Πῶς τά καταφέρναμε παλαιότερα;

ΟΤΑΝ, σταθερά καί ἀσταμάτητα, κάθε χρόνο καίγεται ἡ χώρα, ἀνεξαρτήτως κυβερνήσεων καί προσώπων, τότε εἶναι αὐταπόδεικτη ἡ παντελής ἔλλειψις σχεδιασμοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀπελπιστική ἔλλειψις ἀποφασιστικότητος.

Πολιτικές καί ὑπηρεσιακές ἡγεσίες ἐξαντλοῦν τήν ἐνεργητικότητά τους σέ διαβεβαιώσεις γιά τήν ἀρτία προετοιμασία τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύονται κενοί φαμφρονισμοί! Ὅλα αὐτά τά χρόνια οὐδέν ἐδιδάχθησαν. Οὔτε κἄν συνειδητοποίησαν ὅτι δέν πρέπει νά εἶναι ἀμετροεπεῖς. Καί ὅμως κάθε χρόνο μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι ἡ προετοιμασία εἶναι ἄρτια καί ὅτι ὁ κρατικός μηχανισμός εἶναι σέ ἑτοιμότητα.

• Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Ὅμως ἡ Ἑλλάδα κάθε χρόνο καίγεται. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι διαθέτουμε τόν μεγαλύτερο ἀεροπυροσβεστικό στόλο στόν κόσμο. Ὅμως ἡ Ἑλλάδα κάθε χρόνο καίγεται. Ἱδρύσαμε ὑπουργεῖο, συγκροτήσαμε συντονιστικό κέντρο διαχειρίσεως κρίσεων, φτιάξαμε ἐπιτελικούς μηχανισμούς, ἐξαγγείλαμε πομποδῶς τό σχέδιο «Αἰγίς». Ὅμως ἡ Ἑλλάδα κάθε χρόνο καίγεται…

Καί τόσα χρόνια τώρα εὐθῦνες δέν ἔχουν καταλογισθεῖ σέ κανέναν. Ὑπουργοί ἦλθαν καί ἀπῆλθαν ἀπό τό Ὑπουργεῖο Πολιτικῆς Προστασίας καί δέν τούς ἐζήτησε κανείς νά ἀπολογηθοῦν γιά τό γεγονός ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν τους κατεκάησαν τά δάση τῆς Ἑλλάδος. Οὔτε οἱ ἴδιοι αἰσθάνθηκαν τήν ἀνάγκη νά δώσουν μιάν ἐξήγηση γιά τήν ἀποτυχία τους. Νά μᾶς ἐξηγήσουν πῶς καί γιατί μᾶς διαβεβαίωναν γιά τήν «ἑτοιμότητα» τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, ὁ ὁποῖος στήν πράξη ἀποδεικνυόταν τόσο ἀναποτελεσματικός καί ἀνέτοιμος ὅσο εἶναι καί τό ὑπόλοιπο ἑλληνικό Δημόσιο. Ἀλλά γιατί νά ἀπολογηθοῦν; Κάποιοι ἐπιβραβεύθηκαν μέ ὑψηλότερες κυβερνητικές θέσεις μετά τήν ἀποτυχία τους στήν Πολιτική Προστασία! Δηλαδή δέν ὑπάρχει συναίσθησις πολιτικῆς εὐθύνης σέ κανένα ἐπίπεδο τῆς Κυβερνήσεως.

Τά ἐρωτήματα εἶναι ἀμείλικτα. Καί τό πρόβλημα τό θέτει ἐναργέστατα ὁ παλαιός πυροσβέστης κ. Βασίλειος Κοκοτσάκης, τήν ἀνάρτηση τοῦ ὁποίου ἁλιεύσαμε ἀπό τό διαδίκτυο: «Πῶς τά καταφέρναμε ἆρά γε ἐμεῖς παλαιότερα, χωρίς πολλά μέσα, χωρίς ἐφόδια, χωρίς ἐναέρια μέσα, χωρίς καλογυαλισμένους ἐκπροσώπους Τύπου, χωρίς πόρους, χωρίς δικό μας ὑπουργεῖο;

Καί τότε ἀσφαλῶς εἶχε καύσωνες καί τότε ἀσφαλῶς φυσοῦσαν δυνατοί ἄνεμοι, καί τότε ΔΕΝ ὑπῆρχαν τά ἐναέρια καί βέβαια αὐτά ΔΕΝ πετοῦσαν νύκτα… καί τότε ὑποθέτω πώς θά ὑπῆρχαν… μουσουλμάνοι πράκτορες..!!

Αὐτά λοιπόν ΔΕΝ τά εἴχαμε… ἀλλά καί πολλά ἄλλα… ἤ μᾶλλον σχεδόν τίποτα ΔΕΝ εἴχαμε τότε..!!!

