Μᾶς κλέβουν τήν θάλασσα καί προκαλοῦν γιά τό Ἰόνιο

Ἡ Λιβύη κατέθεσε στόν ΟΗΕ συντεταγμένες ὑφαλοκρηπῖδος, διά τῶν ὁποίων καταπατᾶ ἑλληνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως τῆς Κρήτης – Ἀκολουθῶντας τήν πρακτική τῆς Τουρκίας χαράσσει «μέση γραμμή» ἀπό τά παράλια τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος ἀγνοῶντας τά νησιά μας

ΠΟΣΟ πιό ἁπλά μποροῦμε νά τό ποῦμε γιά νά τό κατανοήσουν οἱ ὑποτιθέμενοι ἁρμόδιοι τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας; Μετά τήν Τουρκία ἔρχεται τώρα καί ἡ Λιβύη καί καταθέτει στόν ΟΗΕ συντεταγμένες τῆς ὑφαλοκρηπῖδος της, στίς ὁποῖες περιλαμβάνεται ἡ θάλασσα νοτίως τῆς Κρήτης, ἐπί τῆς ὁποίας ἡ Ἑλλάς ἔχει κυριαρχικά δικαιώματα. Εἴτε αὐτά ἔχουν ὁριοθετηθεῖ, ὅπως συμβαίνει μέ τήν Αἴγυπτο, εἴτε δέν ἔχουν.

Διότι προκειμένου περί ὑφαλοκρηπῖδος, τό δικαίωμα ὑφίσταται ἀφ’ ἑαυτοῦ, δέν χρειάζεται νά κηρυχθεῖ ὅπως προβλέπεται γιά τήν ΑΟΖ. Καί αὐτήν τήν ὑφαλοκρηπῖδα ἔρχεται νά τήν καταπατήσει ἡ διχασμένη καί ἀλληλοσπαρασσόμενη Λιβύη τήν ὁποία ἐπισκέπτεται ὁ Ἕλλην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν γιά νά ὁμιλήσει περί «καλῆς γειτονίας», περί «συνεργασίας», κατά τρόπον πού τόν κάνει νά φαίνεται ἐκτός τόπου καί χρόνου. Μπορεῖς νά ἔχεις καλή γειτονία μέ ἕναν κλέφτη; Καί ποιός θά μποροῦσε νά συνεργασθεῖ μέ τόν κλέφτη; Μόνον ὁ κλεπταποδόχος. Ὁ ὁποῖος ἐν προκειμένῳ εἶναι ἡ Τουρκία τοῦ Ἐρντογάν.

Ὅπως ἀπεκαλύφθη τίς ἡμέρες κατά τίς ὁποῖες ὁ κ. Γεραπετρίτης ἐπεσκέπτετο τήν Βεγγάζη καί τήν Τρίπολη, ἡ Λιβύη εἶχε ἤδη καταθέσει τίς συντεταγμένες της στόν ΟΗΕ. Ὁ χάρτης μέ τά ἐξωτερικά ὅρια τῆς ὑφαλοκρηπῖδος, τήν ὁποία ὑποστηρίζει ὅτι κατέχει, ἐδημοσιεύθη τήν 1η Ἰουλίου. Καί τά ὅρια αὐτά ταυτίζονται μέ τό τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ἡ Λιβύη μάλιστα χαρακτηρίζει παράνομη τήν Ἑλληνοαιγυπτιακή Συμφωνία, τήν κήρυξη τῆς Ἑλληνικῆς ΑΟΖ στό Ἰόνιο, ἀλλά καί τόν Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό. Πρόκειται δηλαδή γιά μία γενικευμένη ἀμφισβήτηση τῶν ἑλληνικῶν θαλασσίων ζωνῶν, ἡ ὁποία μάλιστα ἐντοπίζεται ἐκεῖ, πού λόγῳ γεωγραφίας δέν μπορεῖ νά τό πράξει ἡ Τουρκία, δηλαδή στό Ἰόνιο καί νοτίως τῆς Κρήτης. Στό Αἰγαῖο πού δέν ἔχει ἀνάγκη κανέναν ἄλλον, ἡ Ἄγκυρα τό ἔχει τερματίσει ἀπό μόνη της. Καί προφανῶς τό γεγονός ὅτι ἀπό ἑλληνικῆς πλευρᾶς οὐσιαστική ἀντίδρασις δέν ὑπῆρξε, τήν ἔχει ἀποθρασύνει ὥστε νά θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νά βάλει καί κράτη ἐνεργούμενά της, ὅπως ἡ Λιβύη, νά διεκδικοῦν –ἐπαναλαμβάνουμε νά κλέβουν, θαλάσσιες ἐκτάσεις ἐπί τῶν ὁποίων ἡ Ἑλλάς ἔχει κυριαρχία ἤ ἀσκεῖ κυριαρχικά δικαιώματα.

