Ἐσωτερική ἀπειλή

ΚΛΑΣΣΙΚΑ εἰκονογραφημένα

Ἔτσι θά μποροῦσε κανείς νά χαρακτηρίσει τό εἶδος τῆς ἀντιπαράθεσης πού διεξάγουν τά πολιτικά κόμματα, ἡ Κυβέρνηση καί ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση συγκεκριμένα, σχετικά μέ τήν συγκλονιστική ὑπόθεση τῆς παιδεραστίας τῆς 12χρονης μαθήτριας. Ἡ Ἀντιπολίτευση προσπαθεῖ μέ τήν ὑπόθεση αὐτή νά βγάλει τά σπασμένα γιά τήν ἀνικανότητά της νά ἀποκαλύψει σέ ὅλο του τό μέγεθος τό σκάνδαλο τῶν ὑποκλοπῶν, καί προσπαθεῖ στά 213 ὀνόματα τῶν διεστραμμένων πού ἐπικοινώνησαν καί ἔκλεισαν ἐρωτικά ραντεβού μέ τήν 12χρονη νά ἀνακαλύψει ἐκεῖνο τό πολιτικό πρόσωπο μέ τό ὁποῖο θά κάνει τόν ροῦμπο στήν Κυβέρνηση. Καί θά ρεφάρει.
Ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, δείχνει νευρική στήν ἄσκηση τοῦ κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου ἐπί τοῦ συγκεκριμένου θέματος, καί ὅταν τίθενται συγκεκριμένα ἐρωτήματα ἀπαντᾶ μέ τήν λέξη της: χυδαιότητες! Ἔπρεπε νά χαλάσουμε τόν κόσμο χθές τό πρωί στήν τηλεόραση τοῦ Open, λέγοντας ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρχουν στό ἴδιο μητρῶο ἑκατομμύρια μέλη τῆς Νέας Δημοκρατίας μέ τόν παιδεραστή σέ ἀναστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσει μαζί μας ὁ γραμματέας τοῦ κόμματος Παῦλος Μαρινάκης καί νά μᾶς ἀνακοινώσει στόν ἀέρα μέ sms τήν ὁριστική διαγραφή του! Κάλλιο ἀργά.

Ὡστόσο, τό θέμα εἶναι πολιτικό, πολιτικότατο ἀλλά πολύ εὐρύτερο. Ὄχι ὅμως ὅπως τό ἐννοοῦμε. Ἀλλιῶς! Διότι ὁ Κολωνός εἶναι μία ἀκόμα ἱστορία πού πιστοποιεῖ τήν διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς στήν πατρίδα μας. Ὅπου κυριαρχοῦν παιδεραστές, μπράβοι, προαγωγοί, δολοφόνοι, ἐκβιαστές. Ἡ διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς, τοῦ πυρῆνα τῆς οἰκογένειας ἡ ὁποία μετατρέπεται ἄλλες φορές σέ ἐγκληματική ὀργάνωση κι ἄλλες φορές σέ ἀνώνυμη ἑταιρεία, συνιστᾶ ἐσωτερική ἀπειλή. Ἀπειλή γιά τήν πολιτική σταθερότητα. Ἀπειλή γιά τήν ἐθνική ἀσφάλεια. Οἱ λόγοι εὔκολα κατανοητοί: σταθερότητα καί αὐτοδυναμία κομμάτων στίς ἐκλογές ἐπί ποίας κοινωνίας; Ἐπί διαλυμένης κοινωνίας; Ἐπί κοινωνίας, πού βρίσκεται σέ ἐκκαθάριση ἐν λειτουργίᾳ; Ποιά κοινωνία θά ὑπακούσει σέ ποιά κυβέρνηση ὅσες ἕδρες καί ἄν αὐτή διαθέτει στό κοινοβούλιο, ἄν καθημερινά ἡ χώρα μοιράζεται σέ ζῶνες ἐπιρροῆς μεταξύ ἐγκληματιῶν, οἱ ὁποῖοι διοικοῦν στό σκοτάδι μέ τό μαῦρο χρῆμα; Ποιά κοινωνία θά ὑπακούσει σέ ποιά κυβέρνηση ὅταν φεύγει τό ἔδαφος κάτω ἀπό τά πόδια της, ὁ νόμος ὑποχωρεῖ, ἡ ἀταξία βασιλεύει καί κανείς δέν μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ σέ κανέναν; Ὅταν μητέρες ἐκδίδουν τά παιδιά τους, δόκιμοι ἀστυνομικοί γίνονται βαποράκια πληροφοριῶν σέ ἀντιεξουσιαστές, οἰκίες εἰσαγγελέων γίνονται στόχος διαρρήξεως; Νεανικές συμμορίες στοχοποιοῦν καί σκοτώνουν, ἀνώτατοι δικαστές συλλαμβάνονται γιά κατοχή κοκαΐνης μέσα στά σπίτια τους (ἐνδεικτικά τά παραδείγματα);

