Τό Αἰγαῖο τῶν ψευδαισθήσεων καί ἡ τουρκική «θάλασσα τῶν νησιῶν»

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ἐπιθετικότης δέν περιορίζεται σέ αὐτά πού λέγει ἤ πράττει σήμερα ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν.

Ἡ νέα γενιά τῶν Τούρκων γαλουχεῖται μέ τήν προοπτική νά συνεχίσει τήν ἴδια ἐπιθετική καί ἀδιάλλακτη πολιτική.

• Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Ἀνεκοινώθη πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἡ πολιτική τῆς τουρκικῆς Κυβερνήσεως γιά τήν παιδεία, ὑπό τόν βαρύγδουπο τίτλο: «Τό ἐκπαιδευτικό μοντέλο τοῦ Αἰῶνα τῆς Τουρκίας». Κεντρικό σημεῖο τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ αὐτοῦ προγράμματος εἶναι ἡ προβολή τῆς φαντασιώσεως τῶν νεο-οθωμανῶν πού ἔχουν κυριαρχήσει στήν χώρα περί «Γαλάζιας Πατρίδας». Μέ ἁπλά λόγια, αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ πρόθεσις κυριαρχίας τῆς Τουρκίας στήν ἀνατολική Μεσόγειο εἶναι ἕνας μακρόπνοος στόχος, καί ἤδη προετοιμάζεται ἡ νέα γενιά γιά νά τόν ὑπηρετήσει καί νά συνεχίσει νά τόν ἐπιδιώκει. Ἡ ὑπομονή καί ὁ προσδιορισμός στόχων πού θά ἐπιδιωχθοῦν σέ βάθος χρόνου ἀποτελοῦσε πάντα τό πλεονέκτημα τῆς πολιτικῆς τῆς Τουρκίας. Ἄς μήν μᾶς διαφεύγει ὅτι τήν εἰσβολή τοῦ 1974 στήν Κύπρο τήν σχεδίαζε ἡ Ἄγκυρα ἤδη ἀπό τό 1960. Ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἱδρύθηκε ἡ Κυπριακή Δημοκρατία. Καί περίμενε τήν κατάλληλη στιγμή γιά νά ἐφαρμόσει τά σχέδιά της.

Ἡ Ἑλλάς ἀπ’ ἐναντίας λειτουργεῖ κοντόφθαλμα. Οὐδέποτε διαμορφώνει πολιτικό σχεδιασμό προσβλέποντας στό μέλλον. Τό ἀπώτερο μέλλον πού μπορεῖ νά «βλέπει» ἕνας Ἕλλην πολιτικός εἶναι τό τέλος μιᾶς τετραετίας καί οἱ ἑπόμενες ἐκλογές. Καί δεδομένου ὅτι συνήθως οἱ ἐκλογές εἶναι «πρόωρες» καί αὐτός ὁ ὁρίζων εἶναι σημαντικά μειωμένος. Τοῦτο ὅμως μᾶς ἔχει καταδικάσει νά λειτουργοῦμε σπασμωδικά στήν διεθνῆ σκηνή, ἀντιδρῶντας ἁπλῶς στά προβλήματα πού ἀνακύπτουν κατά περίπτωση, χωρίς ποτέ νά ἔχουμε κατορθώσει νά ἔχουμε πρωτοβουλία κινήσεων. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ προδιαγραφές μιᾶς ἥττας εἶναι ἐκ τῶν προτέρων διαμορφωμένες.

Τό χειρότερο εἶναι πώς μέ τόν ἕναν ἤ τόν ἄλλον τρόπο κάποιο πρόβλημα φεύγει ἀπό τήν ἐπικαιρότητα, δημιουργεῖται ἡ ψευδαίσθησις ὅτι ἐπιλύεται καί σπεύδουμε νά τό λησμονήσουμε. Ἤ γιά τήν ἀκρίβεια, νά τό «βάλουμε κάτω ἀπό τό χαλί». Μία τέτοια πολιτική προσέγγισις εἶναι γενικῶς ἀδικαιολόγητη, εἰδικῶς ὅμως ὅσον ἀφορᾶ στά ἑλληνο-τουρκικά, εἶναι ἐγκληματική. Καί τοῦτο, διότι οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἀπολύτως προβλέψιμοι. Πότε δέν ἀποκρύπτουν τίς προθέσεις τους. Διατυμπανίζουν τίς προθέσεις τους. Ὅπως ἀκριβῶς πράττουν καί τώρα μέ τήν πολιτική γιά τήν παιδεία τήν ὁποία διακηρύττουν. Καί ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι προετοιμάζουν τήν νέα γενεά γιά νά ἁρπάξει τό μισό Αἰγαῖο, τό ὁποῖο μάλιστα ἔχουν παύσει νά ὀνομάζουν Αἰγαῖο (γιά αὐτούς εἶναι «ἡ θάλασσα τῶν νησιῶν»), ἐμεῖς ἀσχολούμεθα μέ τίς μικροκομματικές διαφορές μας καί μέ τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἐνίοτε ὑπονομεύουμε μόνοι τό μέλλον μας ἀνοίγοντας τίς πύλες γιά τήν εἴσοδο μεταναστῶν, μουσουλμάνων ὡς ἐπί τό πλεῖστον, διότι δῆθεν τούς χρειαζόμαστε γιά ἀγροτικές καί ἄλλες ἐργασίες…

Γιά νά ἐπανέλθουμε. Θά ἐπεριμέναμε μετά τήν ἐξαγγελία τῆς ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς ἀπό τόν ἴδιο τόν ὑπουργό Παιδείας τῆς γείτονος Γιουσούφ Τεκίν, νά εἶχε ὑπάρξει κάποια ἀντίδρασις. Εἴτε ἐπίσημος μέ μιάν αὐστηρή δήλωση εἴτε πιό οὐσιαστική, διά τῆς ἀμέσου ἀκυρώσεως τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ στήν Τουρκία.

Ἀλήθεια, τί προσδοκᾶμε ἀπό αὐτήν τήν ἐπίσκεψη, ὅταν βλέπουμε ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἀδιαλλαξία καί προκλητικότητα; Δέν καταλαβαίνουν οἱ ἡμέτεροι κυβερνητικοί παράγοντες ὅτι ὅσο τούς ἀνεχόμεθα τόσο οἱ Τοῦρκοι θά διεκδικοῦν καί ἄλλα; Ὅτι ἡ προσδοκία ἠρεμίας στήν γεωγραφική περιοχή μας εἶναι ἀπατηλό ὄνειρο, ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι δέν πρόκειται νά ἀλλάξουν.

Θά τό ἐπαναλάβουμε λοιπόν. Οἱ Τοῦρκοι εἶναι θρασύδειλοι. Σέβονται μόνον τήν ἰσχύ καί τήν ἀποφασιστικότητα. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἀποθρασύνονται στίς ἐποχές κατά τίς ὁποῖες ἡ στρατιωτική μας ἰσχύς ἐμφανίζεται μειωμένη, ἐνῷ «μαζεύονται» ὅταν ἐνισχύουμε τίς ἀμυντικές μας δυνατότητες. Ἄν θέλουμε λοιπόν «ἥσυχη γειτονιά» ὅπως τήν ὁραματίζεται ὁ ὑπουργός μας ἐπί τῶν Ἐξωτερικῶν, ἡ συνεχής ἀνάπτυξις στρατιωτικῆς ἰσχύος εἶναι μονόδρομος.

Διαφορετικά τό μέλλον εἶναι προδιαγεγραμμένο. Καί ἰδιαιτέρως ζοφερό…