Αὐτά συμβαίνουν ὅταν ἡ ἀντίδρασις περιορίζεται σέ ἐπίκληση τοῦ διεθνοῦς δικαίου πού μέ ἁπλές δηλώσεις δέν ὑποστηρίζονται ἀπό οὐσιαστικές ἐνέργειες. Ἄλλως τε καί τό ἴδιο τό διεθνές δίκαιο ἐπιδέχεται ἐλαστικῶν ἑρμηνειῶν. Γιά τόν λόγο αὐτόν καί εἶναι ἐκτός τόπου καί χρόνου οἱ κατά καιρούς δηλώσεις ἱκανοποιήσεως ἀπό τό ἑλληνικό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, ὅτι ἡ Λιβύη ὁμιλεῖ γιά διεθνές δίκαιο καί γιά μέση γραμμή. Διότι οὔτε ἡ Τρίπολις οὔτε ἡ Βεγγάζη ἐννοοῦν αὐτό πού ἐννοοῦμε ἐμεῖς. Ἡ Λιβύη, ὅπως καί ἡ Τουρκία, ὑποστηρίζει ὅτι ἡ μέση γραμμή πρέπει νά ὁρισθεῖ μεταξύ τῶν ἠπειρωτικῶν ἀκτῶν τῆς Ἑλλάδος, ἰσχυριζόμενη ὅτι τά νησιά δέν ἔχουν ἐπήρεια σέ θαλάσσιες ζῶνες, καί βάσει τῆς νομολογίας εἴτε πρέπει νά ἀγνοηθοῦν εἴτε νά ἔχουν μειωμένη ἐπήρεια, ἀνάλογα μέ τίς συνθῆκες. Ὅταν ἡ Λιβύη ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἑλληνοαιγυπτιακή συμφωνία γιά μερική ὁριοθέτηση ΑΟΖ παραβιάζει τήν λιβυκή ὑφαλοκρηπῖδα καί τίς «βασικές ἀρχές τοῦ Δικαίου τῆς Θαλάσσης», εἶναι προφανές ὅτι τό δίκαιο αὐτό τό ἑρμηνεύει μέ τόν δικό της τρόπο. Καί μπορεῖ οἱ ἑρμηνεῖες αὐτές νά μᾶς φαίνονται (καί ἐπί τῆς οὐσίας νά εἶναι) παράλογες, ἀλλά πλέον σέ αὐτές βασίζονται πράξεις καί ὁριοθετήσεις κατατεθειμένες στόν ΟΗΕ!

Στήν καλύτερη περίπτωση, μέ τίς πράξεις αὐτές ὁρίζεται μία βάσις ἐνάρξεως διαπραγματεύσεων μέ τήν Ἑλλάδα σέ λίαν μειονεκτική θέση, ἐξ ὑπαρχῆς. Γιά τόν λόγο αὐτόν καί δέν δικαιολογεῖται καμμία αἰσιοδοξία ἐκ τοῦ γεγονός ὅτι γίνεται ἀναφορά σέ συνομιλίες καί στό δικαστήριο τῆς Χάγης. Ἄν ἀκολουθήσουμε τήν λογική τους, θά συρθοῦμε στό διεθνές δικαστήριο ὑπό τίς ἰδιαίτερα δυσμενεῖς συνθῆκες πού ἔχουν διαμορφωθεῖ ἐξ αἰτίας τῆς ὀλιγωρίας ἀπέναντι στίς τουρκικές καί ἐν συνεχείᾳ τίς λιβυκές αἰτιάσεις.

