Κοιτάζω επίμονα το ταβάνι, εδώ και ώρα
Ανακαλύπτω ατέλειες,που έχουν ξεφύγει από τον ελαιοχρωματοστή. Αποφασίζω να το βάψω «κάποια στιγμή, τώρα που έχω καιρό»…
Είναι βέβαιο ότι θα ληφθούν πολλές τέτοιες «αποφάσεις» όλο αυτό τον καιρό, που θα παραμένουμε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Και άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι τις περισσότερες θα τις ξεχάσουμε.
Μακάρι να ξεχάσουμε τα «μικρά», όπως τις ατέλειες της οροφής της κρεβατοκάμαρας ή τα «μαζέματα» που θέλουν οι εξωτερικοί τοίχοι του σπιτιού, το οποίο οι περισσότεροι χρωστούν ακόμη στην Τράπεζα!
Τί θα γίνει, όμως, με τα «μεγάλα», τα οποία επ’ ουδενί πρέπει να ξεχάσουμε όταν-και όπως- περάσει η επιδημία; Πώς θα γίνει να μην ξεχάσουμε ότι ένας τόσος δα «ιός», ένα αόρατο με γυμνό μάτι μικρόβιο, έχει φέρει τα πάνω-κάτω στον πλανήτη και στις «προηγμένες» κοινωνίες;
Θα επιτρέψουμε στον «κορωνοϊό» να φανεί χρήσιμος ,όταν θα έχουμε αποτρέψει την ολοκλήρωση του έργου του ή θα «το ρίξουμε έξω» για να ξεχάσουμε, όπως κάναμε σε τόσες και τόσες παρόμοιες περιπτώσεις; Θα αντιληφθούμε ότι είναι αδιανόητο να ψάχνει ο «πολιτισμένος» κόσμος να βρει αναπνευστήρες και «ΜΕΘ» και να βρίσκεται ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια μερικών εκατοντάδων ατόμων; Πόσο διαχρονικός είναι ο Σαίξπηρ! «Ένα άλογο! Το Βασίλειό μου για ένα άλογο!» φωνάζει ο μέγας πολεμιστής Βασιλεύς της Αγγλίας Ριχάρδος ο Γ’, λίγο πριν δεθχεί το θανατηφόρο πλήγμα στην μάχη του Μπόσγουωρθ, το 1485! Ο παντοδύναμος και αδίστακτος Βασιλεύς, ο οποίος έβαψε τα χέρια του με αίμα και σκότωσε μέχρι και παιδιά προκειμένου να καταλάβει τον πολυπόθητο θρόνο, εκλιπαρούσε για ένα άλογο! Σε μερικά χρόνια,όταν ο σημεριονός Σαίξπηρ θα γράψει την τραγωδία την οποπία ζούμε, στην θέση του Ριχάρδου θα βρίοσκεται κάποιος δισεκατομμυριούχος «βασιλιάς» μιας από τις πανίσχυρες «πολυεθνικές». Και θα φωνάζει:«Έναν αναπνευστήρα! Τα κεφάλαιά μου για έναν αναπνευστήρα»! Και για να μην το ξεχάσω, ο σκελετός του Ριχάρδου του Γ’ βρέθηκε σε ένα πάρκινγκ, στο Λέστερ, όταν η εταιρεία αποχετεύσεων έσκαβε για να περάσει νέο δίκτυο… Είναι βέβαιο, αγαπητοί, ότι οδεύουμε προς έναν «Νέο κόσμο». Τίποτε δεν θα είναι όπως ήταν όταν έκανε «ποδαρικό» το δίσεκτο 2020. Απεδείχθη περιτράνως ότι ένας τόσος δα «ιός» (και αυτός «γεννήθηκε» στην Κίνα, όπως και πολλοί άλλοι, που έχουν ταλαιπωρήσει τον πλανήτη κατά καιρούς) ταξίδεψε με ταχύτητα μεγαλύτερη από τα υπερηχητικά τζετ, τα οποία έχει ήδη καθηλώσει στο έδαφος!
Πέρασε την Κίτρινη Θάλασσα και μας μαύρισε την ψυχή! Να σας πω, μπορώ να καταλογίσω στον πρόεδρο Τραμπ τα μύρια όσα, αλλά καλά κάνει που μας θυμίζει την προέλευση του «ιού».Να μην ξεχνάμε από που μας ήλθε, ε;
«Τι μαθαίνεις;» Με ρωτούν κάθε μέρα στο τηλέφωνβο φίλοι, με τους οποίους επικοινωνώ. Τί να τους πεις; Και τί να μάθεις περισσότερο από όσα «προσφέρονται» από τα ΜΜΕ και το ακατάσχετο διαδίκτυο; Διό και καταφεύγω στον Μποστ: «Θα περάση κι αφτό»…
