνα τοῦ ἀρρενωποῦ Σών Κόννερυ καί τοῦ ἀριστοκράτη Ρότζερ Μούρ; Καί τί μποροῦσε τό μάτι νά συναντήσει στήν αἴθουσα; Μετριότητες ἀλλά καί ἀρρωστημένους θιασῶτες τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, οἱ ὁποῖοι πέφτουν πλέον μόνοι τους κάθε τόσο στά δόκανα πού ἔχουν, ἀπό χρόνια, στήσει γιά νά πιστέψει ὁ κόσμος, ὅτι τό σινεμά πρέπει νά περνᾶ ἀπό τίς δικές τους ντιρεκτίβες.

Καί ἦλθε καί τό (κατά πολλούς δῆθεν κατ’ ἄλλους ἐνδεικτικό τῆς ἔνδειας ἀλλά καί τῆς χαμηλῆς ποιότητος τοῦ σημερινοῦ κινηματογραφικοῦ γίγνεσθαι) ἐπεισόδιο τοῦ Γουίλλ Σμίθ, ὁ ὁποῖος χαστούκισε (;) τόν παρουσιαστή Ρόκ Τζέντα, ἐπειδή ὁ τελευταῖος ἀστειεύθηκε μέ τήν κόμμωση τῆς συζύγου του, γιά νά μᾶς πείσει ὅτι αὐτά πού ξέραμε πρέπει νά τά ξεχάσουμε.

Θά πεῖτε, καί τί περίμενες νά δεῖς; Τόν Γκάρρυ Κοῦπερ, τόν Στιούαρτ Γκραίηντζερ, τόν Κάρρυ Γκράντ, τόν Πώλ Νιούμαν, τόν Μοντγκόμερυ Κλίφτ καί τόν Ντέρκ Μπόγκαρντ; Περίμενες νά δεῖς τήν Λωρήν Μπακώλλ καί τήν Ἴνγκριντ Μπέργκμαν, τήν Σοφία Λόρεν καί τήν Μπριζίτ Μπαρντώ, τήν Τζαίην Φόντα καί τήν Μέρυλ Στρήπ; Τόν Κόππολα, τόν Σκορτσέζε ἤ τόν Ὄττο Πρέμιγκερ καί τόν Χίτσκοκ; Ὄχι, ἀσφαλῶς. Ἔλα, ὅμως, πού ἡ ἔνδεια, ἡ μετριότης καί ἡ σαχλαμάρα πού ἔβλεπα μοῦ τούς ἔφερναν ὅλους αὐτούς στό μυαλό! Τί νά σᾶς πῶ, ἀγαπητοί; Κρῖμα στό ξενύχτι καί στούς καφέδες πού ἔπινα γιά νά κρατήσω τά μάτια μου ἀνοιχτά!

Απόψεις

Την Κυριακή 08.10 με την Εστία: Τα σκοτεινά παρασκήνια του ΚΚΕ

Εφημερίς Εστία
Στις 08.10 για πρώτη φορά με την Εστία της Κυριακής: ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

«Συστημένα» ἀπό τίς ΗΠΑ πρός ΝΔ – ΠΑΣΟΚ γιά συμφωνία-ἐξπρές μέ τήν Τουρκία

Εφημερίς Εστία
Τί κρύβεται πίσω ἀπό τό δημοσίευμα τῶν «New York Times» γιά ἐπαφές ὑπουργῶν μέ κινεζικές ἑταιρεῖες, οἱ ὁποῖες ἐντοπίσθηκαν μέσῳ ὑποκλοπῶν ἀπό τήν Λιθουανία – Ὁ κ. Μητσοτάκης πραγματικός ἀποδέκτης τοῦ γράμματος, ὄχι ὁ Ἄδωνις – Γιατί ἐθορυβήθησαν καί στήν Χαριλάου Τρικούπη

Ἕνα Πάρκο (Ὑπουργείων) Φάντασμα καί μία Ἑταιρεία Φάντασμα

Εφημερίς Εστία
ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ διεθνῆ ἔκθεση ἀμυντικῆς βιομηχανίας πού ἔγινε στό Λονδῖνο, ἀπό ἑλληνικῆς πλευρᾶς, μετεῖχαν μόνον δύο ἰδιωτικές ἑλληνικές ἑταιρεῖες τοῦ ὁμίλου EFA. Ἡ κρατική βιομηχανία μας ἐκκωφαντικῶς ἀποῦσα.

«Ὄχι» Γεραπετρίτη σέ Συμβούλιο Ἀρχηγῶν γιά τά Ἑλληνοτουρκικά

Εφημερίς Εστία
ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ τῆς Κυβερνήσεως νά διεξαχθεῖ Συμβούλιο Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν γιά τά ἑλληνοτουρκικά προκειμένου νά ἐνημερωθοῦν τά κόμματα γιά ὅσα ἀπεφασίσθησαν κατά τήν συνάντηση τῶν κ.κ. Μητσοτάκη-Ἐρντογάν στήν Νέα Ὑόρκη καί ὅσα πρόκειται νά ὑπογραφοῦν στήν σύνοδο ὑψηλοῦ ἐπιπέδου τῶν δύο χωρῶν στίς 7 Δεκεμβρίου στήν Θεσσαλονίκη, γνωστοποίησε χθές ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν.

Ἐμεῖς καί οἱ πρόσφυγες τοῦ Ναγκόρνο-Καραμπάχ

Δημήτρης Καπράνος
«Σκέφθηκα νά βάλω φωτιά νά κάψω τό σπίτι μου, δέν μοῦ πῆγε ἡ καρδιά, ἔπλυνα τά πιάτα, τά τακτοποίησα στά ράφια, σάν νά περίμενα μουσαφιριά…