Ἐναλλαγή ἐνδυμάτων καί συναισθημάτων

Κάθε τόσο ἀκοῦμε καί βλέπουμε ρεπορτάζ, ἀναλύσεις, ντοκυμανταίρ, μέ ἀντικείμενο τήν «κλιματική ἀλλαγή».

Ὁ κίνδυνος ὁ ὁποῖος ἐπικρέμαται, ὁ ὄλεθρος ὁ ὁποῖος παραμονεύει, ἡ ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη καί οἱ ἐπερχόμενες δραματικές ἐπιπτώσεις…

Ὑπάρχει, φυσικά, καί ἡ ἄλλη ἄποψη, κατά τήν ὁποία ὁ πλανήτης ἔχει «ἀλλάξει» ἀρκετές φορές. Ὑπενθυμίζεται ἡ ἐποχή τῶν παγετώνων, ἀνασύρεται ἡ ἐξαφάνιση τῶν δεινοσαύρων…

Ὁ καθένας μας, ὅμως, μπορεῖ εὔκολα νά διαπιστώσει ὅτι στήν Ἑλλάδα, παρά τά ὅσα λέγονται καί συμβαίνουν, ἐξακολουθοῦμε νά ἔχουμε ἀκόμη «Τέσσερεις ἐποχές». Εἴχαμε χειμῶνα, προηγήθηκε τό φθινόπωρο, ἔχουμε ἄνοιξη καί ἔρχεται ὁλοταχῶς τό θέρος….

Ἔτσι, χωρίς πρόγραμμα, καθώς χτυπᾶ τό βιολογικό ρολόι καί ἐνῷ, Μάιο μῆνα, πέφτει βροχή αἰφνιδίως καί ἐνίοτε ἀνάκατη μέ σκόνη, πού φέρνει ὁ ἄνεμος ἀπό τίς ἀφρικανικές ἐρήμους (δέν θά μποροῦσε νά φέρει ἀπό ἐκεῖ καί ὀλίγον πετρέλαιο, γιά νά πέσουν οἱ τιμές τῶν καυσίμων;), ἐσύ, ἀσυναισθήτως, ἔχεις ἀνέβει στήν σκάλα καί προσπαθεῖς νά κατεβάσεις «τά καλοκαιρινά».

«Μά, ἀκόμη δέν ζέστανε ὁ καιρός, σοῦ λέει μέσα σου ἐκείνη ἡ περίεργη φωνή, πού ὅσο περνοῦν τά χρόνια τήν ἀκοῦς συχνότερα. Ἐσύ, ὅμως, πιστός στίς ἡμερομηνίες καί ὑπακούοντας στίς βουλές τοῦ βιολογικοῦ λεπτοδείκτη, κατεβάζεις τίς κρεμάστρες μέ τά θερινά, ἀποσπᾶς ἀπό τό σύνολο τήν νάϋλον σακκούλα καί ἀποθέτεις, μέ κινήσεις ἱεροτελεστίας, τήν κρεμάστρα μέ τό ἀνοιχτόχρωμο κοστούμι στό κρεβάτι, μέχρι νά πάρει τήν θέση της στήν –θερινή πλέον– ἱματιοθήκη. Ἐάν δέν εἶναι ἱεροτελεστία τό «κατέβασμα» τῶν καλοκαιρινῶν, τότε τί εἶναι; Ἡ λαχτάρα δέ μέ τήν ὁποία διαπιστώνεις ὅτι τά καλοκαιρινά «σοῦ κάνουν» μιά χαρά, καί δέν χρειάζεται νά καταφύγεις στήν κυρία ἀπό τήν Οὐκρανία, πού ἔχει ἀνοίξει τό ἐπιδιορθωτήριο ρούχων (φάρδεμα, στένεμα, μαντάρισμα, ἐπιδιορθώσεις), δέν περιγράφεται. Βεβαίως, τοῦ κατεβάσματος τῆς καλοκαιρινῆς γκαρνταρόμπας ἔχει προηγηθεῖ ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τά βαρειά χειμερινά κλινοσκεπάσματα. Τό βαρύ πάπλωμα ἔχει ἀποτεθεῖ στήν μπερζέρα καί τό βράδυ σκεπάζεσαι μέ τό σεντονάκι, ἄντε καί μέ μία ἐλαφριά κουβέρτα, μέχρι νά περάσει καί αὐτή στά χειμωνιάτικα…

