Ο Ορίζοντας σιγά-σιγά ἀρχίζει νά «ξεθολώνει» καί θά χρειαστεῖ πολλή προσπάθεια γιά νά πείσουμε τούς συμπολῖτες μας πώς αὐτό πού ἔβλεπαν μέχρι τώρα μπροστά τους δέν ἦταν τό πραγματικό.
Οἱ διεθνεῖς συνθῆκες καί οἱ διεθνεῖς συμφωνίες πού ὑπογράψαμε τά τελευταῖα χρόνια μέ γείτονες οἱ ὁποῖοι παραδοσιακά δέν ἔχουν καλή σχέση μέ τόν δυτικό ὀρθολογισμό, τό Κράτος Δικαίου καί τό Διεθνές Δίκαιο, δέν ἦταν παρά ἕνα προπέτασμα καπνοῦ πού μᾶς κοίμισε. Καί τώρα πού σιγά-σιγά φεύγει ὁ καπνός καί ξυπνᾶμε βλέπουμε ξεκάθαρα μπροστά μας ἀνάγλυφο τό τοπίο.
Ὅλοι αὐτοί πού ὑπογράφουν μαζί μας κείμενα, εἴτε εἶναι Διακηρύξεις Φιλίας, ὅπως αὐτή τοῦ περασμένου Δεκεμβρίου στήν Ἀθήνα, εἴτε εἶναι Συμφωνίες, ὅπως αὐτή πού ὑπογράψαμε στίς Πρέσπες, ἁπλῶς κερδίζουν χρόνο μέ τό μελάνι τῆς ὑπογραφῆς τους γιά νά ἐνισχύσουν τήν διπλωματική τους θέση στό διεθνές στερέωμα καί μετά ἀπό αὐτό νά ἀρχίσουν (μέ ὅλα ὅσα μετέρχονται) νά ἀκυρώνουν στήν πράξη τήν μία παράγραφο πίσω ἀπό τήν ἄλλη τῶν συμφωνιῶν πού ἐμεῖς ὑπογράψαμε.
Ὅλα ὅσα ζοῦμε αὐτές τίς μέρες στίς ἑλληνοτουρκικές, στίς ἑλληνοσκοπιανές καί στίς ἑλληνοαλβανικές σχέσεις ἀποτελοῦν τό περίτρανο παράδειγμα ὅτι σέ μέρες παγκόσμιου ἀναθεωρητισμοῦ ἡ ἰσχύς καί οἱ καλοί ὑπολογισμοί γιά τούς τρέχοντες γεωπολιτικούς συσχετισμούς εἶναι ἀνώτεροι ἀπό τούς κανόνες μιᾶς διεθνοῦς συνθήκης στούς ὁποίους ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες γαντζωνόμαστε πεισματικά. Μιά διεθνής συνθήκη εἶναι ἕνα ἰσχυρό ὅπλο γιά ἕνα κράτος, ἄν ἔχει ὅμως καί τήν ἀπαραίτητη ἰσχύ γιά νά ἐπιβάλει τήν ἐφαρμογή της μέσα στόν χρόνο. Χωρίς αὐτή τήν ἰσχύ οἱ δεσμεύσεις ἀτονοῦν. Ἄν κάνουμε ἕναν μίνι ἀπολογισμό τοῦ τί κερδίσαμε καί τοῦ τί χάσαμε μέχρι τώρα ἀπό τήν ἐφαρμογή τῶν Συμφωνιῶν τῶν Πρεσπῶν μέ τούς Σκοπιανούς καί τῆς Διακήρυξης Φιλίας μέ τούς Τούρκους, θά διαπιστώσουμε ὅτι οἱ ἀντισυμβαλλόμενοι ὅσο καιρό ὑποκρίνονταν ὅτι σέβονταν τήν συνθήκη κατοχύρωσαν αὐτά πού κέρδισαν στό χαρτί καί μέ τό παραπάνω, ἀλλά ἀθέτησαν μέ τήν ἀνοχή τῆς διεθνοῦς κοινότητας αὐτά γιά τά ὁποία δεσμεύθηκαν ἔναντι ἡμῶν. Καί ἐπειδή ἐμεῖς δέν διαμαρτυρηθήκαμε καί δέν ἀπαιτήσαμε τήν ἐφαρμογή τους, αὐτά ἀτόνησαν.
