Κοινή ὁμιλία Καραμανλῆ, Σαμαρᾶ, Μητσοτάκη στίς 9 Μαΐου στό Ζάππειο γιά τό μέλλον τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου
Η 9η ΜΑΪΟΥ εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς ὑπογραφῆς τῆς ἐντάξεως τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Οἰκονομική Κοινότητα, πρόδρομο σχῆμα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἡ σημαντική αὐτή ἡμέρα θά δώσει τήν εὐκαιρία σέ τρεῖς πρωθυπουργούς (δύο πρώην καί ἕναν ἐν ἐνεργείᾳ) νά δώσουν ἀπό κοινοῦ ἕνα πολλαπλό μήνυμα. Ὁ Κώστας Καραμανλῆς, ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς καί ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης θά παραστοῦν ἀπό κοινοῦ στήν ἐπετειακή ἐκδήλωση πού θά γίνει στό Ζάππειο στίς 9 Μαΐου, σέ μίαν ἐμφάνιση πού ἀποσκοπεῖ νά δώσει μήνυμα ἑνότητος, ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν πού θά ἀκολουθήσουν δύο ἑβδομάδες μετά.
Ταυτοχρόνως, ἡ κοινή αὐτή ἐμφάνισις θά εἶναι καί μία ὑπόμνησις τοῦ γεγονότος, ὅτι ἡ εὐρωπαϊκή πορεία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἔργο ἀποκλειστικῶς τοῦ κόμματος τῆς Νέας Δημοκρατίας. Ἡ δύσκολη διαπραγμάτευσις ἔγινε ἀπό τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ἐνῷ ὁ (μετέπειτα ἐπωφεληθείς ἀπό τά εὐρωπαϊκά προγράμματα) Ἀνδρέας Παπανδρέου ἐκραύγαζε ὅτι «ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ τό ἴδιο συνδικᾶτο» καί τά κόμματα τῆς ἀριστερᾶς περί ἄλλα ἐτύρβαζον. Μπορεῖ σήμερα, μέ εὐκολία, νά τό «παίζουν» ὅλοι εὐρωπαϊστές, ἀλλά τότε ἀντιδροῦσαν καί ὑπονόμευαν τήν προσπάθεια. Ἡ Νέα Δημοκρατία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μόνη ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τήν Εὐρώπη, μέ τόν ὁποῖο ἐν συνεχείᾳ καί τά ἄλλα κόμματα εὐθυγραμμίσθηκαν χωρίς ποτέ νά ἀπολογηθοῦν γιά τήν κοντόφθαλμη στάση τους, ἐκείνων τῶν ἡμερῶν τῆς δεκαετίας τοῦ ’70.
Ἕνα τρίτο μήνυμα σχετίζεται μέ τήν Εὐρώπη, ὅπως διαμορφώνεται σήμερα, καθώς ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τίς ἀρχές τίς ὁποῖες ἐθέσπισαν οἱ ἐμπνευστές της καί κυρίως ὁ Σάρλ ντέ Γκώλλ καί ὁ Κόνραντ Ἀντενάουερ ἔχουν ὁδηγήσει τήν Γηραιά Ἤπειρο σέ κρίση.
Ἕνα στοιχεῖο αὐτῆς τῆς κρίσεως, ὅπως τό εἶχε περιγράψει ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, εἶναι ἡ παράνομη μετανάστευσις. Εἶχε πεῖ ὁ κ. Σαμαρᾶς κατά τήν ἵδρυση τοῦ ὁμωνύμου ἱδρύματος: «Στίς μέρες μας, ὁ δυτικός πολιτισμός –στό σύνολό του– δέχεται μία ἐπίθεση πού ἀνοιχτά ἐπιδιώκει τήν ἀκύρωσή του. Εἶναι μιά ἐπίθεση σέ ὅ,τι μᾶς συγκροτεῖ ὡς πρόσωπα, ὡς ἔθνη καί ὡς πολιτιστικές ταυτότητες, Στό ὄνομα, δῆθεν, τῶν “ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων” θέλουν νά καταργήσουν τά σύνορα! Καί νά μπαίνει ὅποιος θέλει, ὅπου θέλει. Παράνομα! Σέ ὅλη τή Δύση. Καί μόνο στή Δύση… Φέρνοντας ἐδῶ ὅσα ἀναγκάστηκε νά ἐγκαταλείψει στή χώρα του. Καί ἀπαιτῶντας πολλές φορές, νά προσαρμοστοῦμε ἐμεῖς στά δικά τους ἤθη καί ἔθιμα…».
Ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἀναφερόμενος προσφάτως στόν ρόλο τῆς Εὐρώπης στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, εἶχε ἐπισημάνει τίς ἀδυναμίες τῆς Εὐρώπης καί τό τί πρέπει νά κάνει: «Εἶναι ἡ Εὐρώπη πού πρέπει νά ἀναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στήν κατάπαυση τοῦ πυρός, τή λήξη τοῦ πολέμου καί τήν ἐπιστροφή στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων. Ἔργο δύσκολο, μέ πολλές παγίδες καί ἀντινομίες, ἀλλά ἀναπόφευκτο. Ἡ Εὐρώπη μέ τίς γνωστές ἀδυναμίες της, τήν ἀνολοκλήρωτη ὁλοκλήρωσή της, τόν αὐτοπεριορισμό της σέ ρόλο παθητικοῦ θεατῆ στίς παγκόσμιες ἐξελίξεις, καλεῖται νά ὑπερβεῖ ἑαυτόν καί νά βρεῖ τή δύναμη νά πρωταγωνιστήσει». Προσέθεσε δέ πώς ἡ ΕΕ πρέπει νά στείλει τά κατάλληλα μηνύματα, «καθιστῶντας ἀπαγορευτικό τό κόστος τοῦ ὁποιουδήποτε τυχοδιωκτισμοῦ καί ἐξασφαλίζοντας τήν προοπτική ἔνταξης στά κράτη τῆς περιοχῆς, ὑπό τόν ὅρο βεβαίως τοῦ ἀπόλυτου σεβασμοῦ τῶν συνθηκῶν καί τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κεκτημένου.»
Ἐξ ἄλλου, παλαιότερα, σέ ἐκδήλωση τοῦ «Ἰνστιτούτου Καραμανλῆς» εἶχε τονίσει: «Δέν χωρᾶ ἀμφιβολία ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔκανε πολλά καί σημαντικά βήματα. Εἰδικά τίς πρῶτες τέσσερεις δεκαετίες ἀπό τήν ἀρχική Συνθήκη τῆς Ρώμης, τόν Μάρτιο τοῦ 1957. Τονίστηκε ἄλλως τε ὅτι τό ἐγχείρημα εἶναι δυσχερές, πρωτόγνωρο, χωρίς ἱστορικό προηγούμενο. Δέν χωρᾶ ὅμως, ἐπίσης, ἀμφιβολία ὅτι τό Εὐρωπαϊκό οἰκοδόμημα ἔχει μείνει ἡμιτελές καί ὅτι δέν αναποκρίνεται στίς προσδοκίες οὔτε τῶν θεμελιωτῶν του οὔτε τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν.
»Ἡ βεβιασμένη καί ἄκαιρη διεύρυνση τῆς Ἕνωσης, χωρίς προηγουμένως νά ἔχει ἐξασφαλισθεῖ ἡ ἐμβάθυνση τῶν Εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν, ἡ οἰκονομική κρίση καί ἀβεβαιότητα, ἡ ἀπίσχναση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, οἱ ἐντεινόμενοι γεωπολιτικοί ἀνταγωνισμοί, ὅλα ἔχουν παίξει τό ρόλο τους στήν σημερινή εἰκόνα στασιμότητας. Πιθανότατα καί τό γεγονός ὅτι παρῆλθαν οἱ γενιές, πολιτῶν καί πολιτικῶν, πού ἀντλῶντας διδάγματα ἀπό τίς τραυματικές ἐμπειρίες τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ὁραματίζονταν μιά Εὐρώπη ὁλοκληρωμένη ὡς τήν ἀπάντηση στίς προκλήσεις καί τά δεινά πού ἐβίωσαν.