Ὅμως τί ἀκριβῶς εἴχαμε;;;

Εἴχαμε ἀσφαλῶς Ἡγέτες χαμηλόβαθμους καί ὑψηλό βαθμούς, ὑπῆρχε τότε ἡ δασική ὑπηρεσία καί οἱ δασονόμοι, ἡ ὁποία καθάριζε ἐγκαίρως, τόν χειμῶνα, τά δάση, ὑπῆρχε σχέδιο ἀξιοποίησης τοπικοῦ ἀνθρώπινου δυναμικοῦ ὅπως π.χ. τούς ρητινοσυλλέκτες στά πευκοδάση ἀλλά καί τῶν φυσικῶν ἐπί τόπου πόρων, ὑπῆρχε σχέδιο ἀξιοποίησης τοπικῶν ἀρχῶν ἀλλά καί κυρίως τῶν πολιτῶν στήν ὕπαιθρον… Δέν τούς ἐκκενώναμε μέσῳ 112..!!!. Ἦταν μαζί μας, καλοί γνῶστες καί τοῦ τόπου των, ἀλλά καί τοῦ ἀντικειμένου… ἀρωγοί στήν προσπάθειάν μας καί ὄχι ὅπως συμβαίνει τώρα νά παίζουν κρυφτούλι μέ τίς ἀρχές γιά νά ἀποφύγουν τήν ἐκκένωση, ἄρα τώρα νά εἶναι “ἀντίπαλοι” καί ὄχι σύμμαχοι».

Θά κρατήσουμε τό σημεῖο «εἴχαμε ἡγεσία», πού εἶναι κατά τήν γνώμη μας κομβικῆς σημασίας. Διότι σήμερα ἡ ἔννοια «ἡγεσία» ἔχει ἀπολεσθεῖ καί ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ἔννοια «διαχείρησις» (management). Λές καί τά κράτη εἶναι ἑταιρεῖες. Μπορεῖ ὅμως νά σχεδιάσει, νά προγραμματίσει καί τό κυριώτερο νά ἐμπνεύσει τούς ὑφισταμένους του, ἕνας διαχειριστής τῆς ἐξουσίας ἤ τῆς διοικήσεως; Στό ἐγγενές αὐτό πρόβλημα ἔρχεται νά προστεθεῖ καί τό γεγονός ὅτι αὐτοί οἱ διαχειριστές δέν ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ τήν πραγματικότητα στό πεδίο. Σχεδιάζουν μέ βάση κάποια θεωρητικά μοντέλα πού μπορεῖ νά ἔχουν στά μυαλό τους καί ἐάν κανένας ὑπηρεσιακός παράγων ἔρχεται νά τούς προσγειώσει καί νά τούς ὑποδείξει τά γεγονότα καί τήν ἀλήθεια, γίνεται καί ἐνοχλητικός καί σπεύδουν νά τόν ἀπομακρύνουν. Τέτοιες ἐνέργειες δέ, ἔχουν ἄμεση ἐπίπτωση στό ἠθικό τοῦ προσωπικοῦ. Τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἔχει τήν βούληση νά ξεπεράσει τόν ἑαυτό του στήν μάχη μέ τίς φλόγες, ἀλλά χωρίς σχέδιο καί χωρίς ἡγεσία, δέν μπορεῖ νά φέρει τά προσδοκώμενα ἀποτελέσματα.

Καί κάτι ἀκόμη, τό ὁποῖο δείχνει τήν ἀπόσταση πού χωρίζει τά βουλευτικά ἕδρανα ἀπό τήν πραγματικότητα. Δημιουργήθηκε θόρυβος ὅταν μέλος τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου καί πρώην ὑπουργός «ἐγνωμάτευσε» ὅτι τό πρόβλημά μας εἶναι ἡ …ἔλλειψις ἐθελοντισμοῦ. Τήν ἀπάντηση τήν ἔχει ἤδη δώσει ὁ παλαιός πυροσβέστης ἐπισημαίνοντας ὅτι μέ τίς «ἐξυπνάδες» τοῦ συστήματος διαχειρίσεως τά ἔχει καταφέρει τό Κράτος νά φέρει τούς πολῖτες σέ ἀντιπαλότητα μέ τίς πυροσβεστικές δυνάμεις. Ποιά ἡγεσία λοιπόν θά μποροῦσε νά τούς ἐμπνεύσει, ὥστε νά σπεύσουν νά βοηθήσουν ὡς ἐθελοντές; Ὑπάρχει ὅμως καί τό ζήτημα τοῦ ἐξοπλισμοῦ καί τῆς ἐκπαιδεύσεως. Ἐάν δέν ὑπάρχει προετοιμασία καί κοινή ἐκπαίδευσις, ὅσο φιλότιμο καί διάθεση νά βοηθήσουν καί ἄν ἔχουν οἱ ἐθελοντές, μᾶλλον πρόβλημα θά δημιουργήσουν στήν προσπάθεια ἀντιμετωπίσεως τῶν πυρκαϊῶν.

Ἐπιπροσθέτως θά ἐκτεθοῦν σέ κίνδυνο καί θά ὑποχρεώσουν τούς πυροσβέστες νά ἀφήσουν τό κύριο ἔργο τους καί νά προσπαθοῦν νά τούς διασώσουν. Θά πεῖ κάποιος ὅτι ὁ ἐθελοντισμός προϋποθέτει καί τήν ἐκπαίδευση καί τόν κατάλληλο ἐξοπλισμό τῶν πολιτῶν πού θέλουν νά βοηθήσουν. Αὐτά ὅμως δέν γίνονται «στό γόνατο». Πρέπει νά διαμορφώσει δομές καί διαδικασίες προετοιμασίας τό ἴδιο τό Κράτος. Τό ὁποῖο ὅμως τά ἔχει κάνει θάλασσα μέ τόν συντονισμό τῶν ὑφισταμένων δυνάμεων. Θά κατορθώσει νά ὀργανώσει καί ἐθελοντές;