Ξυπνοῦν μεσημέρι γιά φραπέ, χλευάζουν ὅσους πᾶνε πρωί γιά δουλειά
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ τοῦ ἀείμνηστου Λαυρέντη Μαχαιρίτσα εἰρωνεύεται τήν μεσαία τάξη. Φέρει τόν τίτλο «κυρ-Παντελῆς» καί εἶναι ἐξαιρετικά δημοφιλές στήν Ἀριστερά. Ὁ λόγος πού εἶναι δημοφιλές εἶναι ὅτι περιγράφει ἕναν τύπο Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τήν ἐργασία καί τήν ἀτομική προκοπή καί δέν ἀφιερώνει τήν ζωή του στίς κινητοποιήσεις καί τίς διαδηλώσεις. Οἱ ὁποῖες στήν Ἑλλάδα τῆς Μεταπολίτευσης μέ ἐξαίρεση τίς κινητοποιήσεις γιά τό ἀσφαλιστικό τό 2001 οὐδέποτε κατάφεραν νά ἀνατρέψουν κάτι. Οὐδέποτε ἐπέδρασαν στήν διαμόρφωση τῶν πολιτικῶν τῶν κυβερνήσεων. Τό πεζοδρόμιο δέν παράγει ΑΕΠ ἄλλως τε. Ἡ ἰδιωτική πρωτοβουλία τό παράγει. Ὁρισμένα ἀποσπάσματα ἀπό τό εἰρωνικό αὐτό τραγούδι πού χαρακτηρίζει στήν κατάληξή του τούς προκομμένους Ἕλληνες «σκουλήκια» καί χλευάζει τήν πίστη τους στήν πατρίδα, τήν θρησκεία καί τήν οἰκογένεια, ἔχουν ὡς ἑξῆς:
«Ἔντιμε ἄνθρωπε κυρ-Παντελῆ
ἔχεις κατάστημα κάπου στή γῆ
πουλᾶς ἐμπόρευμα,
βγάζεις λεφτά πολλά λεφτά,
Τίς Κυριακές πρωί στήν ἐκκλησιά
σταυροκοπιέσαι στήν Παναγιά
Ἔντιμε ἄνθρωπε κυρ-Παντελῆ
ἔχεις καί σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα ἔπιπλα, ἔγχρωμη tv,
τρῶς τροφή πνευματική.
Μακριά ἀπό κόμματα μήν βρεῖς μπελᾶ,
“Πατρίς, θρησκεία καί φαμελιά”
Ἔντιμε ἄνθρωπε κυρ-Παντελῆ
τί κι ἄν πεθαίνουνε πάνω στή γῆ
χιλιάδες ἄνθρωποι, χωρίς ψωμί.
Κι ἐσύ τί ἔδωσες κυρ-Παντελῆ;
Πές μας τί ἔκανες σ’ αὐτή τή γῆ;
Πές μας τί ἄφησες κληρονομιά
πού νά ἐμπνέει τή νέα γενιά;
Ἔντιμε ἄνθρωπε κυρ-Παντελῆ
ἔντρομε, ἄβουλε σύ φασουλῆ
βρώμισες τ’ ὄνειρο καί τήν ψυχή
ἄδειο πετσί χωρίς πνοή.
Ἔντιμοι ἄνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τούς ἔντιμους μές στά σ…ά
κι αὐτούς πού φτιάξανε τόν Παντελῆ
σκουλήκι ἄχρηστο σ’ αὐτή τή γῆ.»
Δέν ἔχει νόημα νά σχολιάσουμε τούς στίχους τοῦ ἀγαπημένου τραγουδιοῦ τῶν κορυφαίων στελεχῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πολλά ἐκ τῶν ὁποίων θά πρέπει νά μᾶς ποῦν μετά τήν θητεία τους στά Ὑπουργεῖα τί ἔκαναν καί αὐτά «σέ αὐτή τήν γῆ.» Καί νά ἀναρωτηθοῦν ἐπίσης ἄν βρώμισαν ἐπίσης «τό ὄνειρο καί τήν ψυχή.» Τό θέμα μας δέν εἶναι αὐτό. Ἅμα τούς ἀρέσει νά τό ἀκοῦνε δικαίωμά τους. Τό πρόβλημα ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή πού ὁ «κυρ-Παντελῆς» γίνεται σήμερα πολιτική σημαία κατά τῆς μεσαίας τάξης στίς συνεδριάσεις τῶν κομματικῶν ὀργάνων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὅπως στήν προχθεσινή τοῦ Πολιτικοῦ Συμβουλίου πού ὁ πρώην Ὑπουργός Νῖκος Φίλης διαμαρτυρήθηκε γιά τά ἀνοίγματα τοῦ Προέδρου του στήν μεσαία τάξη μέ τήν χρήση τοῦ ὅρου «κυρ-Παντελῆς». Ἡ μισή Ἑλλάδα εἶναι πλέον ἡ φτωχοποιημένη μεσαία τάξη, ἀλλά τό κόμπλεξ τῆς συνιστώσας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι τέτοιο, ὥστε νά ὑβρίζει ἀκόμη καί σήμερα γονατισμένους ἀνθρώπους. Τούς κατηγοροῦν ἐπειδή κοιτοῦν τήν δουλειά τους καί δέν συμμετέχουν σέ πουλημένες κινητοποιήσεις πού συνήθως καταλήγουν σέ μεγαλοπρεπεῖς κωλοτοῦμπες. Ἀντί νά τούς ποῦν «εὐχαριστῶ» πού χάρη στίς θυσίες καί τούς φόρους τους δημιουργήθηκε τό περίφημο «μαξιλάρι».
Διαβάζω ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀποδοκίμασε αὐτές τίς προσεγγίσεις κατά τήν διάρκεια τῆς συνεδρίασης. Λυπούμεθα, ἀλλά ἄν πράγματι τό πιστεύει, ἡ ἀποδοκιμασία πρέπει νά εἶναι δημόσια. Γιατί ἡ προσβολή πού γίνεται σέ ἑκατομμύρια πολῖτες πού ξυπνοῦν κάθε πρωί στίς 7 γιά νά πᾶνε στήν δουλειά τους ἀπό κομματικά μαντρόσκυλα πού ξυπνᾶνε κατά τίς 10 καί πᾶνε γιά φραπέ στό «Ντόλτσε» ἤ στήν « Μαρονίτα» τῶν Ἐξαρχείων, εἶναι ἀ-σύλ-λη-πτη.
Εὐτυχῶς γιά τήν ἴδια Ἑλλάδα πάντως ὁ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἕνα κόμμα πού χαρακτηρίζεται ἀπό τήν παροιμία «τά ἴδια Παντελάκη μου, τά ἴδια Παντελῆ μου.» Δέν κινδυνεύουμε ἀπό αὐτόν. Ἡ προσβολή εἶναι ὅμως προσβολή. Καί πρέπει νά ἀνακληθεῖ!
