ΜETA τήν «πλατιά ἀπεύθυνση» τοῦ πρωθυπουργοῦ –τοῦ ὁποίου ἡ γλωσσική ἐπάρκεια τείνει νά μοιάσει στήν «μακεδονική» πού μιλᾶ ὁ Ζάεφ– ὁ «θησαυρός» ἀποδείχθηκε πολύ λιγότερος ἀπό ἄνθρακες…
Καθ’ ὅτι καί οἱ ἄνθρακες ἔχουν τήν (σχετική) ἀξία τους, τό συνονθύλευμα τῶν ἀπελπισμένων τῆς «γέφυρας» πού ὀργάνωσαν τήν φιέστα ὑποστήριξης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἁπλῶς ἀναδεικνύει τό πλαίσιο στό ὁποῖο θά κινηθεῖ ὁ Τσίπρας καί ἡ παρέα του ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν: ἔξαρση τῆς ἰδεοληπτικῆς ἐμμονῆς ἔναντι τῆς ἀκροδεξιᾶς (ἀπολειφάδια τῆς ὁποίας, ἐν τούτοις, παραμένουν στήν κυβέρνηση!) καί δονκιχωτική σταυροφορία κατά τοῦ ἐν Ἑλλάδι μισητοῦ ἐθνικισμοῦ, τήν στιγμή πού, γύρωθεν, ὁ ἐθνικισμός τῶν γειτόνων μας θεριεύει καί ἀπειλεῖ κυριαρχικά δικαιώματα καί τήν ἀσφάλεια τῆς χώρας…
Παρηκμασμένοι παλαιοπασόκοι, ἀμετανόητοι ὑποστηρικτές τοῦ ἀλήστου μνήμης σχεδίου Ἀνάν, ἐθνομηδενιστές ἱστορικοί, ὀπισθοφύλακες τοῦ σημιτικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, κατάκοποι πλανόδιοι τῆς κεντροαριστερᾶς καί περιφερόμενοι τυχοδιῶκτες μέ «προοδευτικό πρόσημο» (ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ Κουβέλης), πού ξεκινοῦν ἀπό τόν Ραγκούση καί τόν Λιάκο καί, περνώντας ἀπό τόν Μπίστη καί τήν Ρεπούση, καταλήγουν στόν Μουζέλη καί τόν Δανέλη, οἱ περισσότεροι μέ πατημένα τά ἑβδομῆντα τους, ἀποφάσισαν νά μετατρέψουν τήν ἰδεολογική τους ἀμηχανία καί τήν πολύχρονη πολιτική τους ἀνία σέ μηχανισμό στήριξης τοῦ ματαίως ἀναζητοῦντος σωτηρία Τσίπρα…
Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὅλοι αὐτοί, σέ ἀντίθεση μέ τόν παιδαριώδη μῦθο τῆς ἀριστερᾶς, ὁ ὁποῖος θέλει τόν λαό κινητήρια δύναμη τῶν διεργασιῶν πού ἐν ὀνόματί του καί ἐν ἀγνοία του ἀποφασίζονται ἀπό μία περιορισμένη μειοψηφική ἐλίτ, αὐτοαποκαλούμενη «πεφωτισμένη», ἐπιχειροῦν νά ἐμφανίσουν τήν προσπάθειά τους ὡς ἔκφραση τῆς ἀγωνίας ἑνός ὁλόκληρου κόσμου, ὁ ὁποῖος, ὑποτίθεται, περιμένει ἀπό αὐτούς τό φῶς τῆς γνώσεως καί τήν διέξοδο τῆς ἀγωνίας του…
Στήν πραγματικότητα, ἡ ἀγωνία κατατρύχει αὐτούς καί μόνον τούς πειθαναγκασμένους «γεφυροποιούς», πού ἀναζητοῦν μέλλον γιά νά ἀντικαταστήσουν τήν σημερινή πολιτική τους ἀφάνεια, ἡ ὁποία πληγώνει βαθύτατα τόν προσωπικό τους ἐγωισμό καί τούς ἐξωθεῖ σέ ἀπονενοημένες «πρωτοβουλίες», χωρίς εὐρύτερη λαϊκή ἀπήχηση καί στοιχειώδη προοπτική. Ἐκτός, βέβαια, ἀπό τήν ἐπιδοκιμασία τοῦ «ἡγεμόνα», στήν δούλεψη τοῦ ὁποίου διακαῶς ἐπιθυμοῦν νά εἰσέλθουν…
Τό γεγονός ὅτι ἡ πρωτοβουλία τῶν γεφυροποιῶν εὐαισθητοποιήθηκε μετά τό «στρίμωγμα» πού νοιώθει πανελλαδικά ὁ Τσίπρας ἐξ αἰτίας τῆς ἐπαίσχυντης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἐξηγεῖ καί τό προαναφερόμενο πολιτικό πλαίσιο τό ὁποῖο υἱοθετοῦν αὐτές οἱ «λαμπρές» προσωπικότητες.
