Πόσα χρόνια, ἀλήθεια, ἀκοῦνε οἱ πολῖτες τοῦ Κορυδαλλοῦ τό «φεύγουν οἱ φυλακές»; Πόσα χρόνια τούς ὑπόσχονται «χῶρο πρασίνου», καί πράσινο δέν βλέπουν;
Φαίνεται, ὅμως, ὅτι αὐτή τή φορά ἡ περιοχή θά ἀλλάξει «πίστα»… Πρώτη φορά, σέ προγραμματικές δηλώσεις πρωθυπουργοῦ, ἀκούσαμε τόσα γιά παρεμβάσεις μέ στόχο τήν ἀλλαγή τῆς ὄψεως συγκεκριμένων σημείων τοῦ Λεκανοπεδίου. Ἐπειδή, ὅμως, οἱ Φυλακές Κορυδαλλοῦ θά ἀφήσουν πεδίο γιά τήν δημιουργία ἑνός πραγματικά σπουδαίου πνεύμονος πρασίνου, καλό θά εἶναι νά ποῦμε λίγα πράγματα γι’ αὐτές.
Κατ’ ἀρχήν ἦταν λάθος σοβαρό ἡ κατασκευή τους στό συγκεκριμένο σημεῖο. Ἦταν μιά ἀπόφαση χωρίς πνοή, μιά ἀπόφαση πού δέν ἔβλεπε πέρα μόνο, λίγο πιό πέρα ἀπό τήν μύτη τῶν ἐμπνευστῶν της. Μόνο ἐκεῖνοι δέν «ἔβλεπαν» τήν ἐξάπλωση, τήν ραγδαία ἀνάπτυξη, τῆς κατοικίας στήν συγκεκριμένη περιοχή. Εἶχε ξεπεραστεῖ πλέον τό «Κουτσικάρι» καί «Τά κτήματα Παχῆ», καί ὁ Κορυδαλλός γινόταν μιά πόλη, στήν ὁποία τόν πρῶτο λόγο εἶχαν οἱ Ἕλληνες ναυτικοί, πού ἔχτιζαν ἐκεῖ τίς διπλοκατοικίες τους, μέ τούς κήπους καί τά λουλούδια τους. Ὁ Κορυδαλλός, ὅπως καί ἡ Ἀμφιάλη, ἦσαν ἀπό τίς συνοικίες ἐκεῖνες, πού εἶχαν κερδίσει τούς Ἕλληνες ναυτικούς. Καί οἱ ἡρωίδες σύζυγοί τους ἔπαιρναν τά «ρόζ χαρτάκια» ἀπό τίς Τράπεζες καί μέ τό πολύτιμο –δραχμοποιημένο– συνάλλαγμα ἔρριχναν τά «μπετά» καί στή συνέχεια τά τοῦβλα, τά κουφώματα, τούς σοβάδες, καί τό διώροφο ξεφύτρωνε στό ἄψε-σβῆσε. Μέ τά «χαρτιά» του, νομιμότατο, μέ σφραγῖδες καί ὑπογραφές καί σπίτια γερά, μέ θεμέλια καί σίδερα, καμμία σχέση μέ τά χαμόσπιτα τῶν πέριξ τοῦ Πειραιῶς Δήμων, τά ὁποῖα λιγόστευαν μέρα μέ τήν μέρα…
Κι ἔρχεται τό κράτος, κοντόφθαλμο καί χωρίς ἔμπνευση, καί στήνει ἐκεῖ ἕνα τσιμεντένιο συγκρότημα φυλακῶν! Τήν ὥρα πού ἡ πρωτεύουσα ἀπαλλασσόταν ἀπό τίς φυλακές Ἀβέρωφ καί Καλλιθέας, δεσμευόταν ἕνα ζωτικό τμῆμα τοῦ Λεκανοπεδίου γιά νά γίνουν φυλακές! Κι ἔτσι ἔχουμε σήμερα Φυλακές δίπλα σέ σχολεῖα, κελιά πού «βλέπουν» στήν κρεβατοκάμαρα, τό σαλόνι, τήν κουζίνα τοῦ ἀπέναντι σπιτιοῦ, φυλακές πλάι στό Δημαρχεῖο! Σκεφτεῖτε, λοιπόν, ἕναν χῶρο ἀναψυχῆς καί ἀθλήσεως, ἀνάλογο ἐκείνου τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, ἀλλά στό πιό σύγχρονο, μέ εὔκολη πρόσβαση ἀπό τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ. Ἕνα ὄνειρο ἐτῶν, πού ἀνακοινώθηκε ὡς «πρώτη προτεραιότητα» ἀπό τόν Κυρ. Μητσοτάκη.
Σημαντική ἐπίσης ἡ ἀνακοίνωση γιά τήν ἑνοποίηση τοῦ συγκροτήματος τοῦ Πολυτεχνείου μέ τό Ἀρχαιολογικό Μουσεῖο, ἕνα ἀπό τά σπουδαιότερα Μουσεῖα τοῦ κόσμου. Καί χωρίς κλεμμένα ἐκθέματα, γιά νά ἐξηγούμεθα… Θυμηθεῖτε μόνο τήν περιοχή ἀπό τήν Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου μέχρι τό Γκάζι. Θυμηθεῖτε πῶς ἦταν καί πῶς ἔγινε, μέ τήν ἐμμονή καί τήν καθοδήγηση τοῦ ἀειμνήστου Κυριάκου Γριβέα.
Φανταστεῖτε πόσο ὄμορφη θά εἶναι ἡ περιοχή γύρω ἀπό τό Μουσεῖο καί τό Πολυτεχνεῖο. Κι ἄν «ἀνασάνουν» καί τά Ἐξάρχεια ἀπό τήν μάστιγα τῆς παρανομίας (δέν ἀναφέρομαι στό «free style» πού χαρακτήριζε ἀπό χρόνια τήν περιοχή καί πού τήν κάνει ἀκόμη πιό ἑλκυστική, ἀλλά στήν παράνομη δράση συγκεκριμένων στοιχείων), τότε θά μιλᾶμε γιά μιά ἄλλη Ἀθήνα. Ἄντε, μέ τό καλό…
