Οἱ νεκροί ἦταν ἑκατόν τέσσερεις
Δηλαδή ἀπό ἕνας συγγενής τους νά πήγαινε στό Δικαστήριο, εἴχαμε ἑκατόν τέσσερα ἄτομα. Νά μήν εἴχαμε καί καμμιά ἑκατοστή δικηγόρους; Μπορεῖ καί ἑκατόν πενῆντα. Εἴχαμε καί εἴκοσι-τόσους κατηγορουμένους. Νά μήν εἴχαμε καί καμμιά τριανταριά δικούς τους δικηγόρους; Καί οἱ δημοσιογράφοι νά μήν ἦταν καμμιά πενηνταριά; Καί οἱ κάμερες; Καί τά συνεργεῖα;
Τελειώνει, λοιπόν, ἡ ἀνάκριση, τελειώνουν (ὅπως τέλειωσαν, μέ «πλημμέλημα» τόν φρικτό θάνατο ἑκατόν τεσσάρων ἀνθρώπων) καί ὁρίζεται καί ἡ δικάσιμος. Καί πηγαίνουν τά σχετικά ἔγγραφα στό ἁρμόδιο γραφεῖο τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν. Καί ὁ ἁρμόδιος ὑπάλληλος, γράφει μέ τό στυλό του «αἴθουσα τάδε»! Καί στέλνει καμμιά τρακοσαριά καί βάλε ἄτομα σέ μιά αἴθουσα πού ἄντε νά χωρᾶ πενῆντα, καί μέ τό ζόρι! Μήν ἀμφιβάλλετε, ἀγαπητοί, ὅτι ἔτσι ἔγιναν τά πράγματα. Ἔτσι δουλεύει τό σύστημα. Πιάνει τό μάτσο μέ τά χαρτιά στά χέρια, τραβᾶ μιά ρουφηξιά καφέ, μιλάει στό τηλέφωνο μέ τήν πεθερά του καί γράφει:
«Αἴθουσα τάδε». Καί, φυσικά, ἡ πολύκροτη δίκη γιά τά ἐγκλήματα στό Μάτι ἀναβάλλεται «λόγῳ ἀκαταλληλότητος τῆς αἰθούσης». Ὅπως παλιότερα, ἀνεβάλλοντο τά ποδοσφαιρικά μάτς «λόγῳ ἀκαταλληλότητος τοῦ γηπέδου».
Φυσικά, σέ ἕνα κράτος πού σέβεται τόν ἑαυτό του, αὐτά τά πράγματα δέν θά συνέβαιναν. Αἴθουσα θά εἶχε βρεθεῖ, ἐν ἀνάγκῃ ἐκτός Πρωτοδικείου, καί ἡ δίκη θά εἶχε ἀρχίσει κανονικά, χωρίς νά γίνει ρεζίλι τό κράτος, τό ὑπουργεῖο, ἡ Δικαιοσύνη, γενικότερα. Ἀλλά πῶς θά δείξουμε ὅτι ὅλα δουλεύουν κατά τύχη; Θυμήθηκα ἕναν φίλο, πού ἦλθε ἀπό τήν Αὐστραλία καί νοίκιασε αὐτοκίνητο. «Κατά τύχην ζεῖτε ἐδῶ στήν Ἑλλάδα!» μοῦ εἶπε, καθώς ὁδηγοῦσε καί σταματοῦσε ἐντελῶς σέ κάθε «Στόπ». Δυστυχῶς, ὅλα στήν Ἑλλάδα (ἤ σχεδόν ὅλα) γίνονται «κατά τύχην».
Σέ καμμιά σοβαρή χώρα δέν θά χρειαζόταν ἡ παρέμβαση τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης γιά νά ἐξευρεθεῖ ἡ κατάλληλη αἴθουσα ὥστε νά διεξαχθεῖ ὁμαλά (ὅσο κάτι τέτοιο εἶναι δυνατόν μέ τόσο πολύ κόσμο) μία μεγάλης σημασίας δίκη.
Μιλοῦσα γιά τό συγκεκριμένο θέμα μέ πρώην ἀνώτατο δικαστικό λειτουργό καί μοῦ ἔλεγε ὅτι «ἄν ἀνατρέξει κανείς στίς λεπτομέρειες τῆς πορείας τῆς ὑποθέσεως “Μάτι” ἀπό τήν προανάκριση μέχρι τήν ἄσκηση τῶν διώξεων, θά διαπιστωθοῦν τεράστια κενά καί παραλείψεις».
Δέν ὑπάρχει, ἀσφαλῶς, λόγος νά ψάχνεις κάτι τέτοιο τώρα, πού ἔχουμε φθάσει στό «ἀμήν». Ἁπλῶς, ἐπειδή ἡ ὑπόθεση ἔχει τεράστια σημασία καί ἐνδιαφέρον, καλό θά εἶναι νά μεριμνήσουν τώρα ὅλοι, ὥστε νά διεξαχθεῖ ὑπό τίς καλύτερες –κατά τό δυνατόν– συνθῆκες καί νά προχωρήσει ἡ διαδικασία ὁμαλῶς καί χωρίς παρατράγουδα.
Τό θέμα δέν προσφέρεται γιά μικροπολιτική ἐκμετάλλευση. Ἀλλά μπορεῖ νά ἀποτελέσει ἀφετηρία γιά τήν ἀποφυγή παρομοίων λαθῶν, γιά τήν καλύτερη θωράκιση τῆς χώρας ἀπέναντι στήν μάστιγα τῶν πυρκαϊῶν καί, κυρίως, γιά τήν δικαίωση τῶν νεκρῶν, πού χάθηκαν ὑπό συνθῆκες τραγικές.
Φυσικά, καί γιά τήν δικαίωση τῶν συγγενῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπαιτοῦν νά μάθουν τά «πῶς» καί τά «γιατί» ἔχασαν τούς ἀγαπημένους τους σέ ἐκείνη τήν ἐφιαλτική γιά τήν Ἑλλάδα ἡμέρα.
