Τί τά θέλετε; Σάν τήν Ἑλλάδα δέν ὑπάρχει ἄλλο μέρος!
Τό ξέρω, θά μέ πεῖτε ὑπερβολικό, ἀλλά ἔτσι αἰσθάνομαι. Καί δέν εἶμαι δά καί κανένας πού δέν ἔχει ταξιδέψει! Σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη ἔφτασα, δόξα τῷ Θεῷ, μέ τό ἐπάγγελμα (πάλαι ποτέ λειτούργημα) πού ἐπέλεξα νά ἀκολουθήσω.
«Γιά σκέψου νά εἶχα γίνει γιατρός, ὅπως ἐπέμενε ὁ πατέρας μου. Θά εἶχα ταξιδέψει σέ τόσα μέρη;» εἶπα στήν γυναίκα μου, καθώς συζητούσαμε γιά ταξίδια..
– «Δέν ξέρω ἄν θά εἶχες πάει σέ τόσα μέρη, ἀλλά εἶναι βέβαιο ὅτι μέ τά συνέδρια πού κάθε τόσο διοργανώνουν οἱ ἑταιρεῖες, ὅλο καί σέ κάποιο μέρος στό ἐξωτερικό θά βρισκόσουν κάθε τόσο» μοῦ ἀπάντησε, καί ἐν μέρει ἔχει δίκιο.
Ἄς γυρίσουμε, ὅμως, στήν Ἑλλάδα. Εἰλικρινά, σᾶς λέω, δέν ἔχω συναντήσει καλύτερο μέρος ἐπί τῆς γῆς! Ταξίδεψα ἀπό τήν μακρινή Ἀσία μέχρι τό Νότιο Ἀκρωτήριο, ἀπό τήν Βόρειο Ἀφρική μέχρι τόν Βόρειο Πόλο. Δέν ὑπάρχει χώρα τῆς Εὐρώπης πού νά μήν τήν ἔχω ἐπισκεφθεῖ, ἀλλά καί πολλές, πάρα πολλές, χῶρες σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Σάν τήν Ἑλλάδα, πουθενά!
Ποῦ νά βρεῖς νησιά σάν τίς Κυκλάδες, τά Δωδεκάνησα, τίς Σποράδες, τά Ἑπτάνησα, τίς ἀπέραντες πεντακάθαρες παραλίες, τά γραφικά ταβερνάκια. Ἀλλά καί τά πανέμορφα ὀρεινά χωριά, στήν Κεντρική καί στήν Βόρειο Ἑλλάδα, τά ὀρεινά χωριά τῆς Εὔβοιας καί τῆς Κρήτης, μέ τίς κρυφές τους ὀμορφιές καί τό ὑπέροχο τοπίο.
Σκέψου νά ταξιδεύεις ἀπό Λαμία πρός Καρπενήσι, νά ἔχεις διαβεῖ τόν ὑπέροχο κάμπο τῆς Κωπαΐδας καί ξαφνικά νά βρίσκεσαι σέ ἕνα σταυροδρόμι ἀνάμεσα σέ Μακρακώμη καί Σπερχειάδα. Καί νά σοῦ λέει ὁ φίλος, πού ὁδηγεῖ καί γνωρίζει τά μέρη, «ἑτοιμάσου νά τά χάσεις»…
Καί νά βρίσκεσαι ξαφνικά –στή μέση τοῦ καταπράσινου «πουθενά»– σέ ἕνα σύμπλεγμα μέ πισίνες καί ξαπλῶστρες, πισίνες μέ ἰαματικά νερά, στήν «Παλαιοβράχα» (Old rock τήν ἀποκαλοῦν οἱ ντόπιοι νεαροί)!
Οὔτε πού τό φαντάζεσαι, κι ὅμως συμβαίνει. Νερά θειοῦχα, ἰαματικά, πού μέ μιά-δυό ὧρες μπάνιο καταλαβαίνεις ὅτι «κάτι καλό γίνεται». Καί κόσμος, κόσμος πολύς! Κόσμος ἀπό ὅλη τήν γύρω περιοχή καί παιδιά, πολλά παιδιά, πού κολυμποῦν σέ πισίνες μέ «ἁπλό» χλωριωμένο νερό. Ἕνα πανέμορφο δροσερό «comlpex» ἐκεῖ πού δέν τό φαντάζεσαι!
Γιά δές ἕνας τομέας τουριστικός πού δέν τόν ἔχουμε ἀκόμη ἐκμεταλλευθεῖ. Ἐκεῖ κοντά εἶναι καί τά λουτρά τῆς Ὑπάτης, ἀλλά, ὅπως μοῦ λένε φίλοι, εἶναι σχεδόν ἐγκαταλελειμμένα καί ὑφίστανται τήν ἀμείλικτη φθορά τοῦ χρόνου.
Κι ὕστερα ἐκεῖνα τά ὄμορφα ὀρεινά χωριά. Ἐκεῖνα, μέ τίς μεγάλες πλατεῖες καί τόν θεόρατο πλάτανο, ἐκεῖνα πού κάθεσαι καί διαβάζεις τό βιβλίο σου ἀπολαμβάνοντας τό τσιπουράκι σου μέ μεζέ γενναῖο καί τιμή τρία εὐρώ! Ἐκεῖ, πού μπορεῖς νά καθίσεις καί νά μελετήσεις τήν ἐφημερίδα σου μέ τόν καφέ νά κοστίζει ἕνα εὐρώ!
Ποῦ νά τά βρεῖς ὅλα ἐτοῦτα; Στά «ἐξωτικά νησιά», πού κολυμπᾶς σέ πράσινα νερά καί τρέμεις νά ζυγώσεις στό συρματόπλεγμα μή τυχόν καί σέ μυρίσει ὁ ἐφημερεύων καρχαρίας τῆς περιοχῆς; Ἑλλάδα, βρέ! Χειμώνα-καλοκαίρι!