Διότι ναί ἡ Τρίπολις ἐκφράζει προθυμία γιά διάλογο καί διαπραγματεύσεις, ἀλλά ἐκ τῶν προτέρων τορπιλλίζει τήν διαδικασία. Δηλώνει, ἐπίσης, ὅτι γιά τόν καθορισμό τῆς μέσης γραμμῆς θά πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἡ λιβυκή νομοθεσία γιά χωρικά ὕδατα, καθώς καί συνορεύουσα καί ἁλιευτική ζώνη, πού στηρίζονται στό «κλείσιμο» τοῦ Κόλπου τῆς Σύρτης ἀλλά καί στό Τουρκολυβικό Μνημόνιο, ὑπονοῶντας ὅτι θεωρεῖ τήν ἀποδοχή του προϋπόθεση γιά τό συνυποσχετικό πού πρέπει νά ὑπογραφεῖ, πρίν πᾶμε στήν Χάγη.

Ἐν τῷ μεταξύ, καταγγέλλοντας τίς ἔρευνες πού ἔχουν διεξαχθεῖ ἀπό ξένες ἑταιρεῖες στά ἑλληνικά οἰκόπεδα νοτιοανατολικά τῆς Κρήτης καί τόν διαγωνισμό γιά τά οἰκόπεδα νοτίως τῆς Κρήτης, ἀλλά καί ἀντίστοιχες δραστηριότητες τῆς Αἰγύπτου, ἡ Λιβύη καλεῖ τήν Ἀθήνα καί Κάιρο νά ἀνακαλέσουν ὅλες τίς δραστηριότητες καί ἔρευνες γιά ὑδρογονάνθρακες, μέχρις ὅτου ἐπιλυθοῦν ὅλες οἱ διαφορές.

Τήν δυσμενῆ θέση στήν ὁποία ὁδηγοῦν τήν Ἑλλάδα αὐτές οἱ ἐξελίξεις ἐπισημαίνει σέ ἀνάρτησή του ὁ πρώην ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Γιάννης Βαληνάκης, ὁ ὁποῖος, σέ ἀνάρτησή του, μεταξύ ἄλλων τονίζει: «Προκαλοῦν τή νοημοσύνη οἱ …διαβεβαιώσεις ὅτι τό νέο χαστούκι ἀπ’ τή Λιβύη ἀποτελεῖ “πάγια θέση” της καί “δέν παράγει ἔννομα ἀποτελέσματα”. Ἡ συνέχιση τῆς τρέχουσας πολιτικῆς ὁδηγεῖ σέ μιά Ἑλλάδα ἐγκλωβισμένη στά 6νμ. μέ μηδενική ΑΟΖ καί μιά ἑνοποιημένη “γαλάζια πατρίδα” ἀπό Τουρκία-Λιβύη-Κατεχόμενα σέ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στό Αἰγαῖο ἡ Τουρκία ἀμφισβητεῖ χωρίς ἔμπρακτη (τελευταῖα οὔτε καί λεκτική) ἀντίσταση κάθε δικαίωμά μας μεταξύ τῶν νησιῶν ἔξω ἀπό τά χωρικά ὕδατα: παρεμποδίζει θαλάσσιες ἔρευνες, τήν πόντιση ἠλεκτρικῶν καλωδίων σύνδεσης τῶν νησιῶν μέ τόν ἠπειρωτικό κορμό, τά αἰολικά καί θαλάσσια πάρκα κ.λπ.».