Προβληματισμό καί ἀπορία μᾶς προκάλεσαν τά…
… ὀνόματα (γωρίζοντας τά βιογραφικά καί τήν διαδρομή) ἀρκετῶν ἐξ ἐκείνων πού «αἰσθάνθηκαν θυμηδία» ἐπειδή ὁ υἱός τοῦ πρωθυπουργοῦ «βολεύτηκε στό Εὐρωκοινοβούλιο»… Ὁ υἱός τοῦ πρωθυπουργοῦ, λοιπόν, «βολεύτηκε» στήν θέση τοῦ βοηθοῦ συνεργάτη Ἱσπανοῦ εὐρωβουλευτοῦ. Προφανῶς, ἀπέστειλε τό βιογραφικό του καί κρίθηκε κατάλληλος, γιά μιά θέση ἡ ὁποία: α) δέν εἶναι μόνιμη καί ἡ ἀπασχόλησή του θά διαρκέσει ἕως τίς ἑπόμενες εὐρωεκλογές, τόν Ἰούλιο τοῦ 2024. β) Ὁ υἱός τοῦ πρωθυπουργοῦ δέν «κατέλαβε» κάποια θέση προοριζόμενη γιά Ἕλληνα, οὔτε κἄν θέση συνεργάτη Ἕλληνος εὐρωβουλευτῆ, τήν ὁποία, κατά τεκμήριο, θά κατελάμβανε Ἕλλην πολίτης. γ) Οἱ ἀποδοχές δέν καταβάλλονται ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο ἀλλά ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί τά χρήματα «πηγαίνουν» σέ χέρια ἑλληνικά, ἐνῶ μιά θέση στήν Ἑλλάδα τήν ὁποία θά μποροῦσε ὁ νεαρός νά καταλάβει (εἴτε μέ τά προσόντα του εἴτε μέ τό ὄνομά του) μένει κενή γιά νά πληρωθεῖ ἀπό ἕνα ἄλλο Ἑλληνόπουλο. Πῶς, λοιπόν, νά χαρακτηρίσεις τήν «ἀγανάκτηση» τῶν διαφόρων ἀνακυκλωτῶν τῆς ἐθνικῆς μιζέριας; Ἀφῆστε δέ πού ἐκ τῶν πρώτων οἱ ὁποῖοι ἐθίγησαν εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἔχουν προκαλέσει μέ δικές τους ἐνέργειες τό δημόσιο αἴσθημα!
Ἄς ποῦμε, ὅμως, ὅτι ὁ (πτυχιοῦχος τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βοστώνης) υἱός «διοριζόταν» σέ ἕνα βενζινάδικο καί καθάριζε τά «πάρ-μπρίζ» τῶν ὀχημάτων. Σάν νά βλέπω τά δημοσιεύματα τῶν ἐφημερίδων καί τῶν σάιτ τῆς ἑπομένης.
«Πρόστυχος λαϊκισμός ἀπό Κυριάκο! Ἔβαλε τό γιό του σέ βενζινάδικο ἐνῶ τοῦ δίνει χαρτζιλίκι χιλιάρικα!» θά ἔγραφε ἡ μία.
«Σέ βενζινάδικο βόλεψε τό γιό του ὁ Μητσοτάκης, τήν ὥρα πού ὁ λαός δέν μπορεῖ νά βάλει βενζίνη!» θά ἔγραφε ἡ ἄλλη.
«Σά δέ ντρεπόμαστε! Ἔβαλε ὁ Κυριάκος τόν γιό του ὑπάλληλο σέ βενζινάδικο ἀλλά παίρνει πάνω ἀπό τό βασικό!» θά ἔγραφε ἡ τρίτη!
Βέβαια, μέ τήν τακτική αὐτή, δηλαδή μέ τόν πάμφθηνο λαϊκισμό τόν ὁποῖο ἔχει υἱοθετήσει, ἡ ἀντιπολίτευση «δέν μπορεῖ νά δεῖ Θεοῦ πρόσωπο». Ἔχοντας παρασυρθεῖ, νομίζοντας ὅτι τό σύνολο τοῦ λαοῦ κοιμᾶται καί ξυπνάει διαβάζοντας τά «πόστ» στά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης», ἡ ἀντιπολίτευση σύρεται πίσω ἀπό τά λάικ καί τί καρδοῦλες τῶν διαφόρων κατ’ ἐπάγγελμα ἀδικημένων καί μίζερων.
Κι ἔτσι, παρά τά τεράστια προβλήματα, τίς ἀλλεπάλληλες κρίσεις καί τά πολλά της λάθη, ἡ κυβερνητική παράταξη ἐξακολουθεῖ νά προηγεῖται καί νά ἐλπίζει ὅτι θά ἀνακάμψει μέχρι νά ἔλθει ἡ ὥρα τῆς κάλπης.
Ἀγνοεῖ ἡ ἀντιπολίτευση ὅτι δέν ὑπάρχει ἑλληνική οἰκογένεια ἡ ὁποία νά μήν σκέπτεται ἀπό τό πρωί ὥς τό ἄλλο πρωί «πῶς θά ἀποκαταστήσει τά παιδιά»! Ὅσο καί ἄν οἱ «προοδευτικοί» προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι ἡ οἰκογένεια, ὅπως τήν μάθαμε, εἶναι ἕνας ἀκόμα ἀναχρονιστικός θεσμός, ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες γονεῖς, ἀγωνιοῦμε γιά τό μέλλον τῶν παιδιῶν μας.
Καί δέν εἶναι ἀνάγκη νά θυμίσουμε περιπτώσεις «προοδευτικῶν», οἱ ὁποῖοι –πραγματικά– βόλεψαν τά παιδιά τους σέ διάφορες θέσεις.
Μέ τό νά «ἀγανακτοῦμε», ὅμως, μέ τό παραμικρό καί νά «τρελλαινόμαστε γιά ψύλλου πήδημα», μόνο τήν μιζέρια μας ἀνακυκλώνουμε. Κι αὐτό δέν εἶναι καλό…