»Τά μικροσυμφέροντα, οἱ στεῖροι ἀνταγωνισμοί καί οἱ ξεπερασμένοι ἐθνικοί ἐγωισμοί, γιά τούς ὁποίους προφητικά προειδοποιοῦσε ὁ Καραμανλῆς, ἐπανεμφανίστηκαν καί συχνά δίνεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ὑπερισχύουν τῶν πραγματικῶν προτεραιοτήτων, ἀλλά καί στρατηγικῶν συμφερόντων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
»Ἡ Εὐρώπη στίς μέρες μας, παρά τήν ἰσχύ της (οἰκονομική, πολιτική, πολιτιστική, ἀκόμα καί στρατιωτική), ἀδυνατεῖ νά πρωταγωνιστήσει στή διεθνῆ σκηνή. Ἀδυνατεῖ νά ἐπηρεάσει ἀποφασιστικά τίς ἐξελίξεις σέ σχέση μέ τίς συγκρούσεις, τίς ἐντάσεις, τούς ἀνταγωνισμούς καί τίς αὐθαιρεσίες σέ κρίσιμες περιοχές τῆς γῆς, ἀκόμα καί στήν γειτονιά της. Δέν ἔχει καταφέρει νά διαμορφώσει ἑνιαία καί ἀποτελεσματική πολιτική στό μεγάλο μεταναστευτικό πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει καί θά ἀντιμετωπίσει μέ ἀκόμα ὀξύτερο τρόπο στό μέλλον. Ἐπέδειξε ἀτολμία καί δυσκινησία στήν ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας. Καί στό ὑγειονομικό σκέλος καί στό σκέλος τῶν μέτρων ἀνάκαμψης ἀπό τήν ὕφεση πού προκάλεσε ἡ πανδημία. Σέ ἀντίθεση μέ τό γενναῖο πακέτο πού υἱοθέτησαν οἱ ΗΠΑ, τό Εὐρωπαϊκό εἶναι πολύ πιό συγκρατημένο, συνοδευόμενο μάλιστα ἀπό διαρκεῖς προειδοποιήσεις γιά τόν πρόσκαιρο χαρακτῆρά του, μέχρι νά ἐπανακάμψουν οἱ δύσκαμπτοι κανόνες πειθαρχίας καί λιτότητας. Ἀκόμα καί στήν οἰκονομική κρίση τῆς περασμένης δεκαετίας, φάνηκαν χτυπητές ἀδυναμίες. Καί γενικές, ἀλλά καί εἰδικώτερα πρός τήν χώρα μας. Χωρίς νά παραβλέπονται καί νά ὑποτιμῶνται δικές μας ἀδυναμίες, λάθη καί παραλείψεις, ἐπεβλήθη ἕνα πρόγραμμα πού σέ μεγάλο βαθμό εἶχε χαρακτῆρα τιμωρητικό. Καί, ὅπως ὁμολογήθηκε κατ’ ἐπανάληψη, ἐλέγχεται –ἐκ τῶν ὑστέρων βέβαια– γιά σοβαρά σφάλματα καί στήν συνταγή καί στό ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα».
Ἀναμένεται στίς 9 Μαΐου οἱ τρεῖς πρωθυπουργοί νά δώσουν ὁ καθένας τήν δική του θεώρηση καί τήν δική τους ἀνάλυση γιά τήν κρίση τήν ὁποία περνᾶ ἡ Εὐρώπη σήμερα. Κοινός παρονομαστής ὅμως πρέπει νά εἶναι ἡ ὑπόστασις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ὡς Εὐρώπης τῶν Ἐθνῶν. Γιατί ἔτσι τήν ἀντιλαμβάνονται οἱ ψηφοφόροι τῆς Νέας Δημοκρατίας, ὅπως καί ὅλοι οἱ ἐχέφρονες πολῖτες. Καί πάλι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς εἶχε ἀποδώσει ἀνάγλυφα αὐτήν τήν κατάσταση λέγοντας: «Παντοῦ ὀργιάζει ἡ προπαγάνδα τῶν πάσης φύσεως “δικαιωματιστῶν”, τῶν πάσης φύσεως “διακινητῶν”, τῶν πάσης φύσεως “ψευτο-προοδευτικῶν”. Ὅλων αὐτῶν πού θέλουν νά μᾶς κάνουν νά ἔχουμε ἐνοχές καί νά ντρεπόμαστε, γιά ὅ,τι ἀκριβῶς ὀφείλουμε νά εἴμαστε ὑπερήφανοι! Νά ντρεπόμαστε γιά τήν πατρίδα μας καί γιά τόν πατριωτισμό μας. Νά ντρεπόμαστε γιά τήν Θρησκευτικότητά μας καί γιά τήν Πίστη μας. Νά ντρεπόμαστε γιά τήν Ἱστορία μας καί γιά τίς ἀξίες μας».
Ἡ ἱστορία καί οἱ ἀξίες τῆς Εὐρώπης εἶναι αὐτές πού ἐνέπνευσαν τότε τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, καί θεωρεῖται βέβαιον ὅτι αὐτές θά ἐξάρει καί ὁ Κώστας Καραμανλῆς δίδοντας καί τό δικό του μήνυμα ἑνότητος ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν, τίς ὁποῖες καθιστᾶ ἰδιαίτερα δύσκολες τό σύστημα τῆς ἀκυβερνησίας πού καθιέρωσε ἡ καταστροφική ἀριστερή διακυβέρνησις τῶν περασμένων ἐτῶν. Ἡ παρουσία του ἄλλως τε μαζί μέ τόν Κυριάκο Μητσοτάκη καί τόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ ἀποτελεῖ τό ἰσχυρότερο μήνυμα ἑνότητος πού δίδεται στόν κατάλληλο χρόνο, ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν.
Πέρα ὅμως ἀπό τήν Ἑλλάδα οἱ τρεῖς πρωθυπουργοί ἔχουν νά μιλήσουν γιά τήν Εὐρώπη καί τό μέλλον της. Πού μπορεῖ νά εἶναι εὐοίωνο, μόνον ἄν ἐπιστρέψει στίς παραδοσιακές ἀξίες στίς ὁποῖες στηρίζεται ὁ πολιτισμός μας.
