ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ οἱ πλέον συνειδητοποιημένοι ψηφοφόροι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔχουν διαπιστώσει ὅτι ἡ διακυβέρνηση Τσίπρα κάθε ἄλλο παρά ἔχει ἱκανοποιήσει τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε…
… ἀφειδῶς καί χωρίς αἴσθημα εὐθύνης καί τίς προσδοκίες, πού καλλιέργησε, εὐαισθητοποιώντας τό θυμικό καί ὑποδαυλίζοντας τά ἔνστικτα τῶν πολιτῶν, στήν δυσκολότερη καμπή τῆς μεταπολιτευτικῆς ἱστορίας τῆς χώρας. Παρ’ ὅλα αὐτά κυριαρχεῖ ἡ αἴσθηση, ὅτι ἡ δημοσκοπική πτώση τῶν κυβερνώντων δέν ἀντιστοιχεῖ στήν πραγματική δυσφορία πού ἤδη αἰσθάνεται καί ἐκδηλώνει ποικιλοτρόπως ἡ ἑλληνική κοινωνία.
Ποῦ ὀφείλεται αὐτή ἡ ἀντιφατική στάση; Ἄς ἐξετάσουμε τά ὑφιστάμενα δεδομένα:
Ἡ σταθερή ἐκλογική βάση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν ξεπερνᾶ τό 3-4% τῶν πολιτῶν. Εἶναι οἱ ἀμετανόητοι ἀριστεροί, νοσταλγοί τοῦ Βελουχιώτη καί τοῦ Ζαχαριάδη, αὐτοί πού λιποθυμοῦν μόνον γιά τά δικαιώματα μειοψηφιῶν τύπου ΛΟΑΤΚΙ, μουσουλμάνων καί «ψευτομακεδόνων», αὐτοί πού ἐμμένουν σέ ἀραχνιασμένες ἰδεοληψίες ἀκόμη καί μετά τήν συντριβή τῶν κοσμοειδώλων τους καί τήν κατάρρευση τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ», ὅσοι ἐξακολουθοῦν νά ἕλκονται ἀπό τήν «μαγεία» τοῦ κρατισμοῦ, τήν ἀσυδοσία τῶν ἐργατοπατέρων, τήν ἀκινησία τῆς γραφειοκρατικῆς δημοσιοϋπαλληλίας καί τό μῖσος κατά τῶν κεκτημένων τοῦ δυτικοῦ κόσμου καί, τέλος, οἱ θαυμαστές τῆς βίας τοῦ Κουφοντίνα, τοῦ κράτους τῶν Ἐξαρχείων καί τῆς ἀλητείας τοῦ πανεπιστημιακοῦ ἀσύλου…
Κοντά σ’ αὐτό τό 3-4% στεγάζεται ἕνα 10-12% πού ἐκφράζει τό ΠαΣοΚ τοῦ Τσοχατζόπουλου, τῶν νοσταλγῶν τοῦ «Τσοβόλα δῶστα ὅλα», αὐτῶν πού ὀνειρεύονται τά ξέφρενα φαγοπότια τῆς «ἀλλαγῆς», τήν διασπάθιση τῶν εὐρωπαϊκῶν κονδυλίων, τήν καπατσοσύνη τοῦ Κοσκωτᾶ, τήν ἀσυδοσία τῶν Κολλάδων, τό παραλήρημα τοῦ χρηματιστηρίου, τίς προμήθειες καί τίς ρεμοῦλες, ὅλα αὐτά μέ τήν συνοδεία βαρειοῦ καί ἀσήκωτου ζεϊμπέκικου τῆς ξεγνοιασιᾶς καί τῆς κραιπάλης…