Ἀπό τήν Διακήρυξη Φιλίας, τήν ὁποία οἱ Τοῦρκοι ἄρχισαν νά παραβιάζουν συστηματικά σέ ἐπίπεδο πολιτικῆς ἡγεσίας ἐδῶ καί καιρό μέ δηλώσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν, τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν καί τοῦ κυβερνητικοῦ ἑταίρου Μπαχτσελί, οἱ γείτονες ἤδη ἔχουν κερδίσει ὅτι πάτησαν «πόδι» στά νησιά τοῦ Αἰγαίου, τήν κυριότητα τῶν ὁποίων ἀμφισβητοῦν. Ἀρκεῖ νά ἐπισκεφθεῖ κανείς ἕνα νησί τοῦ βόρειου Αἰγαίου αὐτόν τόν καιρό γιά νά διαπιστώσει τί ἀκριβῶς μεταβολή συντελεῖται στήν οἰκονομία του. Στά ἑλληνικά ξενοδοχεῖα τῶν νησιῶν τοῦ Βορείου Αἰγαίου, πού ὑποδέχονται Τούρκους τουρίστες μέ βίζες μιᾶς ἑβδομάδας, ἀνεμίζουν δεκάδες τουρκικές σημαῖες στούς ἱστούς .
Στά ἑστιατόρια ὅλοι οἱ κατάλογοι εἶναι στά τουρκικά καί οἱ σερβιτόροι βεβαίως μιλοῦν στά τουρκικά. Κλάδοι τῆς τοπικῆς οἰκονομίας πού συνδέονται μέ τό τουριστικό προϊόν, ὅπως, γιά παράδειγμα, οἱ ἑταιρεῖες ἐνοικίασης αὐτοκινήτων ἤ ἡμερόπλοια γιά τοπικές κρουαζιέρες, ἐλέγχονται ἤδη ἀπό τουρκικές ἑταιρεῖες. Ἄν στό μέλλον ἐλέγχονται καί τά ἑλληνικά ξενοδοχεῖα ἀπό τίς τουρκικές ἑταιρεῖες καί ἄν στό μέλλον ὑπάρξει ἀπαίτηση γιά κατασκευή θρησκευτικῶν χώρων (τζαμιῶν ) προκειμένου νά ἀσκοῦν τά λατρευτικά τους καθήκοντα οἱ μουσουλμᾶνοι πού ἐπισκέπτονται τά νησιά στίς ἑορτές τοῦ Ἰσλάμ, μήν ἀπορήσει κανείς.
Ἀντίστοιχες ἀλλαγές γίνονται ἀθόρυβα ἐδῶ καί καιρό καί στήν τοπική οἰκονομία τῶν δύο πρωτευουσῶν τῶν νομῶν Ροδόπης καί Ξάνθης, ὅπου ἑταιρεῖες καί συμφέροντα τουρκικά, κρυπτόμενα πίσω ἀπό φυσικά πρόσωπα, ἐπιχειροῦν νά ἐλέγξουν τήν περιοχή. Ἀπό τή στιγμή πού οἱ Τοῦρκοι κατοχύρωσαν αὐτά καί τήν ἐπαναλειτουργία τοῦ τζαμιοῦ τῆς Θεσσαλονίκης μέ τήν Διακήρυξη Εἰρήνης καί Φιλίας, πού, σύμφωνα μέ τά ὁριζόμενα σέ αὐτήν, δέν συνιστᾶ διεθνῆ συνθήκη, εἶναι ἤδη κερδισμένοι. Ὅπως καί ἀπό τό γεγονός ὅτι διαμαρτυρόμενοι περί μονομερῶν πράξεων ἀνάγκασαν τήν ἑλληνική Κυβέρνηση νά ἔρθει σέ συνδιαλλαγή μαζί τους γιά τά θαλάσσια πάρκα πού θά γίνουν στήν καρδιά τοῦ ἀρχιπελάγους. Ἡ διακήρυξη πού μᾶς κοίμισε τόσο πολύ ὁδήγησε σέ φιλλανδοποίηση καί συγκυριαρχία, δηλαδή καί σέ ἐγκατάλειψη πάγιων ἐθνικῶν συμφερόντων, καθώς καί σέ διείσδυση τουρκικῶν συμφερόντων σέ εὐαίσθητες περιοχές τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.
