ΜΙΑ ἀκόμη χαμένη εὐκαιρία γιά τήν ἀμυντική μας βιομηχανία, ἡ ὁποία βρέθηκε ἀνέτοιμη νά ἐκμεταλλευθεῖ τήν συγκυρία καί νά ἀπορροφήσει τίς εὐρωπαϊκές πιστώσεις πού εἶναι σήμερα διαθέσιμες γιά παραγωγή πυρομαχικῶν πρός ἐνίσχυση τῆς Οὐκρανίας.
Μέ τούς ρυθμούς δέ πού ἐργάζεται ἡ Ἑλλάς, θά ἔχει τελειώσει ὁ πόλεμος (κάτι πού δέν προβλέπεται γιά τό ἑπόμενο ἴσως καί μεθεπόμενο ἔτος), καί ἀκόμη θά προσπαθοῦμε νά ὀργανώσουμε τήν βιομηχανία μας. Πολύ χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωσις τῶν Ἑλληνικῶν Ἀμυντικῶν Συστημάτων (ΕΑΣ, πρώην ΠΥΡΚΑΛ-ΕΒΟ), τά ὁποῖα θά μποροῦσαν τώρα νά ἐργάζονται νυχθημερόν συμμετέχοντας στήν πανευρωπαϊκή προσπάθεια παραγωγῆς πυρομαχικῶν.
- Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Πρός τοῦτο ἄλλως τε πρό ἑβδομάδος ὁ Εὐρωπαῖος Ἐπίτροπος Τιερρύ Μπρεττόν ἦλθε καί ξεναγήθηκε στίς ἐγκαταστάσεις τῶν ἐργοστασίων τοῦ Ὑμηττοῦ καί τοῦ Λαυρίου. Ἀλλά ἐνῷ στό Λαύριο ὑπάρχει δυνατότης γομώσεως πυρομαχικῶν, πουθενά δέν ὑφίσταται αὐτήν τήν στιγμή ὀβιδουργεῖο σέ λειτουργοῦσα κατάσταση. Δέν ὑπάρχει δηλαδή ἡ δυνατότης παραγωγῆς τῶν μεταλλικῶν μερῶν τῶν πυρομαχικῶν, τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά ὁδηγηθοῦν στά γομωτήρια τοῦ Λαυρίου.
Εἶναι μία κατάστασις σουρρεαλιστική. Ἔχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια ἀπό τότε πού ὁ Πρωθυπουργός ἀνεκοίνωσε ὅτι στήν θέση τῆς «πρώην ΠΥΡΚΑΛ» στόν Ὑμηττό (λές καί ἐπρόκειτο γιά μή λειτουργοῦσα βιομηχανία) θά δημιουργηθεῖ «Πάρκο Ὑπουργείων». Ἔκτοτε ναί μέν τά ΕΑΣ ἀνέστειλαν τήν παραγωγή τους στόν Ὑμηττό, συσκεύασαν τίς ἐργαλειομηχανές τους γιά μεταφορά καί ἀποθήκευση (διότι περί μετεγκαταστάσεως δέν πρόκειται) καί ἀπώλεσαν κάθε δυνατότητα παραγωγῆς μεταλλικῶν μερῶν πυρομαχικῶν, χωρίς οὔτε τό «Πάρκο Ὑπουργείων» νά προχωρήσει, οὔτε νά δημιουργηθοῦν ὑποδομές ἀλλοῦ γιά τήν ἐγκατάσταση ὀβιδουργείου. Τό σχέδιο γιά δημιουργία ἑνός τέτοιου ἐργοστασίου στήν Κοζάνη γιά νά ἀπορροφήσει καί τό ἐργατικό δυναμικό πού θά ἀποδεσμευθεῖ ἐξ αἰτίας τῆς ἀπολιγνιτοποιήσεως εἶναι ἀκόμη «στά χαρτιά». Οἱ συζητήσεις μέ τόν ἰδιωτικό τομέα γιά τήν σχετική ἐπένδυση εἶναι σέ πολύ προκαταρκτική φάση καί, ὅπως προαναφέραμε, μᾶλλον πρῶτα τελειώσει ὁ πόλεμος τῆς Οὐκρανίας καί μετά μπορεῖ νά δοῦμε ἐργαλειομηχανές νά παραγάγουν ὀβίδες στήν Κοζάνη.
