Καί πάλι περί ζεϊμπέκικου ὁ λόγος

Νάσου καί πάλι στό προσκήνιο ὁ ζεϊμπέκικος χορός! Χόρεψε ἕναν «δικό του» ζεϊμπέκικο ὁ «πολλά βαρύς» ὑφυπουργός Πολάκης, καί ἔγινε ὁ χαμός!

Ξεσηκώθηκαν, ἐξ αἰτίας τοῦ χοροῦ τοῦ βαρέων βαρῶν (σέ «μαγκιά») πολιτικοῦ διάφορες τάξεις καί ὁμάδες.

Κατ’ ἀρχήν ξεσηκώθηκαν οἱ τοῦ «ἀντικαπνιστικοῦ». Μεταξύ μας, εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τόν σοβαρότερο λόγο νά ἐξεγείρονται. Ὅπως καί νά τό κάνουμε, δέν μπορεῖ νά εἶσαι ὑφυπουργός …Ὑγείας καί νά χορεύεις σέ κλειστό χῶρο (πίστα νυχτερινοῦ κέντρου) μέ τό τσιγάρο στό στόμα καί μάλιστα νά πετᾶς τό τσιγάρο ἀναμμένο στήν πίστα!

Φυσικά καί διαφωνῶ μέ τό κάπνισμα σέ κλειστούς χώρους, ἀλλά ὀφείλω νά δώσω μερικές ἐξηγήσεις. Ὄχι γιά νά στηρίξω τόν πολιτικό, ἀλλά γιά τήν ἀποκατάσταση κάποιων ἀπαραιτήτων ἰσορροπιῶν.

Οἱ παλαιοί «μάγκες», οἱ ἀποκαλούμενοι καί «ἀσίκηδες», πρίν σηκωθοῦν νά χορέψουν (πάντα μόνοι τους) ζεϊμπέκικο, ἔπρεπε ἀπαραιτήτως νά ἀνάψουν τσιγάρο. Καί τσιγάρο βαρύ!

Ὑπῆρχαν σπουδαῖοι χορευτές, ὅπως ὁ περίφημος Γιῶργος Προβιᾶς, πού χόρευε ζεϊμπέκικο στά κέντρα ὅπου ἐμφανιζόταν ὁ Γιῶργος Ζαμπέτας. Ὁ Προβιᾶς κάπνιζε τσιγάρα μέ φίλτρο.

Ὅταν, ὅμως, καθόταν σέ ἕνα τραπέζι, δίπλα στήν πίστα, ἑτοιμαζόμενος νά χορέψει, ἔβγαζε πάντα ἀπό τήν τσέπη του ἕνα πακέτο μέ ἄφιλτρα τσιγάρα, ἄναβε ἕνα, τραβοῦσε δυό-τρεῖς βαθιές «ρουφηξιές» καί σηκωνόταν μέ τά χέρια ἀνοιχτά, σάν φτερά.

Κάποια στιγμή, τόν ρώτησα γιατί, ἀφοῦ κάπνιζε τσιγάρα μέ φίλτρο, πρίν χορέψει, ἄναβε τσιγάρο ἄφιλτρο. «Θές νά μέ δεῖ κανένας νά καπνίζω φίλτρο καί νά γίνω ρεζίλι;» μοῦ ἀπάντησε… Θεωροῦσε, δηλαδή, «ρεζιλίκι» νά τόν δοῦν οἱ θαμῶνες νά ἀνάβει τσιγάρο μέ φίλτρο, τό ὁποῖο κάπνιζαν οἱ «φλῶροι»…

Συνεπῶς, ὁ «βαρύς κι ἀσήκωτος» ὑφυπουργός θεωρεῖ τό τσιγάρο στό στόμα ἀπαραίτητο «ἀξεσουάρ» γιά ἕνα βαρύ ζεϊμπέκικο, κάτι πού γιά τούς χορευτές τοῦ εἴδους θεωρεῖται θεμιτό, παρά τήν ὑπάρχουσα ἀντικαπνιστική νομοθεσία.

Ξεσηκώθηκαν ἐπίσης οἱ θιασῶτες τοῦ «κλασικοῦ» ζεϊμπέκικου, ἐκείνου, δηλαδή, τοῦ λιτοῦ χοροῦ, χωρίς σάλτα καί φιγοῦρες, χωρίς ἐντυπωσιακές βόλτες καί γυμναστικές ἐπιδείξεις.

