Καλό εἶναι κάποια γεγονότα νά καταγράφονται ὡς παρακαταθήκη γιά τόν ἱστορικό τοῦ μέλλοντος.
Ὁ Βασίλης Σαραντίτης, ὁ ἐπιφανής νομικός, κορυφαῖος στά ναυτιλιακά, πού ἄφησε τά ἐγκόσμια πρό τριημέρου, εἶχε μιά φαινομενικῶς ἤρεμη –καί σχετικῶς σύντομη– πολιτική σταδιοδρομία.
Λόγῳ τῆς στενῆς καί μακρόχρονης φιλίας μας καί ἔχοντας ζήσει «ἐκ τῶν ἔσω» κάθε στιγμή τῆς πορείας του, ἐπιτρέψτε μου νά ἀναφερθῶ σέ κάποια (τά πλέον ἤπια) ἀπό τά σημεῖά της. Τό 1982 καί ἐνῷ ἀπό τό 1974 ἦταν σύμβουλος τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, ὁ πρωθυπουργός τοῦ ζήτησε νά ἀναλάβει γενικός γραμματεύς τοῦ Ὑπουργείου Ναυτιλίας, ὅπου ὑπουργός θά ἀνελάμβανε ὁ Γιῶργος Κατσιφάρας.
Τό «δίδυμο» διετηρήθη δύο χρόνια. Ὅταν ὁ Βασίλης διεπίστωσε ὅτι ἔπρεπε νά ἐπιστρέψει στό γραφεῖο του καί τίς δουλειές του, πού ἔπρεπε νά τίς παρακολουθεῖ, ἀπέδρασε μέσῳ … Δημήτρη Κρεμαστινοῦ. Μιά ἐλαφρά καρδιακή κρίση, μιά αὐστηρή σύσταση ἀπό τόν μετέπειτα ὑπουργό Ὑγείας καί ὁ Βασίλης ἐπέστρεψε στό γραφεῖό του, στήν ὁδό Φιλελλήνων…
Τό 1988, βουλευτής Πειραιῶς ὤν καί ἔχοντας διατελέσει ἀναπληρωτής ὑπουργός Ἀμύνης, ὑπουργός Ἐμπορίου καί ὑπουργός ἀναπληρωτής Μεταφορῶν, ἀνέλαβε τό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, ἀντικαθιστῶντας τόν Εὐάγγελο Γιαννόπουλο, τόν ὁποῖο ὁ Ἀνδρέας ἔστειλε στό Ὑπουργεῖο Αἰγαίου.
Ἡ τελετή παραδόσεως-παραλαβῆς ἦταν μοναδική! «Τί νά κάνουμε; Ὁ πρόεδρος μᾶς εἶπε ὅτι πετύχαμε, ἀλλά …ἐπειδή πετύχαμε μᾶς στέλνει στή …Νομαρχία Αἰγαίου» εἶπε ὁ Εὐάγγελος, ἐμφανῶς πικραμένος.
Μέσα στόν πρῶτο καιρό, ὁ Σαραντίτης ἀντελήφθη ὅτι …δέν θά μακροημέρευε!
Ἕνα πρωινό, εἶδε στήν εἴσοδο τοῦ ὑπουργείου, σταθμευμένη καθέτως ἐπί τοῦ πεζοδρομίου μιά ἰδιωτική Μερσεντές. Ρώτησε τίνος εἶναι καί τοῦ εἶπαν ὅτι ἀνῆκε στόν ἐπιχειρηματία τῆς ἀκτοπλοΐας Γεράσιμο Ἀγούδημο. «Πάρτε τίς πινακίδες καί μήν τό ξαναδῶ αὐτό!» εἶπε ὁ ὑπουργός.
Λίγο καιρό ἀργότερα, ὅμως, τό αὐτοκίνητο βρισκόταν πάλι στήν ἴδια θέση! Ὁ ὑπουργός, πού γνώριζε ὅτι ὁ ἐπιχειρηματίας εἶχε στενές σχέσεις μέ τόν σημαντικότερο συνεργάτη τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἔδωσε ἐντολή «νά ἔλθει ἀμέσως γερανός καί νά τό πάρει», ἀλλά ἀντιλαμβανόταν πλέον πῶς εἶχαν τά πράγματα ἐκείνη τήν ἐποχή στό ὑπουργεῖο, μέ τόν συγκεκριμένο ἐπιχειρηματία, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐκλεκτός τοῦ ΠΑΣΟΚ (δηλαδή μιᾶς ἰσχυρῆς πλευρᾶς) καί εἶχε ἤδη ἀποκτήσει δύναμη μέ τά πλοῖά του, πού εἶχαν ὡς ναυαρχίδα τήν «Δημητρούλα»…
Ἦταν ἡ ἐποχή τῶν «ἀδειῶν σκοπιμότητος» καί τοῦ Ν. 1264 τοῦ ΠΑΣΟΚ, τόν ὁποῖο ἀξιοποίησε στό ἔπακρον ὁ Κεφαλονίτης ἐπιχειρηματίας. Βασιζόμενος στήν σχέση του με κορυφαῖο συνεργάτη τοῦ Ἀνδρέα, δανειοδοτήθηκε καί ἀπέκτησε ἕναν στόλο ἀπό μεγάλης ἡλικίας ἀκτοπλοϊκά πλοῖα.
Ὅλοι στό λιμάνι γνώριζαν ὅτι ὁ Ἀγούδημος ἔλυνε κι ἔδενε στήν Ἀκτοπλοΐα, ἀλλά ὁ νέος ὑπουργός (ἕνας πλούσιος καί ἀξιοπρεπής κορυφαῖος ναυτιλιακός δικηγόρος, μέ γραφεῖα στόν Πειραιᾶ, τήν Ἀθήνα καί τό Λονδῖνο), δέν μποροῦσε νά κάνει τόν ἱπποκόμο. «Θά φύγω» εἶπε στούς συνεργάτες του καί παρήγγειλε στόν πρωθυπουργό «νά φροντίσει γιά τήν ἀντικατάστασή του.»
Ἔφυγε, ἀντικατασταθείς ἀπό τόν ὑφυπουργό του Ἀντώνη Ντεντιδάκη.
Ὁ Παπανδρέου, προφανῶς σέ συνεννόηση μέ τόν κορυφαῖο καί ἀπολύτως ἔμπιστο συνεργάτη του, ὁ ὁποῖος γνώρισε ὅτι ὁ Σαρανατίτης ἦταν «μυστήριο τραῖνο» καί δέν θά ἀνεχόταν τόν «φίλο Μάκη, εἶχε ὁρίσει –γιά πρώτη φορά– καί ὑφυπουργό στό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας!