Τί τά θέλετε; Κλιματική ἀλλαγή, τήξη τῶν πάγων, πολικές ἀρκοῦδες σέ ἔκσταση, φάλαινες στήν Ἀκτή Ξαβερίου καί στό Σούνιο, τίποτε δέν μπορεῖ νά ἀποτρέψει τό κουδούνισμα τοῦ βιολογικοῦ μας ρολογιοῦ καί τήν προσφυγή στήν φορητή σκάλα, γιά νά κατέλθουν ἐν θριάμβῳ τά καλοκαιρινά καί νά πακετάρουμε τά χειμωνιάτικα, μέχρι τήν 28η Ὀκτωβρίου, ὁπότε θά σημάνει ἐκ νέου –ἄν λειτουργεῖ ἀκόμη, πρῶτα ὁ Θεός– ὁ χρονομετρητής μας. Τά σκεπτόμουν ὅλα αὐτά, καθώς προσπαθοῦσα νά σκεπάσω μέ τήν πλαστική σακούλα τά «χειμωνιάτικα». Καί πάλι, ἡ ἴδια σκέψη στό μυαλό. Καί πάλι ἡ ἴδια, ἀπαράλλαχτη φωνή: «Ἀφοῦ τά περισσότερα πλέον δέν τά φορᾶς, δῶσε τα, νά τά φορέσει κανένας ἄλλος»… Καί κάθε χρόνο τά ἴδια. «Ναί, εἶναι καιρός πιά. Τί τά θέλω τόσα κοστούμια καί πουκάμισα; Μήπως τά φορῶ;»

Καί κάθε χρόνο τά ἴδια. «Ἄσε, ὅταν κατεβάσω τά χειμωνιάτικα, θά κάνω ξεκαθάρισμα»…

Μήν μοῦ πεῖτε, εἶναι μιά ἐνδιαφέρουσα περίοδος αὐτή τῆς ἐναλλαγῆς τῶν ἐνδυμάτων. Καί τῶν συναισθημάτων, βεβαίως-βεβαίως!

Απόψεις

Τό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τήν νέα γενιά στά χείλη τοῦ ράπερ Λέξ!

Εφημερίς Εστία
Ὁ εὐθύς Θεσσαλονικιός ἑρμήνευσε μπροστά σέ 120.000 νέες καί νέους, σέ δύο διαδοχικές συναυλίες στό ΟΑΚΑ, τήν «Χειρότερη Γενιά», οἱ στίχοι τῆς ὁποίας περιλαμβάνουν ἀναφορά στήν ἐφημερίδα μας Ἔκρηξις κοινωνικῆς ἀμφισβητήσεως ἀπό τήν νεολαία

Παιχνίδια παραγραφῆς μέ τό Γνωμοδοτικό Τριαντόπουλου

Μανώλης Κοττάκης
OTAN τέθηκε γιά πρώτη φορά τό ζήτημα τῆς συνθέσεως τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου πού θά κληθεῖ νά ἀξιολογήσει ὡς «φυσικός δικαστής» τήν ὑπόθεση Τριαντόπουλου, ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης διχάστηκαν γιά τό ποιός εὐθύνεται, πού στήν λίστα τῶν πρός κλήρωση δικαστῶν περιλαμβάνονταν κάποιοι πού ἀπεῖχαν ἕναν μῆνα ἀπό τήν συνταξιοδότηση.

Ἀκρίβεια-φωτιά σέ ὑπηρεσίες καί τρόφιμα ἐξ αἰτίας νέας πληθωριστικῆς ἐκρήξεως

Εφημερίς Εστία
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ὄχι μόνο δέν ὑποχωρεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀκολουθεῖ ἀνοδική πορεία τούς τελευταίους δύο μῆνες.

Ἕνα κι ἕνα δέν μπορεῖ νά κάνουν ἕνδεκα

Δημήτρης Καπράνος
Ἀρκεῖ μία καί μόνη ματιά στό σημερινό –ὁμιχλῶδες καί δυσδιάκριτο– πολιτικό μας σκηνικό, γιά νά περιπέσουμε σέ βαθειά μελαγχολία.

Παρασκευή, 2 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΠΑΣΙΜΟ