«When I get older losing my hair, many years from now / Will you still be sending me a Valentine, birthday greetings bottle of wine?»…
«Ὅταν πιά θά ἔχω γεράσει καί θά χάνω τά μαλλιά μου, ἔπειτα ἀπό πολλά χρόνια, θά ἐξακολουθήσεις νά μοῦ στέλνεις μιά κάρτα τοῦ “Βαλεντίνου”, εὐχές στά γενέθλιά μου καί κρασί;»…
Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ἄκουσα περί τοῦ «Ἁγίου Βαλεντίνου» στό τραγούδι «When Ι’ m sixty four» τῶν Beatles στόν δίσκο ὁρόσημο «Sgt. Pepper’s»…
Ἦταν τό 1967 καί, φυσικά, ἔψαξα νά βρῶ τί ἐννοοῦσε ὁ ποιητής Λένον. Κι ἔτσι ἔμαθα ὅτι κάθε χρόνο, στίς 14 Φεβρουαρίου, οἱ Ἀγγλοσάξονες ἑορτάζουν τήν «ἡμέρα τῶν ἐρωτευμένων»…Φυσικά, ἡ πρώτη μου σκέψη (ἐρωτευμένος καί ἐγώ τότε) ἦταν «Βρέ, τούς καημένους! Ἐμεῖς εἴμαστε ἐρωτευμένοι κάθε μέρα!»…. Τό καλοκαίρι ρώτησα τόν ἀδελφό μου, ὁ ὁποῖος σπούδαζε στήν Ἀγγλία (εἶχε μόλις ἐπιτύχει στό Πανεπιστήμιο ἐνῶ εἶχε ἀπορριφθεῖ ὁ Κάρολος διάδοχος τοῦ Θρόνου τῆς Ἀγγλίας) νά μέ ἐνημερώσει.
«Ναί, κάθε 14 Φεβρουαρίου συνηθίζουν οἱ Ἄγγλοι νά ἀνταλλάσσουν εὐχές ἀγάπης, προσφέρουν ἤ στέλνουν λουλούδια σέ ἐκεῖνον ἤ ἐκείνη πού ἔχουν ἐρωτευθεῖ. Τά ζευγάρια στέλνουν ὁ ἕνας στόν ἄλλον εὐχές καί γλυκά, γενικῶς ὑπάρχει μεγάλη κινητικότητα καί, φυσικά, κινεῖται πολύ ἡ ἀγορά.» Αὐτά, ἐν ἔτει 1967!
Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής, τούς Ἄγγλους τούς εἶχα γιά «κρύους» (ὑπῆρχε ἐξ ἄλλου καί κάποια σχετική ἐμπειρία γνωριμιῶν μέ κορίτσια ἀπό τήν γηραιά Ἀλβιόνα, πού δέν ἦταν καί ὅ,τι πιό θερμό) καί ἔτσι μοῦ δημιουργήθηκε ἡ ἐντύπωση ὅτι ἡ ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου εἶχε «ἐφευρεθεῖ» ἀπό τούς ἐμπόρους ὡς μία ἀκόμη ἀφορμή γιά νά «ζεσταίνεται» ἡ ἀγορά. Καί, ὡς φαίνεται, ἔτσι ἦταν… Γύρω στό 1988 κάποια δισκογραφική ἑταιρεία ἀποφάσισε νά κυκλοφορήσει ἕναν δίσκο-συλλογή ἀπό ἐρωτικά τραγούδια καί νά τόν ἀφιερώσει στόν «Ἅγιο Βαλεντίνο»! Ἤμουν τότε ἐπί κεφαλῆς τοῦ προγράμματος στό ραδιόφωνο τοῦ Δήμου Πειραιῶς καί σᾶς βεβαιῶ ὅτι ἔγινε «τῆς τρελῆς» μέ τόν δίσκο καί ἄρχισαν τά ραδιόφωνα νά προετοιμάζουν τό κοινό γιά «τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου»!
«Ἐσεῖς τί δῶρο θά κάνετε στή γυναῖκα σας;» μέ ρωτοῦσε ἡ γραμματέας μου, ἡ Εἰρήνη.
«Γιατί νά τῆς κάνω δῶρο; Τόν Νοέμβριο ἑορτάζει καί Αὔγουστο ἔχει γενέθλια.»
«Καλέ, γιά τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου!» μοῦ ἔλεγε κι ἔκανα τόν ἀνήξερο.
Ἐπειδή, ὅμως, ὁ «Βαλεντινισμός» ἐλάμβανε διαστάσεις, κατέφυγα στόν Γρηγόρη Καλοκαιρινό, ἔγκριτο ἐκκλησιαστικό συντάκτη, τόν ὁποῖο εἶχα μαζί στό ραδιόφωνο ὡς ἀρχισυντάκτη τοῦ Σαββατοκύριακου.
– Γρηγόρη, ὑπάρχει ἅγιος Βαλεντίνος ἤ εἶναι μούφα;
– Δέν ὑπάρχει στήν Ὀρθόδοξη πίστη! Εἶναι ἅγιος ἄλλων δογμάτων!
– Ἤτοι μούσι ὅλη ἡ φασαρία καί ὁ τζερτζελές;
«Ἤτοι μούσι» μοῦ λέει καί φέρνει τήν ἑπομένη στό στούντιο τόν ἀείμνηστο Γιάννη Μ. Χατζηφώτη.
– Δέν ὑπάρχει ἅγιος Βαλεντίνος στήν Ὀρθοδοξία. Ὁ δικός μας ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων εἶναι ὁ ἅγιος Ὑάκινθος ὁ κουβικουλάριος καί ἑορτάζει στίς 3 Ἰουλίου! λέει ὁ Γιάννης. Ἔκανα σκληρό ἀγῶνα ὑπέρ τοῦ ἐκ Καππαδοκίας κουβικουλαρίου, ἀλλά εἰς μάτην! Μᾶς ἐνίκησε ὁ ἀλλοδαπός καί μᾶς κυνηγᾶ κάθε 14 Φεβρουαρίου! Δυστυχῶς!