Κάτι ἀντίστοιχο ἔγινε καί μέ τήν Συνθήκη τῶν Πρεσπῶν. Οἱ γείτονες κατοχύρωσαν ὅτι ὑπάρχει μακεδονικό ἔθνος καί μακεδονική γλῶσσα μέ τήν ὑπογραφή μας, κέρδισαν παραχώρηση τοῦ ὀνόματος Μακεδονία, ἔστω καί στήν σύνθετη μορφή του, μπῆκαν στό ΝΑΤΟ, δέν ἐκπλήρωσαν οὔτε μία ἀπό τίς ὑποχρεώσεις πού προέβλεπε ἡ Συμφωνία ἔναντι ἡμῶν, ὅπως ἡ διαγραφή τῶν ἀλυτρωτικῶν ὅρων ἀπό τά βιβλία τους, καί τώρα πού βλέπουν ὅτι ὁ εὐρύτερος βαλκανικός καί παγκόσμιος συσχετισμός τούς εὐνοεῖ (οἱ Ἀμερικανοί δέν θέλουν νά ἐνταχθοῦν τά Σκόπια στήν ἐπιρροή τῆς Ρωσσίας) ἀμφισβητοῦν εὐθέως τήν ὑποχρέωσή τους νά αὐτοαποκαλοῦνται «Βόρεια Μακεδονία». Καί ἐπιστρέφουν στό «Μακεδονία» σκέτο. Δέν πρόκειται περί αὐτοσχεδιασμοῦ, ἀλλά περί πολύ καλοῦ ὑπολογισμοῦ. Γνωρίζουν ἄριστα ὅτι ἔχουν ἀπέναντί τους μία ἑλληνική κυβέρνηση ἀπρόθυμη νά ξοδέψει διπλωματικό κεφάλαιο καί νά διεκδικήσει τήν ἐφαρμογή τοῦ ὀνόματος «Βόρεια Μακεδονία», γνωρίζουν ὅτι ὁ εὐρύτερος βαλκανικός συσχετισμός καί οἱ ἀμερικανικές προτεραιότητες ἐπιτρέπουν ἀνοχή σέ τέτοιου εἴδους διπλωματικά παιχνίδια (δεκάρα δέν δίνουν γιά τό ὄνομα οἱ ΗΠΑ, ποτέ δέν ἔδιναν) καί τό κάνουν. Κάθισαν ἕξι χρόνια φρόνιμοι καί τώρα, ἀφοῦ κατοχύρωσαν τά κεκτημένα τους ἀπό αὐτή τήν συμφωνία, ἔρχονται μέ τή σειρά τους νά τήν παραβιάσουν. Τί ἀξία ἔχουν οἱ διεθνεῖς συμφωνίες γιά κράτη πού δέν γνώρισαν ποτέ τόν Διαφωτισμό;
Ἐπαναλαμβάνω λοιπόν: χωρίς ἰσχύ καί χωρίς ἀποφασιστικότητα καμμιά συνθήκη δέν ἐμπεδώνεται στό διηνεκές. Ἡ ὑπογραφή της εἶναι τό πρῶτο μεγάλο κέρδος γιά μιά χώρα, ἀλλά ἡ διασφάλιση καί κατοχύρωση τοῦ κέρδους ἀπαιτεῖ καθημερινό διπλωματικό μόχθο, ἀποφασιστικότητα καί ἀγῶνα. Ὁ ὁποῖος στήν περίπτωσή μας ἁπλῶς δέν ὑπάρχει. Μέ συνέπεια διά τῆς διολισθήσεως νά χάνουμε πόντο πόντο ἔδαφος σέ θέματα πού κάποτε ἦταν τοτέμ γιά τήν ἐξωτερική μας πολιτική.
Μ.Η.Τ. 232122