Ἀκόμη καί ὁ Ἐσκομπάρ φόρεσε γραβάτα

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 Ὀκτωβρίου, ὁδός Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου

Περπατῶ, σχεδόν τρέχοντας, στόν πεζόδρομο γιά νά προλάβω τήν ἔναρξη μιᾶς συναυλίας στό Ἡρώδειο. Μέσα στό ἡμίφως διακρίνω μία μεγάλη παρέα καί ἕναν ἐξ αὐτῆς νά μοῦ κάνει σινιάλο. «Θά μᾶς βγάλετε μία φωτογραφία μέ τούς Ἱσπανούς φίλους μας;» μέ ρωτᾶ εὐγενικά. Γνέφω θετικά. Ἀμέσως μετά, μετανοιώνει. «Μά εἶστε ὁ…, δέν χρειάζεται» μοῦ λέει. «Γιατί, οἱ δημοσιογράφοι δέν καταδέχονται νά τραβοῦν φωτογραφίες; Τόσο ἰδιαίτερο εἶδος εἴμαστε;» ἀπαντῶ. Ἀμέσως μετά τά φλάς μέ πλησίασε ὁ ἄλλος Ἕλλην τῆς παρέας νά μοῦ κάνει δῶρο ἕνα στυλό μπαμπού καί νά μοῦ συστηθεῖ. Ἦταν ὁ ἰδιοκτήτης τῆς Coco-mat, ὁ Παῦλος Εὐμορφίδης. Τόν εἶχα ἀκουστά ἀπό διηγήσεις τῆς Ἄννας Διαμαντοπούλου, τόν εἶχα δεῖ νά ἀνεβάζει μιά δημοσιογράφο σέ ἕνα ἀπό τά ξύλινα ποδήλατά του καί νά κάνει συνέντευξη καθ’ ὁδόν. Μοῦ ἄρεσαν αὐτά πού ἔλεγε. Φτωχόπαιδο ἀπό γονεῖς μετανάστες στήν Γερμανία, ἁπλός, καλός πατριώτης, στούς δημοσιογράφους πάντα μιλᾶ γιά τό ὄνειρό του νά γίνει ἡ Ἑλλαδάρα «ὅπως παλαιά». Τά λεφτά δέν ἔχουν σημασία γι’ αὐτόν, ποτέ δέν εἶχαν.

Συνέλαβε τήν ἰδέα τῆς ἐπιχείρησής του ὅταν κοιμήθηκε ἄφραγκος σέ μιά παραλία πάνω στά φύκια, δανείστηκε ἕνα χιλιάρικο ἀπό πολλούς γιά νά ἀποκτήσει τήν ἴδια συμμετοχή πού θά τοῦ ἄνοιγε τίς πόρτες τοῦ τραπεζικοῦ δανεισμοῦ, τά ὑπόλοιπα τά ξέρουμε. Μόττο του ἡ φράση, «τό ζήτημα δέν εἶναι νά κάνεις ὅ,τι σοῦ ἀρέσει, ἀλλά νά σοῦ ἀρέσει αὐτό πού κάνεις.» Σωστός.

