Τό ἐθνόσημο καί τά τατουάζ

Ὁ νόμος στήν ὑπηρεσία τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος

Η ΕΜΠΛΟΚΗ δύο ἀνδρῶν τῆς ὁμάδας ὑποβρυχίων καταστροφῶν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στήν ὑπόθεση τῆς σύλληψης στελεχῶν τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης, ἀφήνει μία πολύ πικρή γεύση στήν κοινή γνώμη, παρά τό γεγονός ὅτι ὁ εἰσαγγελέας τοῦ ναυτοδικείου ἀπεφάσισε νά ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι. Καθώς δέν προέκυψαν στοιχεῖα πού νά τούς συνδέουν μέ τούς «Πυρῆνες τῆς Φωτιᾶς». Τό γεγονός δέν ἀναιρεῖ ὅτι ἐλέγχονται γιά ἀδικήματα πλημμεληματικοῦ χαρακτῆρα καί ὅτι ὀφείλουν ἀπαντήσεις γιά τό πῶς βρέθηκε στίς οἰκίες τους ὁπλισμός πού δέν ἔπρεπε νά εἶναι ἐκεῖ.

Ἡ ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, κυρία Δημογλίδου, δήλωσε χθές σέ τηλεοπτικούς σταθμούς ὅτι «πρός τό παρόν» δέν φαίνεται νά ὑπάρχει κάποια σύνδεση τῆς ὑπόθεσης αὐτῆς μέ τήν ἀνατίναξη τοῦ ἀγωγοῦ τῆς ΕΥΔΑΠ τῆς Αἴγινας.

Ὡστόσο, δέν εἶναι αὐτή καθ’ ἑαυτή ἡ ὑπόθεση τό θέμα τοῦ σημερινοῦ σημειώματός μας. Εἶναι ἡ ἀφορμή. Καθώς σύμφωνα μέ ἀπόλυτα ἀξιόπιστες πληροφορίες, ἡ Κυβέρνηση συνειδητοποιεῖ πλέον ἀπό μία σειρά στοιχείων πού σταδιακά τίθενται ὑπ’ ὄψιν της, ὅτι ἡ διάβρωση καί ἡ διαφθορά στά σώματα ἀσφαλείας, πιθανόν καί σέ τμῆμα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, καθώς καί ἡ ἀνυπακοή καί ἡ παράβαση τοῦ ὅρκου πού δίδουν τά ἐπίλεκτα μέλη τους, ξεπερνᾶ κάθε ὅριο. Ὁ σκληρός πυρῆνας τοῦ κράτους βουλιάζει στήν ἀνομία καί στήν διαφθορά, καί αὐτό ἀποκαλύπτεται καθημερινά μέ τήν μία ἤ τήν ἄλλη ἀφορμή. Τμήματα τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ φαίνεται, σύμφωνα μέ τίς πληροφορίες πού ἔχουν στήν διάθεσή τους κρίσιμα ὑπουργεῖα, νά εἶναι σέ ἀνοικτή γραμμή μέ τό ὀργανωμένο ἔγκλημα, εἴτε αὐτό κυκλοφορεῖ ἐλεύθερο εἴτε αὐτό βρίσκεται ἔγκλειστο στίς φυλακές. Ἀκριβέστερα, ἐνδεχομένως νά εἶναι στίς ὑπηρεσίες τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος. Ἄν τό καλοσκεφτεῖ κανείς, εἶναι συγκλονιστικό καί ἀνατριχιαστικό: ὁ νόμος στήν διάθεση τῆς παρανομίας.