Ἐνῶ ἤδη δέν ὑπάρχει ἡμέρα πού νά μήν ἐκδηλώνεται ὁ «μακεδονικός» ἀλυτρωτισμός τῶν Ἀλβανοσκοπιανῶν, στηριζόμενος ἀσφαλῶς στήν Συμφωνία πού περιχαρεῖς μᾶς προσέφεραν οἱ Τσίπρας καί Κοτζιᾶς.
Ἐνῶ ἡ κάθε ἐπαφή μέ τόν Ἐρντογάν τοῦ προκλητικά ἄσχετου μέ τίς διεθνεῖς σχέσεις καί τήν διπλωματία Τσίπρα προσθέτει πόντους στήν βουλιμική ἀπληστία τοῦ «σουλτάνου», πού δέν κρύβει τά ὑπερφίαλα ὄνειρά του γιά τήν Θράκη, τό Αἰγαῖο καί τήν Κύπρο.
Ἐνῶ ἀκόμη καί ὁ ὕποπτος γιά διασυνδέσεις μέ τό διεθνές ἐμπόριο ναρκωτικῶν καί ἐγκληματικές συμμορίες Ἔντι Ράμα, ἀποθρασυνόμενος ἀπό τήν κυβερνητική μας ἀνεπάρκεια, ξαναθυμᾶται τούς Τσάμηδες καί σιγοψιθυρίζει τίς ἀλλαγές συνόρων.
Ἐνῶ στά σύνορά μας, οἱ κατά τόν Ἐρντογάν «Τοῦρκοι» τῆς Θράκης, οἱ «Μακεδόνες» τοῦ Ζάεφ καί οἱ Τσάμηδες τοῦ Ράμα, συνθέτουν τό ἐκρηκτικό μεῖγμα ἑνός ἀδίστακτου ἀπειλητικοῦ ἐθνικισμοῦ, πού ἐνδεχομένως ἐντάσσεται καί στόν σχεδιασμό ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες διευκολύνονται στίς δικές τους ἐπιδιώξεις ἀπό τήν διεθνιστική ἐλαφρότητα καί τήν ἀνυπαρξία ἐθνικῶν ἀνησυχιῶν τοῦ Τσίπρα.
Μέσα σ’ αὐτό τό ἀπειλητικό περιβάλλον, οἱ γεφυροποιοί τῆς κεντροαριστερᾶς, ξεχασμένοι μέσα στίς ἀραχνιασμένες ἰδεοληψίες τους, τό προγονικό μῖσος τους κατά τῆς δεξιᾶς καί τήν διεστραμμένη κατανόησή τους πρός κάθε ἐθνικισμό πλήν τοῦ ὑποτιθέμενου ἑλληνικοῦ, ἀποφάσισαν νά προσφέρουν στόν Τσίπρα, μέ ἀντάλλαγμα βέβαια τήν ἀνακούφιση ἀπό τό βάρος τῆς πολιτικῆς τους ἀνυπαρξίας, τήν συνδρομή τους γιά νά παραμείνει στήν ἐξουσία… Ὅμοιος ὁμοίω ἀεί πελάζει…
*Δικηγόρος