Ἐπειδή ἔφυγα βιαστικός γιά τήν συναυλία, τόν ἀναζήτησα τήν ἑπομένη. Ἀλλά ὁ Εὐμορφίδης δέν ἔχει κινητό. Ἀντιθέτως βρίσκεις τό κινητό τοῦ ἀνιψιοῦ του στό διαδίκτυο. Ἡ Ἕλενα Τζάχα ἀπό τό Ἐμπορικό τοῦ Ὁμίλου μας μέ προέτρεψε νά συναντηθῶ μαζί του, καθώς ἡ ἑταιρεία του πλημμυρίζει διαρκῶς τόν Τύπο μέ διαφήμιση. Θά τό ἔκανα, ἀλλά τό κίνητρο δέν ἦταν αὐτό. Μοῦ ἀρέσουν οἱ αὐτοδημιούργητοι καί οἱ πατριῶτες. Προχθές τό μεσημέρι βλέποντας τίς φωτογραφίες τοῦ κυρίου Εὐμορφίδη νά κυκλοφορεῖ μέ παντόφλες στό Προεδρικό Μέγαρο εἶπα στήν Ἕλενα χαμογελαστά «νά τόν ξεχάσουμε τόν κύριο Εὐμορφίδη, διότι ἀποκλείεται νά μᾶς μιλήσει μετά ἀπό ὅσα θά τοῦ σύρουμε.» Διότι παραδόξως μᾶς ἑνώνει κάτι μαζί του πού ταυτοχρόνως μᾶς χωρίζει. Ὅταν πρόκειται γιά ἀρχές καί ἀξίες οὔτε καί ἐμᾶς μᾶς ἐνδιαφέρουν «τά λεφτά». Μπορεῖ νά ἐνδιαφέρουν τό μισό διαδίκτυο πού τόν «ἔγλειψε» δουλικά ὡς τόν «ρόκ στάρ ἐπιχειρηματία πού ἔγινε viral» (τί κάνουν τά διαφημιστικά πακέτα τῆς Coco-mat, ἔ;), ἀλλά ὄχι ἐμᾶς. Ὅπως ἔχει ἐκεῖνος τίς ὡραῖες ἀξίες του, τίς ἔχουμε καί ἐμεῖς.

Ἀξία πρώτη, ἡ δικαιοσύνη. Τό ἴδιο διαδίκτυο διέσυρε τόν Ἰούλιο ἕναν μουσικό, μέλος τῶν συνόλων τῆς ΕΡΤ, τόν κύριο Στρατάκη, ἐπειδή πολύ πρίν ἀρχίσει ἡ δεξίωση στούς Κήπους τοῦ Προεδρικοῦ Μεγάρου καί πρίν φορέσει τό ἐπίσημο ἔνδυμά του συνελήφθη νά κυκλοφορεῖ μέ ἐνδυμασία «Εὐμορφίδη». Ἀλλά αὐτόν δέν τόν ἀποκάλεσαν «ρόκ στάρ» οἱ ξελιγωμένοι, τόν καννιβάλισαν. Δέν εἶχε πακέττο νά μοιράσει. Ἡ δεύτερη ἀξία μας εἶναι ἡ ἰσότητα. Ὁ κύριος Εὐμορφίδης εἶναι φίλος τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας τῆς Ὁλλανδίας, ἀλλά ἐξ ὅσων γνωρίζουμε στήν τελευταία ἐπίσκεψη Προέδρου Δημοκρατίας στό Ἄμστερνταμ δέν διανοήθηκε νά ἐμφανιστεῖ σέ δεξίωση τοῦ παλατιοῦ μέ παντόφλες καί ἐλαφρύ πουκαμισάκι. Διότι ξέρει πολύ καλά πώς ἄν τό ἔπραττε θά τόν πετοῦσαν ἔξω μέ τίς κλωτσιές. Ἀλλά στήν Ἑλλαδάρα τό ἀποτόλμησε. Τρίτη ἀξία, ἡ παράδοση. Τό πρωτόκολλο δέν εἶναι τίποτε βαρετοί κανόνες πού κάνουμε ἀγγαρεία ὅταν πρόκειται νά τούς ἐφαρμόσουμε. Κάθε τί πού προβλέπεται ἀπό τό τυπικό ἔχει θεσμοθετηθεῖ γιά κάποιο λόγο. Οἱ Εὔζωνες πού παρατάσσονται ἔξω ἀπό τό Προεδρικό, ἡ σημαία τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἐθνικός ὕμνος (ὅταν τόν ἀκούει ἡ Πρόεδρος ἔχει… σφραγισμένα χείλη), τό ποιός δικαιοῦται νά στέκεται δίπλα στήν Πρόεδρο.