Κατ’ αὐτούς ἀπαγορεύεται ρητῶς ἡ «ξάπλα» πού ἔριξε ὁ ἀσίκης πολιτικός, κάνοντας σχεδόν «πούς-ἄπς» στήν πίστα τοῦ κέντρου, ὅπως καί τά χτυπήματα τῆς παλάμης στό πάτωμα (ἔχουν καταγραφεῖ στό σχετικό βίντεο πού κυκλοφορεῖ στό διαδίκτυο), καί μᾶλλον ἔχουν δίκιο. Ὡστόσο, μέ δεδομένο ὅτι ὁ ζεϊμπέκικος εἶναι χορός ἐλεύθερος, χωρίς συγκεκριμένα βήματα, ἕνας χορός αὐτοσχεδιαστικός στόν ρυθμό τῶν ἐννέα ὀγδόων (9/8), δέν μπορεῖς νά κακίζεις τόν χορευτή γιά τίς «ἐμπνεύσεις» πού ἔχει κατά τήν διάρκεια τῆς μοναχικῆς του γυροβολιᾶς.

Ξεσηκώθηκαν ἐπίσης οἱ «βαρύμαγκες», πού ὑποστήριξαν ὅτι «δέν εἶναι χῶρος γιά νά χορεύεις ζεϊμπέκικο τό κέντρο ὅπου ἐμφανίζεται ὁ Κραουνάκης». Ἐπιτρέψτε μου νά διαφωνήσω, καθ’ ὅτι ὁ συγκεκριμένος συνθέτης (θαυμαστής δηλώσας τοῦ κ. Πολάκη) ἔχει γράψει ἐξαιρετικά λαϊκά τραγούδια καί κατατάσσεται μεταξύ τῶν καλυτέρων τῆς ἐποχῆς μας.

Ὅσο γιά ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν ὅτι ζεϊμπέκικο χορεύουν μόνον οἱ «βαρεῖς καί ἀσήκωτοι», ἔχω νά ἀντιπαραθέσω τό ὅτι ἀπό τούς καλύτερους χορευτές τοῦ ζεϊμπέκικου ὑπῆρξε ὁ διόλου βαρύς, ἀντιθέτως εὐγενέστατος, Γιάννης Τσαρούχης, στόν χορό τοῦ ὁποίου ὑποκλίθηκε καί ὁ Τσιτσάνης!

Απόψεις

Εἶχε τό Ἔθνος βαθιά μέσα του

Μανώλης Κοττάκης
Οἱ ἀθέατες συγκρούσεις τοῦ Πέτρου Μολυβιάτη μέ Ἀμερικανούς πρέσβεις: «Μήν διανοηθεῖς ποτέ ξανά…» ‒ Ἡ στήριξις στήν ΕΟΚΑ, ἡ ἀπέλασίς του ἀπό τήν ΕΣΣΔ, ὁ ρόλος του στό σχέδιο Ἀννάν καί στήν ἀκύρωση τῆς συμφωνίας τοῦ Ἑλσίνκι – Ἀνέκδοτα περιστατικά μέ τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ

Τέσσερεις πυρηνικές δυνάμεις σέ κρίση!

Εφημερίς Εστία
Μπορεῖ νά μήν τό ἔχουμε συνειδητοποιήσει, ἀλλά ὁ κόσμος διανύει μίαν ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη περίοδο.

Ταξί μέ τά χρήματα τῶν φορολογουμένων γιά τούς μεθυσμένους

Εφημερίς Εστία
Τήν χλεύη τῶν αὐτοκινητιστῶν ταξί ἔχει προκαλέσει ἡ …φαεινή ἰδέα τοῦ ἀναπληρωτοῦ ὑπουργοῦ Μεταφορῶν κ. Κωνσταντίνου Κυρανάκη νά μετακινοῦνται οἱ μεθυσμένοι ὁδηγοί μετά τήν βραδυνή τους ἔξοδο δωρεάν μέ ταξί.

Ὁ Τρύφων, τά ἑλληνικά, ὁ δήμαρχος καί ἡ γλῶσσα

Δημήτρης Καπράνος
Εἶδα χθές μιά ἀνακοίνωση τοῦ δημάρχου Πειραιῶς.

Πέμπτη, 6 Μαΐου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ Η «ΛΗΘΗ» ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΣ