ΣΕ ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου ὁ ἀστυνομικός εἶναι ὁ θεσμικός προστάτης τῆς δημόσιας ἀσφάλειας καί τῆς κοινωνικῆς γαλήνης
Εἶναι ὁ ξάγρυπνος φρουρός τῆς εἰρηνικῆς διαβίωσης τῶν πολιτῶν καί ὁ ἀνασχετικός φραγμός τῆς παρανομίας καί τῆς ἀπειλῆς ἐγκληματικῶν πράξεων, πού προσβάλλουν θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα ὅπως ἡ ζωή, ἡ ἰδιοκτησία, ἡ ἐργασία, ἡ ἐλεύθερη κυκλοφορία καί ἡ ἄσκηση νομίμων δραστηριοτήτων. Πολύ περισσότερο ἰσχύει αὐτή ἡ θεώρηση στίς εὐνομούμενες δημοκρατικές χῶρες, ὅπου ἡ πολιτεία θέλει τήν Ἀστυνομία θεματοφύλακα τῶν κατακτήσεων καί τῶν ἐπιτευγμάτων, πού οἱ ἴδιες οἱ κοινωνίες, μέσα ἀπό τίς ἐξελικτικές διαδικασίες τῆς διαρκοῦς πνευματικῆς καί ὑλικῆς ἀνάπτυξης, προσφέρουν στούς πολῖτες τους. Ἀκριβῶς γι’ αὐτόν τόν λόγο ὁ ἀστυνομικός θεωρεῖται φίλος καί συμμαχητής τοῦ κάθε νομοταγοῦς πολίτη πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν προστασία καί τήν ἀσφάλεια τῆς οἰκογενείας του, τῆς περιουσίας του καί τοῦ συνόλου τῶν συνταγματικῶν του δικαιωμάτων.
Στήν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰῶνα ἡ ἀντίληψη εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. Γιά τήν ἀκρίβεια, δέν πρόκειται γιά καθολική ἀντίληψη ἀλλά γιά τήν ἄποψη μιᾶς περιορισμένης μειοψηφίας. Ὅμως αὐτή ἡ περιορισμένη μειοψηφία, ὑπό τό κράτος τῆς ἐγκληματικῆς ἀνοχῆς τήν ὁποία ἡ μεταπολίτευση ἔχει ἀναγάγει σέ καθεστωτική νοοτροπία, κατόρθωσε καί ἐπέβαλε στήν συντριπτική πλειονότητα τῶν πολιτῶν τήν δική της διεστραμμένη λογική γιά τήν δημοκρατία, τόν νόμο καί τήν τάξη. Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν ἄποψη αὐτῆς τῆς περιορισμένης μειοψηφίας, «νόμος εἶναι τό δίκιο τοῦ ἐργάτη», ὅπου «ἐργάτης» σημαίνει τό ἄβουλο καί συνήθως ἀργόσχολο «μολυβένιο» στρατιωτάκι, πού τό κόμμα –«ἕνα εἶναι τό κόμμα»– στέλνει στήν πρώτη γραμμή τῆς μάχης «ἐνάντια στήν ἐξουσία». Κατά τήν ἴδια ἄποψη, ὁ «λαός» –ὅπου λαός εἶναι οἱ ἐγκάθετοι τοῦ κόμματος, οἱ ἐντεταλμένοι νά ἐκτελοῦν ἀγεληδόν τίς ἐντολές του, πρέπει καθημερινά νά ἀγωνίζεται γιά «νέα Πολυτεχνεῖα», νά «μήν ξεχνᾶ τί σημαίνει Δεξιά», νά καταριέται γιά ὅλα τά δεινά πού φαντασιώνεται τούς «φονιάδες τῶν λαῶν Ἀμερικάνους» καί νά μισεῖ τό κεφάλαιο καί τήν ἐπιχειρηματικότητα σάν νά τοῦ ἔχουν σφάξει τήν μάνα καί τόν πατέρα. Κατά τήν ἴδια πάντοτε περιορισμένη μειοψηφία, οἱ τρομοκράτες εἶναι ἁγνά παιδιά τοῦ «ἐργαζόμενου λαοῦ», πού αἰσθανόμενοι τό βάρος τῆς ἀδικίας καί τοῦ κατατρεγμοῦ στούς στιβαρούς ὤμους τους ἔχουν ἀποφασίσει νά ἐξοντώσουν ὅλους αὐτούς πού «πίνουν τό αἷμα τοῦ λαοῦ» καί νά προσφέρουν στούς ἀδύνατους καί τούς βασανισμένους μόνιμη χαρά καί εὐτυχία. Τέλος, σ’ αὐτή τήν «λογική» τῆς περιορισμένης μειοψηφίας ἐντάσσεται καί ἔχει «κατακτήσει» πρωτεύοντα ρόλο στό πλαίσιο τῶν «λαϊκῶν ἀγώνων» τό «πανεπιστημιακό ἄσυλο», στήν ἔννοια τοῦ ὁποίου συμπυκνώνεται ἡ ἀλητεία τῶν περιθωριακῶν, ἡ ψυχοπαθογένεια τῆς καταστροφῆς καί τῆς λεηλασίας δημόσιας περιουσίας καί ἡ λατρεία τῶν μολότωφ.
Σ’ αὐτό τό «πρωτοποριακό», σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, σκηνικό ἡ Ἀστυνομία ἔχει ἀποστερηθεῖ πλήρως τῶν καθηκόντων καί τῶν ὑποχρεώσεων τίς ὁποῖες καλεῖται νά ἀσκήσει καί νά ἐκπληρώσει σέ ὅλες τίς δημοκρατικά λειτουργοῦσες κοινωνίες. Στήν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰῶνα ὁ ἀστυνομικός δέν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπό ἕνας «μπάτσος», ἕνα «γουρούνι» καί ἕνας «δολοφόνος». Ὄχι γιατί αὐτό τό πιστεύει ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῆς κοινῆς γνώμης. Ἀλλά διότι μιά ἀκατανόητη ἀνεκτική νοοτροπία καί συμπεριφορά, ἕνα ἀδικαιολόγητο ἀνάμεικτο αἴσθημα φόβου, ἀδιαφορίας καί ἀνευθυνότητας καί μία ἀποκρουστική ἔλλειψη ντροπῆς, ἔχει κυριαρχήσει στήν συλλογική μας συνείδηση καί μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στήν σιωπηρή ἀποδοχή μιᾶς ἐφιαλτικῆς πραγματικότητας, ὅπου οἱ ἀρρωστημένες ὀρέξεις ἐλάχιστων φανατικῶν τοῦ ρεμπελιοῦ, τῆς ἀνατροπῆς καί τῆς καταστροφῆς ἔχουν ἐπιβάλει ἐτσιθελικά τό «δικαίωμα» τῆς διαστροφῆς τους στήν καθημερινότητα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Προχθές ἕνας ἀστυνομικός μέ πολιτικά μπῆκε στόν «ἱερό χῶρο» τοῦ ἀσύλου τοῦ Οἰκονομικοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (γνωστοῦ καί ὡς ΟΠΑ, πού ταιριάζει ἀπόλυτα μέ τά μυαλά τῶν ἐπιβητόρων πού τό «ἐλέγχουν»…) γιά νά παραλάβει μιά φίλη του. Κάποιος «λαϊκός ἀγωνιστής», πού κυκλοφοροῦσε ἐκείνη τήν ὥρα μεταξύ ραθυμίας, χαβαλέ καί ἀβάστακτης «προοδευτικῆς» διαλογῆς, τόν ἀνεγνώρισε. Προφανῶς ἔδωσε τό ἡρωικό σύνθημα τῆς «ἀντίστασης» καί, ὡς διά μαγείας, ὅλο τό σταλινοφασιστικό ἀληταριό πού «λιαζόταν» ἐκείνη τήν στιγμή στό ΟΠΑ, ξεσηκώθηκε! Ὁ ἄνθρωπος, ἕνας καί μόνος του, δέχθηκε ἐπίθεση ἀπό μιά πολυάνθρωπη μᾶζα, πού δίκην «συμμορίας» κινήθηκε ἐναντίον του, τόν προπηλάκισε, τόν κτύπησε, τόν ἀπείλησε μέ σοβαρή σωματική βλάβη. Φοβισμένος ἀπό τήν ἄνανδρη καί ἀπρόκλητη ἐπίθεση φέρεται νά πυροβόλησε στόν ἀέρα γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τούς διῶκτες του…
Αὐτό ἦταν! Ἡ Πρυτανεία τοῦ Ἱδρύματος ξεσπάθωσε! Ὄχι βέβαια κατά τῶν «φοιτητῶν», ὅπως αὐτοαποκαλοῦνται ὅλοι οἱ ξεδιάντροποι ἀργόσχολοι πού θεωροῦν τό κάθε πανεπιστημιακό ἵδρυμα «τσιφλίκι» τῶν ἀρρωστημένων ἐπιλογῶν τους. Ὄχι! Ἡ Πρυτανεία, ἡ ὁποία ἔχει συνηθίσει καί παρακολουθεῖ ἀμέριμνη τό λαθρεμπόριο πού διεξάγεται στήν αὐλή της, πού ἀνέχεται τήν «ἐλεύθερη» διακίνηση μολότωφ καί ναρκωτικῶν, πού δέν συγκινεῖται μέ τό δρᾶμα τῶν ἀληθινῶν φοιτητῶν, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά σπουδάσουν καί νά μή χάνουν τόν καιρό τους, «ξύπνησε» ὄχι γιά νά προστατεύσει τό θῦμα, ἀλλά γιά νά ὑπερασπιστεῖ τούς δρᾶστες καί τήν «ἡρωική» πράξη τους! Καί, κλείνοντας τήν μύτη της στήν δυσωδία τῶν ναρκωτικῶν, τά μάτια της στήν λάμψη τῶν μολότωφ καί τά αὐτιά της μήν τυχόν καί ἀκούσει τά ὑπολείμματα τῆς θρυμματισμένης συνείδησής της, ἔσπευσε στήν εἰσαγγελία γιά νά καταγγείλει τόν «μπάτσο», τό «γουρούνι», τόν «δολοφόνο»!
Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά δημοσιοποιήσω τήν ἀδιαπραγμάτευτη ἀπόφασή μου: τήν ἑπόμενη φορά, πού οἱ «φοιτητές» θά ἐπεκτείνουν τήν δημιουργική καί κοινωνικά ἐπωφελῆ ἐπιθετικότητά τους στά μέλη τῆς πρυτανείας τοῦ ΟΠΑ, θά συμπορευθῶ μαζί μέ τούς κυρίους καθηγητές πρός τήν Εἰσαγγελία, γιά νά καταγγείλουμε μαζί τόν ἑαυτό τους! Ὅμως, μέχρι τότε, περιμένω ἀπό τήν κυβέρνηση νά ἀντιληφθεῖ ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ ἐσπευσμένη ψήφιση τῶν νόμων, πού ὀρθότατα ἔχει προωθήσει, γιά νά ἐξαλειφθεῖ τό αἶσχος τῆς ἀσυδοσίας στά πανεπιστήμια καί νά ἀποκατασταθεῖ ἡ Ἀστυνομία στόν ρόλο της. Ἀπαιτεῖται καί ἡ διαρκής πολιτική βούληση καί δράση.
*Δικηγόρος
