Καθ’ ὁδόν πρός τήν Σαλαμῖνα (ὅπου τό πατρογονικό μας «ἐξοχικό»), περάσαμε ἔξω ἀπό τήν πύλη τοῦ ἐργοταξίου τῆς Cosco, στό Ἰκόνιο.
Καμμιά ἑκατοστή ἄνθρωποι μαζεμένοι ἔξω ἀπό τήν κλειστή σιδερένια πόρτα, ἕνα πανώ, μέ τά κλασικά πρωτομαγιάτικα συνθήματα, καφέδες σέ πλαστικό κουπάκι ἀνά χεῖρας καί συζητήσεις…
«Γιά κοίτα, ρέ Κώστα, ἐμεῖς, οἱ καπιταλιστές Ἕλληνες, δώσαμε τό λιμάνι στούς κομμουνιστές Κινέζους καί τώρα οἱ Ἕλληνες ἐργαζόμενοι ἀπεργοῦν τήν Πρωτομαγιά καί κουνοῦν τήν γροθιά στά ἀφεντικά τους, πού εἶναι… κομμουνιστές! Δέν εἶναι γιά νά τρελαίνεσαι;»… Ὁ Κώστας εἶναι Ἀλβανός. Ἦλθε στήν Ἑλλάδα νέος, τό 1990, μέ τά πόδια, ὁλομόναχος. Βρῆκε δουλειά, ἔβγαλε ἀργότερα ἐπαγγελματικό δίπλωμα ὁδηγοῦ καί εἶναι σήμερα ἕνας ἀπό τούς περιζήτητους «νταλικέρηδες». Παντρεύτηκε, ἔχει καί μία κόρη, τήν σπουδάζει, θά μείνει γιά πάντα στήν Ἑλλάδα, διαβάζει ὅ,τι τοῦ πέσει στά χέρια καί καμμιά φορά πᾶμε μαζί στή Σαλαμῖνα γιά κάνα κλάδεμα, γιά κάνα βοτάνισμα.
«Μή μοῦ λές ἐμένα γιά τούς Κινέζους. Τούς θυμᾶμαι ἀμυδρά, ἀλλά ὁ πατέρας μου ἔλεγε ὅτι εἶχαν ἔλθει στήν Ἀλβανία καί εἶχαν μπεῖ γιά τά καλά στήν ἀνύπαρκτη τότε οἰκονομία της. Ὁ Ἐμβέρ Χότζα, πού εἶχε τσακωθεῖ μέ τήν Ρωσσία, εἶχε ἀνοίξει παρτίδες μέ τό ΚΚ τῆς Κίνας καί τόν ἴδιο τόν Μάο. Καί οἱ Κινέζοι τοῦ εἶχαν στείλει λεωφορεῖα, φορτηγά, τζίπ, ποδήλατα, ὅλα κινέζικα! Ὁ πατέρας μου ἔλεγε ὅτι μπροστά στά ρώσσικα ἤτανε “ψεύτικα”, ἀλλά ἐγώ δέν τά θυμᾶμαι. Μή μοῦ λές, λοιπόν, γιά τούς Κινέζους. Εἶχαν σχεδόν “ἀγοράσει” τήν Ἀλβανία, ἀλλά κάπου χάλασε ἡ παντρειά καί ἔφυγαν, ἀφήνοντας πίσω τους παλιοσίδερα!» μοῦ λέει… Γιά σκέψου! Δέν μοῦ εἶχε περάσει ἀπό τό μυαλό. Καί μόλις μοῦ τό εἶπε, θυμήθηκα, πράγματι, πού τότε, δεκαετία ’60, διάβαζα στίς ἐφημερίδες πού ἔφερνε ὁ πατέρας στό σπίτι («Βῆμα» καί «Νέα» γιά ἐκεῖνον, «Καθημερινή» καί «Μεσημβρινή» γιά τήν μάνα) γιά τήν «εἰσβολή» τῶν Κινέζων στήν Ἀλβανία. Καί εἴχαμε καί κάτι περίεργους ἀριστερούς στή γειτονιά, πού διαφωνοῦσαν μέ τούς ἄλλους, τούς «ὀρθόδοξους». Ἦταν οἱ «κινεζόφιλοι», τούς ὁποίους οἱ «ἄλλοι» ἀποκαλοῦσαν «ὀπορτουνιστές»…
Οἱ Κινέζοι, δηλαδή, ἀπό τά τέλη τοῦ ’50 εἶχαν βάλει «στό μάτι» τήν περιοχή τῶν Βαλκανίων. Τότε πού μόνο ὑπερδύναμη δέν ἦταν καί πού ὁ Μάο προσπαθοῦσε νά ἐξασφαλίσει γιά ὅλους τούς Κινέζους μία κούπα ρύζι τήν ἡμέρα! Καί ὅμως, εἶχε ἁπλώσει τή χεῖρα βοηθείας στόν «ἀποστάτη» ἀπό τίς ἐπιταγές τῆς «μεγάλης ἀρκούδας», Ἐμβέρ Χότζα! Δέν εἶναι, λοιπόν, «ἔμπνευση» κάποιων ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν ἤ «ἄνοιγμα» ἑλλήνων πολιτικῶν ὁ ἐρχομός τῶν Κινέζων στήν Ἑλλάδα καί, γενικότερα, στήν Νοτιοανατολική Μεσόγειο!
Εἶναι σχέδιο παλαιό, ἀπό τά χρόνια τοῦ Μάο. Καί εἶναι βέβαιο ὅτι κάποιοι Κινέζοι ὑψηλόβαθμοι τοῦ Κ.Κ Κίνας, θά ἀτένιζαν ἀπό τίς ἀλβανικές ἀκτές τά φῶτα τῆς Κέρκυρας καί θά ἔκαναν σχέδια καί γιά πιό νότια, πρός τόν Πειραιᾶ! Μιά παλιά κινέζικη παροιμία λέει: «Ποτέ μήν κάνεις κάτι ἄν δέν τό ἔχεις σκεφτεῖ δυό φορές». Ἔ, τό ξανασκέφτηκαν τό 2004!
