Ὁ Πρωθυπουργός καταγγέλλει τούς κλέφτες ἀλλά δέν τούς κατονομάζει

Μέ γενικόλογες, ἀόριστες καί ἀντιφατικές ἀναφορές σέ «ἀπατεῶνες» καί «μή ποινικοποίηση τῆς πολιτικῆς» ἐπιχειρεῖ ὁ κ. Μητσοτάκης νά ὑπερβεῖ τόν σκόπελο τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ – Ἐπινόησις τοῦ ΠΑΣΟΚ τό 1989 ὁ ὅρος «ποινικοποίησις» τῆς πολιτικῆς ζωῆς

ΣΤΟΥΣ «κλέφτες» ἀνεφέρθη ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλῶντας χθές στό Καρπενήσι γιά νά διαβεβαιώσει ὅτι «θά τούς πάρουμε τά λεφτά πίσω», ἄν καί προσέθεσε ὅτι δέν εἶναι ἡ πρόθεσίς του νά ποινικοποιήσει τήν πολιτική ζωή. Ἡ ἀναφορά του ἦταν γιά τό σκάνδαλο τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, ἀλλά βεβαίως τά «λεφτά» δέν «παίρνονται πίσω» ἀπό τούς κλέφτες μέ λόγια καί μέ καλές προθέσεις. Ἀπαιτοῦνται μέτρα, καί μάλιστα ποινικά. Διαφορετικά, δέν βλέπουμε τρόπο νά ἀνακτηθοῦν τά χρήματα πού διενεμήθησαν σέ παράνομες ἐπιδοτήσεις. Καλά εἶναι τά ὡραῖα λόγια, ἐξαιρετικά καλά ἀκούγεται τό ὅτι «θά πάρουμε τά λεφτά ἀπό τούς κλέφτες», ἀλλά δέν ἀρκοῦν ἄν δέν ὑπάρξουν καί τά ἀνάλογα ἔργα. Αὐτό εἶναι τό αἴτημα τῆς κοινωνίας, ὅταν φωνάζει «ἔξω οἱ κλέφτες». Ὅταν ὅμως ὁμιλεῖ ὁ Πρωθυπουργός τά λόγια του πρέπει νά ἔχουν εἰδικό βάρος. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ἁπλή συνθηματολογία καί μάλιστα σέ μιά περίοδο πού δέν εἶναι –ἐπισήμως τοὐλάχιστον– προεκλογική.

Ὅμως ὁ κ. Μητσοτάκης ἠρκέσθη στήν ἀνέξοδη ἐκτόξευση συνθημάτων: «Πιστεύω ὅτι αὐτό τελικά ἐνδιαφέρει πρῶτα καί πάνω ἀπ’ ὅλα τούς πολῖτες. Πῶς θά πάρουμε τά λεφτά πίσω ἀπό τούς κλέφτες –καί θά τά πάρουμε τά λεφτά πίσω ἀπό τούς κλέφτες, νά μήν ἔχετε καμμία ἀμφιβολία– καί πῶς θά διορθώσουμε τό σύστημα τῶν ἐπιδοτήσεων, ἔτσι ὥστε νά μποροῦμε νά στηρίξουμε πραγματικά τόν πρωτογενῆ τομέα. Αὐτό νομίζω ὅτι εἶναι τό αἴτημα σήμερα τῶν καιρῶν καί ὄχι νά “σκοτωνόμαστε” στή Βουλή, σέ ἕνα κλῖμα ἀκραίας τοξικότητας καί πόλωσης καί μέσα σέ μία διαδικασία πλήρους ποινικοποίησης τῆς πολιτικῆς ζωῆς».

Πῶς θά πιαστοῦν οἱ κλέφτες χωρίς ποινικοποίηση, εἶναι κάτι πού θά πρέπει νά ἀπαντηθεῖ. Ἀλλά πρίν ἀκόμη ἀπό αὐτό, ἡ πρώτη ἔνδειξις εἰλικρινοῦς προθέσεως ἀντιμετωπίσεως τῶν «κλεφτῶν» εἶναι ἡ ἀναγνώρισίς τους. Εἶναι τό νά κατονομασθοῦν. Καί κάτι τέτοιο δέν ἔχουμε ἀκούσει. Οὔτε ἀπό τόν κ. Μητσοτάκη, οὔτε ἀπό κανέναν. Ἀπ’ ἐναντίας βλέπουμε νά δρομολογοῦνται μακρές διαδικασίες πού δέν ξέρουμε ποῦ θά ὁδηγήσουν. Βλέπουμε λογικές οἱ ὁποῖες παραπέμπουν στόν «μέντορα» Σημίτη, πού ἀπέφευγε κάθε διερεύνηση λέγοντας «ὅποιος ἔχει στοιχεῖα νά πάει στόν εἰσαγγελέα.» Ὥσπου νά συλλεγοῦν ὅμως τά στοιχεῖα, ἐχάνετο ἡ οὐσία τῆς ὑποθέσεως. Τῆς κάθε ὑποθέσεως.