Ἔχει κανείς τήν αὐταπάτη ὅτι αὐτή ἡ κοινωνία εἶναι κυβερνήσιμη; Πέραν αὐτῶν ὅμως ἡ διάλυση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς συνιστᾶ ἐσωτερική ἀπειλή γιά τήν ἐθνική ἀσφάλεια. Ὅταν ἡ κοινωνία μιᾶς χώρας δίνει τήν ἐντύπωση ὅτι εἶναι σέ ἐλεύθερη πτώση, σέ ἀποσύνθεση, ὅτι εἶναι σκορποχώρι, τότε οἱ πειρασμοί σέ ὅλους ὅσοι ἐπιβουλεύονται τήν κοινωνική γαλήνη, τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα καί τήν ἐθνική ἀσφάλεια αὐξάνονται ἐντυπωσιακά. Καθώς γνωρίζουν ὅτι ἕνα σπίρτο ἀρκεῖ γιά νά διαλυθοῦμε στά ἐξ ὧν συνετέθημεν. Μία μικρή προβοκάτσια. Δέν εἶναι λοιπόν ἀστεῖα ὅλα ὅσα συμβαίνουν. Δέν ἀποτελοῦν μεμονωμένα γεγονότα. Κάθε βδομάδα μᾶς συγκλονίζει καί ἕνα ἔγκλημα, πού δείχνει ὅτι ἡ ἑλληνική κοινωνία ἔχει χάσει πλέον τήν ψυχική της ἰσορροπία. Τό σῆμα κατατεθέν της εἶναι ἡ βία, ὁ κυνισμός καί ἡ διαφθορά. Τό σῆμα της εἶναι ὅτι ἀναζητᾶ τό γρήγορο χρῆμα χωρίς ἱδρῶτα μέ κάθε μέσο. Ἀκόμη καί ἀθέμιτο. Ἄν ἑνώσουμε ὅλες τίς ψηφῖδες θά συμφωνήσουμε ὅτι αὐτό εἶναι τό μέγα πολιτικό θέμα. Τό σάπισμα. Καί γι’ αὐτό ἔχουν μεγάλη εὐθύνη οἱ πολιτικοί μας ταγοί ἀλλά καί οἱ θεσμοί. Ἄν διαβάσετε τά ποσοστά δημοτικότητας τῶν θεσμῶν στό τελευταῖο εὐρωβαρόμετρο θά καταλάβετε τί ἐννοῶ. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τραπεζῖτες, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, μή κυβερνητικές ὀργανώσεις, δικαστές, ἐκκλησία, βρίσκονται στίς τελευταῖες θέσεις τῆς κατάταξης ἐμπιστοσύνης καί δημοτικότητας. Ὁ κόσμος δέν ἔχει ἀπό ποῦ νά πιαστεῖ. Αὐτονομεῖται, αὐτοσχεδιάζει καί ἕνα τμῆμα τῆς κοινωνίας πού ξεκόβει δυστυχῶς ἀπό τό κοπάδι, ἀκολουθεῖ τούς δρόμους τῆς παρανομίας.

Προφανῶς οἱ συμπεριφορές αὐτές διαμορφώθηκαν σέ βάθος χρόνου, ἀλλά τώρα βρίσκονται σέ ἔξαρση. Ὅταν καταλαβαίνεις ὅτι ὁλόκληρη χώρα ἔχει γίνει μία ἀνώνυμη ἑταιρεία, γιατί νά μή γίνεις κι ἐσύ. Κατά τοῦτο, τό πρόβλημα δέν εἶναι μόνον ἄν θά ἀποκαλυφθεῖ ποιοί πήγαιναν μέ τήν 12χρονη καί πόσο ἐπώνυμοι εἶναι. Εἶναι καί αὐτό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι πατᾶμε πάνω σέ σάπια σανίδια. Τά ὁποῖα, ἀνά πᾶσα στιγμή, μπορεῖ νά ὑποχωρήσουν.