Ἄς προσθέσουμε στά προαναφερόμενα ποσοστά τούς μισούς, τουλάχιστον, ἀπό τούς 500.000 ψηφοφόρους, ἡλικίας 17-21 ἐτῶν, πού θά ψηφίσουν γιά πρώτη φορά. Ἀνερχόμενοι σέ ποσοστό 2-3% αἰσθάνονται πλησιέστερα πρός τόν ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εἶναι μεγαλωμένοι στά χρόνια τῆς εὔκολης ὀργῆς, τῆς γενικευμένης ἀγανάκτησης καί τοῦ καθολικοῦ μίσους, καί ἀποδίδουν, χωρίς δυσκολία καί στοιχειώδη περίσκεψη, ὁτιδήποτε τούς ἐνοχλεῖ στό «μαῦρο παρελθόν» τοῦ τόπου, στήν ἀσυδοσία τῶν «ἐλίτ» καί στό «κατεστημένο» πού ἀδιαφορεῖ γιά τόν «λαό» καί ὑπηρετεῖ τά «ξένα συμφέροντα». Ἡ εὔκολη καί συνήθως χυδαία προπαγάνδα, ἡ ἔλλειψη γνώσης, ἡ περιφρόνηση πρός τήν ἀλήθεια καί τήν λογική καί ἡ καλλιεργημένη ἐδῶ καί χρόνια ἀντικοινωνικότητα καί ἀσέβεια πρός θεσμούς καί ἀρχές, προσδίδει σ’ αὐτή τήν πολτώδη, λόγω ἄγνοιας καί ἀδιαφορίας, μᾶζα στοιχεῖα ἐκρηκτικοῦ μηχανισμοῦ, καθώς, πέραν τῶν ἄλλων, συνιστοῦν, ἐν δυνάμει, τά τάγματα ἑφόδου τοῦ βίαιου ἀριστεροῦ ἀκτιβισμοῦ τῶν μολότωφ, τῶν καταλήψεων, τῆς «ἅμιλλας» μέ τά κυκλώματα ναρκωτικῶν καί ἐγκληματιῶν, μέ μιά λέξη τῆς ἀκατάπαυστης ροπῆς πρός τήν παραβατικότητα καί τήν ἀνατροπή.
Μέ αὐτά τά δεδομένα εἶναι προφανές ὅτι ὑπάρχει μιά ἐκλογική βάση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πού πλησιάζει ἤ ὑπερβαίνει τό 20% καί ἡ ὁποία εἶναι ἀπόλυτα προσκολλημένη στόν Τσίπρα καί τήν παρέα του, διότι τά χαρακτηριστικά της, τά ἔνστικτά της, ἡ συμπεριφορά της καί οἱ ἐπιδιώξεις της ἐκφράζονται ἀπόλυτα ἀπό τήν «πρώτη φορά ἀριστερά».
Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, ὅσοι ἀρνοῦνται νά ἀποδεχθοῦν τήν ἐξακολούθηση τῆς τραγωδίας πού ζεῖ ἡ χώρα ὑπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, ἐπιθυμοῦν νά δώσουν τέλος σ’ αὐτή τήν παρακμιακή περίοδο, ὀφείλουν νά ἀναλογισθοῦν μήπως οἱ τυχόν ἐπιφυλάξεις, οἱ δισταγμοί καί τά ἀπωθημένα πού διατηροῦν μέσα τους, ἐμποδίσουν τήν ἐπιβεβλημένη μεγιστοποίηση τῶν ποσοστῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας, πού, ἐκ τῶν πραγμάτων, ἐπωμίζεται τόν θεμελιώδη γιά τό μέλλον τῆς χώρας ρόλο τῆς ὁριστικῆς ἀποπομπῆς τοῦ Τσίπρα ἀπό τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας.