Σήμερα βεβαίως ὑπάρχει καί εὔκολη δικαιολογία. Ὁ φόβος τῆς «ἀσταθείας». Ἡ ποινικοποίησις ἀποφεύγεται προκειμένου νά μήν προκληθεῖ ἀστάθεια. Λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ κ. Πρωθυπουργός: «Σέ αὐτό τό περιβάλλον, λοιπόν, μεγάλης ἀστάθειας, τό τελευταῖο τό ὁποῖο χρειαζόμαστε εἶναι αὐξημένη πόλωση, λογικές ἐξολόθρευσης τοῦ ἀντιπάλου μας, νά πᾶμε νά βάλουμε τούς ἀντιπάλους μας φυλακή, νά ποινικοποιήσουμε πλήρως τήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου. Ὄχι, δέν νομίζω ὅτι περιμένουν οἱ πολῖτες ἀπό ἐμᾶς αὐτό».

Καλόν θά ἦτο βεβαίως νά ἀφουγκράζεται ὁ κ. Μητσοτάκης αὐτό πού περιμένουν οἱ πολῖτες ἀπό τήν Κυβέρνηση, ἐκτός τοῦ ἀποστειρωμένου περιβάλλοντος τῶν «προστατευομένων» καί «ἐλεγχομένων» στούς ὁποίους τόν καθοδηγοῦν οἱ σύμβουλοί του νά κινεῖται, ἀκόμη καί ὅταν πηγαίνει σέ λαϊκές συνοικίες.

Μίλησε ὅμως καί γιά ἀπατεῶνες ὁ Πρωθυπουργός. Ὄχι μόνον γιά «κλέφτες». Εἶπε συγκεκριμένα: «Γιά τό ζήτημα τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, τό ὁποῖο γνωρίζετε πολύ καλά ὅτι εἶναι μία ἀνοιχτή διαχρονική πληγή, ἐμεῖς πρῶτοι εἴπαμε, ἐλᾶτε νά κάνουμε μιά Ἐξεταστική νά δοῦμε ὅλες τίς πτυχές τοῦ ζητήματος. Ὄχι μόνο γιά νά ἀποδώσουμε εὐθῦνες, ἀλλά κυρίως γιά τό πῶς θά διορθωθοῦμε, γιά τό πῶς θά γίνουμε καλύτεροι καί πῶς θά ἀξιοποιήσουμε τίς εὐρωπαϊκές ἐπιδοτήσεις πραγματικά πρός ὄφελος τῶν πραγματικῶν ἀγροτῶν καί τῶν κτηνοτρόφων καί ὄχι τῶν ἀπατεώνων οἱ ὁποῖοι παρεισέφρησαν σέ αὐτό τό σύστημα».

Μήπως θά ἦταν πρᾶξις ὑπευθυνότητος νά μᾶς ἔλεγε πῶς παρεισέφρησαν οἱ «ἀπατεῶνες» στό σύστημα; Ποιός τούς τό ἐπέτρεψε; Ποιοί ἄφησαν ἀνοικτά τά παράθυρα γιά νά περάσουν εἰς βάρος τῶν πραγματικῶν ἀγροτῶν καί κτηνοτρόφων.

Θά πρέπει ἀκόμη νά ἀναφερθοῦμε στήν αἰσιοδοξία τοῦ Πρωθυπουργοῦ γιά τήν θέση τῆς Ἑλλάδος στήν διεθνῆ σκηνή. Ὅπως εἶπε: «Ἡ χώρα μας, ὅπως καί ὅλες οἱ χῶρες τῆς Εὐρώπης, ἀντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλες προκλήσεις. Ἀντιμετωπίζουμε προκλήσεις μέ τήν περιφερειακή ἀστάθεια ἡ ὁποία ὑπάρχει στήν περιοχή μας, ἀντιμετωπίζουμε αὐξημένες προσφυγικές ροές ἀπό τή Λιβύη, ἀντιμετωπίζουμε πολέμους, στήν Οὐκρανία, στή Μέση Ἀνατολή. Καί ὅμως, μέσα αὐτό τό περιβάλλον ἡ χώρα στέκεται ἰσχυρή, σταθερή καί μέ αὐτοπεποίθηση, μέ μία ἔντονη διπλωματική παρουσία καί μέ μία πολιτική ἐνίσχυσης τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἡ ὁποία ἤδη ἔχει ἀποδώσει σημαντικούς καρπούς».

Δυστυχῶς τά ἀποτελέσματα τῆς πολιτικῆς μας τά βλέπουμε στίς «καραβιές» τῶν παρανόμων μεταναστῶν πού συνεχίζουν νά ἔρχονται ἀπό τήν Λιβύη. Τά βλέπουμε στίς ρηματικές διακοινώσεις καί τίς λοιπές ἐνέργειες πού δείχνουν περιφρόνηση τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος ἀπό τρίτες χῶρες. Τά βλέπουμε, τέλος, στήν ἀμηχανία τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν κατά τίς ἐκτός Ἑλλάδος ἐπισκέψεις του.