Τίς ἐπιπτώσεις στήν ἑτοιμότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καί τίς καθυστερήσεις στίς παραλαβές πυρομαχικῶν καλύτερα νά μήν τίς ἀναφέρουμε. Ἡ ἀδυναμία ἐκτελέσεως ἐξαγωγικῶν συμβολαίων πρός τήν Αἴγυπτο, τήν Τυνησία καί τό Μπαγκλαντές εἶναι πλέον πολύ γνωστή. Τί μποροῦμε λοιπόν νά κάνουμε τώρα πού ὑπάρχουν 80 ἑκατομμύρια εὐρώ ἀπό τήν ΕΕ, γιά παραγωγή πυρομαχικῶν ἀπό τά ΕΑΣ; Ὑπό φυσιολογικάς συνθήκας, θά ἦταν μία εὐκαιρία γιά ἐπανεκκίνηση. Σέ μιά κανονική χώρα, μέ τήν ἔναρξη τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία, θά ἔπρεπε νά εἶχε ἀκυρωθεῖ κάθε σχέδιο μεταφορᾶς καί κάθε ἰδέα δημιουργίας «Πάρκου Ὑπουργείων» καί θά εἶχαν πέσει ὅλοι «μέ τά μοῦτρα» στήν προσπάθεια ἀνατάξεως τοῦ ἐργοστασίου, προκειμένου νά ἐπωφεληθεῖ καί ἡ Ἑλλάς ἀπό τήν κατάσταση. Γιά ποιά «ἐπενδυτική βαθμίδα» ὁμιλοῦμε, ὅταν ἔχουμε ἀπολέσει βιομηχανικές δυνατότητες τίς ὁποῖες εἴχαμε πρίν ἀπό 50 χρόνια; Γιά ποίαν ἀνάπτυξη ὁμιλοῦμε, ὅταν ἀδυνατοῦμε νά κατανοήσουμε τήν διεθνῆ συγκυρία καί ἀφήνουμε τίς εὐκαιρίες νά πηγαίνουν χαμένες;
Αὐτοί πού μπορεῖ σήμερα νά ὁμιλοῦν γιά ἀπορρόφηση τῶν εὐρωπαϊκῶν κονδυλίων καί γιά συμμετοχή στήν κοινή προσπάθεια παραγωγῆς πυρομαχικῶν ἀπό τίς χῶρες τῆς ΕΕ, προφανῶς δέν γνωρίζουν τόν βαθμό διαλύσεως τῆς παραγωγικῆς ἱκανότητος τῶν ΕΑΣ. Γιά νά γίνει κάτι, πρέπει νά προηγηθεῖ σχέδιο τό ὁποῖο θά ἐφαρμόσει διοίκησις ἱκανή νά ἀνατάξει τήν ἑταιρεία. Δέν τρέφουμε τήν ψευδαίσθηση, ὅτι τό ἑλληνικό κράτος θά μποροῦσε νά τό πράξει.
Συνεπῶς, μόνη λύσις εἶναι νά ἐπιδιωχθεῖ ἡ εἴσοδος σοβαροῦ ἰδιώτη πού θά ἀναλάβει καί τήν διοίκηση τῶν ΕΑΣ. Θά ἐνδιαφερόταν ἆρά γε ὁ πράγματι σοβαρός ἰδιώτης μέ τόν ὁποῖο οἱ κρατικοί φορεῖς συζητοῦν γιά τό ὀβιδουργεῖο τῆς Κοζάνης; Ἤ εἶναι τόσο σοβαρός πού γνωρίζει τίς κακοτοπιές καί θά ἀποφύγει «νά μπλέξει»;
