Θυμᾶμαι τήν μητέρα μου ἡ ὁποία προερχόταν ἀπό μία καλή οἰκογένεια τοῦ Πειραιῶς νά μοῦ λέει:
«Στήν Κατοχή, παιδί μου, ξεπουλήσαμε ὅλη μας τήν περιουσία γιά νά μήν πεθάνουμε τῆς πείνας» καί μοῦ περιέγραφε ἕναν «Μαυραγορίτη» στόν Πειραιᾶ, στόν ὁποῖο πήγαιναν νύχτα καί παρέδιδαν τά τιμαλφῆ τῆς Ὑδραίας εὔπορης γιαγιᾶς μου –ὁ παπποῦς μου εἶχε πεθάνει– γιά νά πάρουν λάδι ἤ κατοχικά δισεκατομμύρια. «Οὔτε θυμᾶμαι πόσες λίρες καί πόσες καδένες τοῦ δώσαμε. Θυμᾶμαι ὅμως ὅτι στήν ἀπελευθέρωση δέν εἴχαμε δραχμή καί ἤμασταν ὀκτώ παιδιά» ἔλεγε. Δέν φανταζόμουν ποτέ ὅτι σήμερα, μετά ἀπό τόσα χρόνια στήν Ἑλλάδα πού πέρασε περιόδους ἀνόδου καί μεγάλο διάστημα εὐδαιμονίας, θά ἔφτανε ἡ ἐποχή τῶν μνημονίων καί θά ἀνθοῦσε καί πάλι τό ἐπάγγελμα τοῦ «Μαυραγορίτη».
Μόνο πού αὐτή τή φορά, ὅπως φαίνεται, τό «ἐπάγγελμα» αὐτό ἐμφανίστηκε μέ τή λεοντῆ τοῦ ἐπιχειρηματία καί μάλιστα διαφημιζόμενο στήν τηλεόραση ἔναντι ἑκατοντάδων χιλιάδων εὐρώ, ἔχοντας καταστεῖ ὁ κυριότερος πελάτης τῶν ΜΜΕ. Ποιός δέν ἔχει, ἀλήθεια, δεῖ τίς ἀτέρμονες ἐκεῖνες «διαφημίσεις» τοῦ συλληφθέντος ἐνεχυροδανειστῆ, ὁ ὁποῖος δέν δίσταζε νά μοστράρει καί τό καλοφτιαγμένο, περιποιημένο καί «σοβαντισμένο» πρόσωπό του, μέ τό μαλλί βαμμένο κομοδινί, προκειμένου νά δείξει καί τό πρόσωπο τῆς ἀνθούσης ἐπιχειρήσεώς του. Θυμηδία μοῦ προκαλοῦσε ἡ προβολή τῆς προκλητικῆς αὐτῆς διαφημίσεως, ἰδιαίτερα στίς πρωινές ἐνημερωτικές ἐκπομπές, τίς ὁποῖες ὁπωσδήποτε παρακολουθοῦσαν οἱ μεγάλες ἡλικίες, ἐκεῖνες δηλαδή πού θά μποροῦσαν νά ἔχουν ἀκόμη κάποια τιμαλφῆ στό συρτάρι τους. Ἀγανάκτηση καί ἀηδία μοῦ προκαλοῦσαν καί μοῦ προκαλοῦν ὅλα αὐτά τά καταστήματα «Ἀγορᾶς χρυσοῦ» πού ἔχουν ξεφυτρώσει σέ κάθε συνοικία τῆς χώρας. Ὅπως δέ μοῦ ἔχουν ἀφηγηθεῖ φίλοι, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάστηκαν νά προσφύγουν στήν ἁλυσίδα τῶν καταστημάτων τοῦ «Ριχάρδου τοῦ ξεριζόκαρδου», γιά νά δώσεις τά τιμαλφῆ σου ἔναντι πινακίου φακῆς θά ἔπρεπε νά περιμένεις στήν οὐρά!
«Ἔβλεπα γεροντάκια καί γριοῦλες νά περιμένουν στή σειρά γιά νά ξεπουλήσουν ὅ,τι μάζεψαν μέ κόπους καί στερήσεις» μοῦ εἶπε φίλη ἡ ὁποία στερήθηκε μεγάλο ἀριθμό κοσμημάτων προκειμένου ἡ οἰκογένειά της νά ἀντιμετωπίσει τίς ἀνάγκες της.
Ἡ εἰκόνα καί μόνο τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ τῶν καταστημάτων αὐτοῦ τοῦ εἴδους εἶναι ἐνδεικτική τῆς καταστάσεως στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ χώρα. Καί μοῦ προκαλεῖ ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι χρειάστηκαν τόσα χρόνια γιά νά ἀντιληφθοῦμε ὅλοι (καί οἱ ἀρχές) τήν βρωμερή δραστηριότητα τῶν σύγχρονων Σάυλωκ. Δέν σᾶς κρύβω ὅτι πολλές φορές καθώς περνοῦσα ἔξω ἀπό ἕνα τέτοιο κατάστημα μοῦ ἐρχόταν ἡ ἐπιθυμία νά εἰσβάλω καί «νά τά κάνω ὅλα λίμπα». Καί αὐτό γιατί μέσα μου αἰσθανόμουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, πού καμμία δέν ἔχουν σχέση μέ τά λιγοστά νόμιμα καί ἐλεγχόμενα ἐνεχυροδανειστήρια πού ὑπῆρχαν πρίν ἀπό τήν κρίση, ζοῦσαν μέσα στήν παρανομία.
Θά εἶναι μεγάλη ἡ χαρά μου ἐάν ἀπό αὔριο τό πρωί δῶ τά καταστήματα αὐτά νά σφραγίζονται καί μιά μεγάλη πινακίδα νά τοποθετεῖται στήν πόρτα τους μέ τήν ἔνδειξη «Ἀπατεών». Θά εἶναι ἕνα καλό μάθημα γιά ἐπίδοξους «Ριχάρδους» καί μιᾶς μορφῆς ἀνακούφιση γιά τίς ἑκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτῶν μας πού ἔπεσαν θύματά τους. Περιμένω!
