Πολύ θά ἐπιθυμούσαμε νά ἦταν ἀλήθεια (δηλαδή νά ἐφαρμοσθεῖ στήν πράξη) ἡ κατάργηση τῆς Ἀστυνομίας Ἠθῶν στό Ἰράν
Φίλοι, καλά πληροφορημένοι, μᾶς ἔλεγαν ὅτι θεωροῦν βέβαιη τήν προσφυγή τοῦ κυβερνῶντος ἱερατείου τῆς Τεχεράνης σέ «κάποιες ἄλλες μεθόδους», ὥστε νά διατηρηθεῖ τό κλῖμα ἰσλαμικοῦ φανατισμοῦ, ἀπό τό ὁποῖο ἀντλεῖ δύναμη καί κυβερνᾶ μιά τόσο πλούσια χώρα, ἡ «ὀπισθοδρομική κομπανία» τῶν μουλάδων.
Μᾶς τόνιζαν δέ ὅτι οἱ κυβερνῶντες σήμερα στό Ἰράν ἔχουν στήν φιλοσοφία τους τήν ἴντριγκα καί τήν δολοπλοκία. «Μπορεῖ νά διακηρύσσουν τήν προσήλωσή τους στά ἤθη καί τίς (κατά τήν ἄποψή τους) ἐπιταγές τοῦ Κορανίου, ἀλλά τό μόνο πού τούς ἀπασχολεῖ εἶναι ἡ διατήρηση τῆς ἐξουσίας. Γνωρίζουν δέ ὅτι ἄν προχωρήσουν σέ ὁποιαδήποτε φιλελεύθερη λύση, θά βρεθοῦν σύντομα ἐκτός νυμφῶνος, καί θά ἀκολουθήσει ἕνα καθεστώς μέ δημοκρατικές ἐλευθερίες» ἦταν ἡ ἄποψη τήν ὁποία ἐξέφρασαν.
Τό Ἰράν εἶναι μιά χώρα μέ πανάρχαιο πολιτισμό καί Ἱστορία. Ἰνδοευρωπαῖοι εἶναι οἱ Ἰρανοί, ἔχουν πολύ καλά Πανεπιστήμια καί μέχρι τήν ἐγκαθίδρυση τοῦ σκοταδιστικοῦ καθεστῶτος τοῦ Χομεϊνί (τόν ὁποῖο ὑπέθαλψε καί κανάκεψε ἡ Δύση, ἐπί πολλά χρόνια) ζοῦσε μέ βάση τά δυτικά πρότυπα. Βεβαίως, οὐδείς μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι τό καθεστώς τοῦ Σάχη ἦταν ἰδανικό. Ὁπωσδήποτε, ὅμως, δέν ἦταν τόσο ὀπισθοδρομικό, ὅπως τό σημερινό. Ἡ «ἐπανάσταση τῆς μαντήλας», στήν ὁποία πρωτοστάτησαν οἱ γυναῖκες τοῦ Ἰράν, φαίνεται ὅτι εἶχε κάποιας μορφῆς ἀποτέλεσμα. Ἄν ραγίσει ὁ ἰρανικός σκοταδισμός, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ὑπάρξουν δονήσεις καί σέ ἄλλα ἰσλαμικά καθεστῶτα. Οἱ δυτικοί οἱ ὁποῖοι βρίσκονται αὐτό τόν καιρό στό Κατάρ, λόγῳ τῆς διεξαγωγῆς τοῦ Παγκοσμίου Κυπέλλου, μιά ἀθλητική παρωδία μέ μοναδικό στόχο τό χρῆμα, ἔχουν διαπιστώσει ὅτι πρόκειται γιά «ἕναν ἄλλο κόσμο». Καί ἴσως ἔχουν ἀντιληφθεῖ τό πόσο εὔκολα ὑποχωρεῖ ἡ Δύση ἐμπρός στήν δύναμη τοῦ χρήματος, τό ὁποῖο διαθέτουν ἄφθονο οἱ συγκεκριμένες χῶρες στίς ὁποῖες ἔχει κυριαρχήσει ὁ ἰσλαμισμός.
Ὅσα συμβαίνουν στό Ἰράν, ἀλλά καί ἡ ἐπίδειξη πλούτου τοῦ Κατάρ, μέσῳ τοῦ Παγκοσμίου Κυπέλλου, θά πρέπει νά μᾶς κάνουν σοφότερους, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν ἀλλοίωση τήν ὁποία ὑφίσταται ἡ Εὐρώπη καί ἡ Δύση, γενικότερα, ἀπό τήν ἐπέλαση τοῦ Ἰσλάμ, χωρίς ὅπλα, αὐτή τήν φορά. Ἐκμεταλλευόμενα τόν πλοῦτο τους καί –δυστυχῶς– μέ δυτικούς συμβούλους καί μάνατζερς, τά ἰσλαμικά καθεστῶτα ἔχουν βάλει πλώρη γιά τήν διάβρωση καί, μέσῳ αὐτῆς, τήν ἅλωση τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὑποχωρεῖ ἀτάκτως τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ἐμεῖς, ἐδῶ, στήν ἐσχατιά τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, μέ ἕνα ἀναδυόμενο ἰσλαμικό καθεστώς στά πλευρά μας, ὀφείλουμε νά ἀνησυχοῦμε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη εὐρωπαϊκή χώρα. Δυστυχῶς, ἡ Δύση, ἀντί νά συνενώσει τούς χριστιανικούς πληθυσμούς, ἔχει φθάσει στό σημεῖο νά ἐποπτεύει ἕναν ἐνδοχριστιανικό πόλεμο καί νά γίνεται ἡ χλεύη ἐκείνων οἱ ὁποῖοι περιμένουν νά πέσει ὁ δυτικός πολιτισμός σάν ὥριμο φροῦτο. Ἀρκεῖ μιά ἐπίσκεψη σέ συγκεκριμένα σημεῖα τῆς Ἀθήνας, γιά νά διαπιστώσει κάποιος τήν ἀλλοίωση πού προχωρεῖ μέ σταθερά βήματα, μέ «φερετζέ» τήν ψευδεπίγραφη ἔννοια τῆς «ἀφομοιώσεως». Δυστυχῶς, οἱ «εἰσβολεῖς» δέν χρειάζεται «νά ἔρθουν ξαφνικά μιά νύχτα». Ἡ νύχτα ἔρχεται ἀπό μόνη της, μεθοδικά καί ἀποτελεσματικά…