Εἶναι προφανές ὅτι ὑπό τίς κρίσιμες περιστάσεις ὑπό τίς ὁποῖες διεξάγονται οἱ μεθαυριανές ἐκλογές ἀλλά καί θά διεξαχθοῦν οἱ προσεχεῖς βουλευτικές ἐκλογές, οἱ τυχόν ἐνστάσεις γιά πρόσωπα, ἐπιλογές, κινήσεις καί «ἀστοχίες» προσκρούει στήν ζωτική ἀνάγκη τῆς καταδίκης μιᾶς ἐθνικά καί κοινωνικά ἐπικίνδυνης κυβέρνησης, πού ἀπειλεῖ τίς γενικότερες κατακτήσεις καί τίς καθολικά παραδεκτές ἀρχές καί ἀξίες, μέ τίς ὁποῖες ζήσαμε καί ὀργανώσαμε τήν μεταπολεμική πορεία τῆς χώρας. Παρά τά ὑφιστάμενα σημερινά προβλήματα, γιά τά ὁποῖα στοιχειῶδες αἴσθημα ὑπευθυνότητας καί αὐτοσεβασμοῦ ἐπιβάλλει νά ἀναγνωρίσουμε τήν «συνδρομή» (μικρότερη ἤ μεγαλύτερη δέν ἔχει σημασία) ὅλων μας, οἱ ἀναφορές σέ σφάλματα ἤ παραλείψεις τοῦ παρελθόντος καί τά μόνιμα παράπονα γιά τίς προσωπικές μας ἀπογοητεύσεις δέν πρέπει νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν γενικότερη εἰκόνα καί τό συλλογικό συμφέρον, ἀκόμη καί ἄν ἡ ἐπίκλησή τους εἶναι βάσιμη καί εὔλογη…
Ὀφείλουμε, ἑπομένως, νά ἀπομακρύνουμε κάθε σκέψη πού ὑπονομεύει τήν προοπτική τῆς ἐξόδου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπό τήν ἐξουσία…
Ὀφείλουμε νά παραμερίσουμε κάθε προσωπική πικρία καί κάθε αἴσθημα ἀπογοήτευσης, πού, χωρίς, στήν παροῦσα τουλάχιστον φάση νά προσφέρει σέ ἐκείνους πού ἐμμένουν στήν προβολή τους τίποτε περισσότερο ἀπό τήν ἐγωιστική ἱκανοποίηση προσωπικῶν ἀντιρρήσεων, θά ἔχει ἀσφαλῶς πολύ βαρύτερο καί σαφῶς πιό ἐπώδυνο τίμημα: τήν περαιτέρω ἰσχυρή παρουσία τοῦ Τσίπρα καί τῆς παρέας του στήν πολιτική ζωή τῆς χώρας… Μέ αὐτά τά δεδομένα ἡ σαφής καί καθαρή νίκη τῆς Νέας Δημοκρατίας στίς μεθαυριανές ἐκλογές πρέπει νά προκύψει κυρίως ἀπό τίς ψηφοφορίες γιά τήν Εὐρωβουλή καί τήν περιφερειακή αὐτοδιοίκηση, ἔτσι ὥστε νά μήν ἀφήνει ἀμφιβολίες γιά τήν συλλογική καταδίκη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ ἀναγκαιότητα αὐτῆς τῆς καθαρῆς νίκης εἶναι πολύ πιό πάνω ἀπό τήν ἀνούσια ἐμμονή σέ προσωπικές ἐκτιμήσεις, πού ὅσο καί ἄν τίς αἰσθανόμαστε δικαιολογημένες ἤ εὔλογες ὄχι μόνον δέν θά ἱκανοποιοῦν τόν ἐγωισμό μας τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἀλλά καί δέν ἔχουν μέτρο σύγκρισης μπροστά στόν κίνδυνο νά βιώσει ἡ χώρα τήν παράταση τῆς ἀβεβαιότητας, τῆς ἀνασφάλειας καί τῆς ὀδυνηρῆς στασιμότητας, πού ἀναμφίβολα θά ἐπέλθει ἀπό μιά μικρή σέ ἔκταση ἧττα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ…
*Δικηγόρος
Μ.Η.Τ. 232122