Σέ ἕναν κόσμο πού ἀλλάζει ὄψη ἑκατό φορές τήν ἡμέρα, κάποια πράγματα πρέπει νά παραμένουν σταθερά. Ὅπως ὁ Εὐμορφίδης ἐμπιστεύεται στόν ἀδελφό του τήν διεύθυνση τῆς ἑταιρείας, στήν οἰκογένειά του δηλαδή καί ὄχι σέ κάποιο μάνατζερ, ἔτσι καί ὁ/ἡ ἀρχηγός τοῦ Κράτους τηρεῖ οὐσιαστικῶς τό πρωτόκολλο. Ὄχι μόνο γιά λόγους προσήλωσης σέ τυπικότητες, ἀλλά γιατί αὐτό ἐνισχύει ἤ ἀποδυναμώνει τήν διεθνῆ εἰκόνα τοῦ κράτους. Δύο φορές ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν ἐντυπωσιάστηκε ἀπό τό ἑλληνικό πρωτόκολλο. Στήν ὁρκωμοσία τῶν προκατόχων τῆς κυρίας Σακελλαροπούλου, ὅταν εἶδε πώς ὁ Πρόεδρος ὁρκίζεται στό Ἱερό Εὐαγγέλιο παρουσίᾳ τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀμέσως ἔσπευσε στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη νά καταθέσει στεφάνι στήν μνήμη τῶν ἡρώων τοῦ Ἔθνους. Τήν δεύτερη τό 2017, ὅταν εἶδε πῶς τόν κοίταζαν οἱ Εὔζωνες τῆς προεδρικῆς φρουρᾶς, μέ μάτι πού γυαλίζει ὅταν εἰσῆλθε στό Προεδρικό Μέγαρο. Τί συμπέρασμα ἆρά γε θά ἐξήγαγε γιά τόν σεβασμό πού τρέφει γιά τόν ἑαυτό της ἡ Ἑλλαδάρα ὅταν εἶδε τόν κύριο Εὐμορφίδη μέ τίς παντόφλες στό Προεδρικό; Πολλοί νομίζουν ὅτι κάθε Πρόεδρος μπορεῖ νά διαμορφώσει κατά τά γοῦστα του ἕναν θεσμό. Ὅταν ὅμως ἔχει προϊστορία καί εἶναι ταυτισμένος μέ τό δημοκρατικό πολίτευμα, ὄχι. Οἱ θεσμοί εἶναι αὐτοί πού δεσμεύουν ἐμᾶς. Καί οἱαδήποτε μεταρρύθμιση πρέπει νά εἶναι συμβατή μέ τήν φιλοσοφία τους. Ἡ τελευταία ἀξία εἶναι ἰδεολογική. Πρῶτον διέρρευσε στά Μέσα ὅτι ὁ κύριος Εὐμορφίδης κατασκεύασε καί χάρισε στούς βασιλεῖς ἕνα ποδήλατο μέ ξύλα ἀπό τά καμένα τῆς Εὔβοιας. Τί ἀντιφατικό: ἀπό τήν μία ὁ ἐπιχειρηματίας πῆγε στό Προεδρικό μέ σανδάλια γιά νά σηματοδοτήσει τήν βαθύτατη περιφρόνησή του πρός τό κράτος ὡς ἄλλος Στήβ Τζόμπς καθώς νομίζει πώς ὅ,τι πέτυχε στήν ζωή του τό ἔκανε μόνος. Ἀλλά τήν ἴδια ὥρα ὑπέβαλε τά σέβη του στήν ἐξουσία τῶν βασιλέων. Ὁ κορμός πού ἦταν ἀπαραίτητος γιά τό ὀξυγόνο τῶν κατοίκων τῆς Εὔβοιας ἔγινε δίτροχο γιά νά τοποθετοῦν ἐπάνω τά ὀπίσθιά τους οἱ βασιλεῖς τῆς Ὁλλανδίας. Κρῖμα. Κύριε Εὐμορφίδη, λυπούμαστε πού χάνουμε ἕναν οἱονεί φίλο. Ἀλλά πρέπει νά σᾶς ἐνημερώσουμε γιά τό ἑξῆς. Ἀκόμη καί ὁ Ἐσκομπάρ ὅταν ἐξελέγη Βουλευτής στήν χώρα του «ἔφαγε» πόρτα ὅταν ἐπιχείρησε νά μπεῖ στό Προεδρικό Μέγαρό της, «χῦμα». Δανείστηκε τήν γραβάτα τοῦ φρουροῦ, γιά νά τοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ εἴσοδος σέ δεξίωση…