Πρόκειται γιά ζήτημα θεμελιακό, τό ὁποῖο ἀγγίζει τόν πυρῆνα τῆς δημοκρατίας μας. Καί ὅσο γενικεύεται ἡ διάβρωση πρός τά κάτω τόσο θά τρίζει συνολικά περισσότερο τό οἰκοδόμημα. Δέν εἶναι ὁ μοναδικός λόγος πού τρίζει, ἀλλά εἶναι ἕνας ἀπό τούς σημαντικούς. Καί αὐτό δυστυχῶς περνᾶ ἀργά καί σταθερά στήν συνείδηση τῆς κοινῆς γνώμης, ἡ ὁποία ἀπαξιώνει καθημερινά θεσμούς ὅπως τήν δικαιοσύνη, τά σώματα ἀσφαλείας, τό κοινοβούλιο, τόν συνδικαλισμό, τίς τράπεζες –τό σύστημα γενικώτερα. Ὅλοι ξέρουν καί ὅλοι δέν μιλοῦν. Ἀλλά ὅλοι βράζουν. Γιατί κάθε μέρα κάποια ἀφορμή γνωστή ἤ ἄγνωστη προκαλεῖ κύματα ἀπογοήτευσης στούς πολῖτες. Τό καλό προσπαθεῖ ἀπεγνωσμένα νά κερδίσει τό κακό, ἀλλά μέχρι στιγμῆς λίγες φορές τό ἐπιτυγχάνει. Ζοῦμε σέ μιά κοινωνία σαπισμένη μέ τούς ρόλους νά ἔχουν διανεμηθεῖ χωρίς κανείς νά ἐξανίσταται. Ὁ σκληρός πυρῆνας τοῦ κράτους, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἄριστα ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του τί γίνεται στά ἀνώτερα στρώματα τῆς διοίκησης καί τῆς Κυβέρνησης σέ ὑποθέσεις διαφάνειας, ὅπως αὐτές περιγράφονται πλέον σέ ἐκθέσεις διεθνῶν ὀργανισμῶν, βαρέθηκε φαίνεται νά κρατάει τό φανάρι. Αὐτονομεῖται καί συμμετέχει σέ δικά του δίκτυα.

Τό ἐθνόσημο πού φέρουν στά μπράτσα τους οἱ ἄνδρες τῶν σωμάτων ἀσφαλείας συμμαχεῖ ἐνίοτε μέ τά τατουάζ πού εἶναι ζωγραφισμένα στά μπράτσα τῶν παράνομων. Τό κράτος εἶναι –δυστυχῶς– χωρισμένο σέ ζῶνες ἐπιρροῆς. Καί οἱ πολῖτες πρέπει νά βολεύονται κάθε τρεῖς καί λίγο μέ ἕνα ξεροκόμματο ἐπίδομα πού τούς κλείνει τό στόμα γιά νά νοιώθουν καί εὐχαριστημένοι, ὥστε νά συνεχίζεται ἀπρόσκοπτα τό πάρτυ τῆς ἀνομίας καί τῆς διαφθορᾶς. Δέν θέλω νά γράψω πολλά στό σημερινό σημείωμα, γιατί ἴσως πίσω ἀπό κάθε γραμμή του νά κρύβεται καί μία ἱστορία. Δέν θά ἀποφύγω ὅμως στό τέλος τόν πειρασμό νά θέσω ἕνα ἐρώτημα, καθώς μιλᾶμε γιά τούς θεσμούς καί τό κράτος δικαίου. Γιά τό ὁποῖο αἰσθανόμαστε μάλιστα θιγμένοι ὅταν μᾶς τόν ἀμφισβητοῦν. Τό ἐρώτημα δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τίς παραπάνω ὑποθέσεις, ἀλλάζει θέτει τό ζήτημα τοῦ ἠθικοῦ ἀσυμβίβαστου: Ἀπό πότε ἡ μέχρι πρό τινος πρόεδρος ἑνός δικαστηρίου τῆς χώρας μας μετατρέπεται τήν ἑπομένη τῆς ἀφυπηρέτησης ἀπό τό ἀξίωμά της σέ κυβερνητικό ἀξιωματοῦχο ὡς ἀντιπρόεδρος ΔΕΚΟ ἐθνικῆς σημασίας; Τί μήνυμα ἀποστέλλεται στόν πολίτη ὅταν ἡ ἀνεξάρτητη δικαιοσύνη τοῦ χτές γίνεται κυβερνητική ἀξιωματοῦχος τοῦ σήμερα;

Ἡ πικρή γεύση συνεχίζεται. Καί θά διαρκέσει.