Βγῆκε, λοιπόν, ὁ Βλαδίμηρος…
… (μέ κουβερτούλα στά πόδια, ὅπως οἱ ἀναπληρωματικοί ποδοσφαιριστές πού κάθονται στόν πάγκο ὅταν κάνει κρύο) στήν Κόκκινη Πλατεῖα, καί ἡ ἀνθρωπότης ὁλόκληρη (καλά, μήν ὁρκίζεστε) κρεμόταν ἀπό τά χείλη του.
Εἶχαν φρυάξει οἱ μάγισσες, οἱ καφετζοῦδες, οἱ τσιγγάνες τουρκογύφτισσες (κατά τήν Σακελλάρειον ἔκφραση τήν ὁποία μελοποίησε ὁ Μᾶνος), ἴσως νά διάβασε καί τό φλυτζάνι ἐν οὐρανοῖς ἡ ἀπαράμιλλη Γεωργία Βασιλειάδου ὡς Καφετζοῦ, μέ τόν Μίμη Φωτόπουλο ὡς τσιλιαδόρο! Καί τί μᾶς ἔλεγαν ὅλοι ἐτοῦτοι ἐπί τόσες ἡμέρες; Ὅτι ὁ Βλαδίμηρος θά ἐκτοξεύσει ἀπό τήν Ἐρυθρά Πλατεῖα ἀπειλές καί προειδοποιήσεις καί ὅτι –μέσα σέ ὅλα τά ἄλλα– θά ἀναγγείλει καί τήν Συντέλεια τοῦ Κόσμου! Εἴχαμε στήν γειτονιά μας μιά κυρία, πού εἶχε ἔλθει ἐκ Ρωσσίας, οἰκογένεια φυγάδων ἀριστοκρατῶν, κυνηγημένων ἀπό τούς μπολσεβίκους (οἱ ὁποῖοι –μετεπαναστατικῶς– ἔγιναν χαλίφηδες στήν θέση τῶν χαλίφηδων καί σκληρότεροι τῶν Τσάρων), ἡ ὁποία, ὅταν ἤθελε νά ἀναφερθεῖ σέ κάτι κακό, ἔλεγε στήν μητέρα μου. Ἄχ, κυρία δασκάλα, ἔρχονται τά συντέλεια! Στήν ἀρχή νομίσαμε ὅτι ἐννοοῦσε ὅτι κάποιος τῆς στέλνει σανδάλια καί περιμένει νά τά παραλάβει, ἀλλά ἐκ τῶν συμφραζομένων καταλάβαμε ὅτι ἐννοοῦσε τήν Συντέλεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Οὔτε Συντέλεια, λοιπόν, οὔτε συντέλια ἐξήγγειλε ὁ Βλαδίμηρος. Μέ μιά ὁμιλία λίγο ἀπ’ ὅλα, πού θά τήν ζήλευε καί ὁ καλύτερος πασόκος τῆς δεκαετίας τοῦ ’80, εἶπε πολλά χωρίς νά πεῖ τίποτε!
Καί –κάτι πού προσέχω ἰδιαιτέρως στίς πολιτικές ὁμιλίες– χρησιμοποίησε πολύ τό μόριο «θά». Ὅταν ἀκούω σέ μιά πολιτική ὁμιλία πολλά «θά», θυμᾶμαι ἐκεῖνον τόν ὑπέροχο λόγο πού ἐξεφώνησε ὁ Χάρυ Κλύνν στόν δίσκο Ἀλαλούμ μακρᾶς διαρκείας, 33 στροφῶν, πρό τῆς ἀνακαλύψεως τοῦ cd, μέ τόν εὑρηματικότατο τίτλο: Θαθαθάθα, Θάθαθα!
Καί ἐνῶ περίμεναν ὅλοι τόν Ἀρμαγγεδῶνα, τόν νέο στρατάρχη Ζούκωφ, εἴδαμε ἐκείνη τήν –μεγαλειώδη καί ἐντυπωσιακή– παρέλαση, ἡ ὁποία πλέον οὐδεμίαν ἔχει σχέση μέ τόν Κόκκινο Στρατό.
Καί εἶναι φυσικό, ἀφοῦ ὁ Ἐρυθρός Στρατός δέν εἶχε κἄν φαντασθεῖ ὅτι ὁ σημερινός ἐπί κεφαλῆς του θά εἶχε σοῦπερ γιώτ καί καταθέσεις δισεκατομμυρίων στήν καταραμένη Δύση, καί ἡ παρέα του θά εἶχε γίνει ὅμιλος δισεκατομμυριούχων, διά τῆς ἰδιοποιήσεως τῶν χρημάτων τά ὁποῖα, φυσικά, δέν ἀνήκουν μόνο στήν Ρωσσία, ἀλλά σέ ὅλες τίς Σοσιαλιστικές (ὁ Θεός νά τίς κάνει) Δημοκρατίες τῆς πρώην ΕΣΣΔ, τίς ὁποῖες στράγγιζε ἡ γραφειοκρατία τῆς Μόσχας γιά νά περνοῦν ζωή καί κότα οἱ ἐκλεκτοί τῆς Ἰντελιγκένσιας…
Ἀφήνω δέ πού ἡ προχθεσινή ὁμιλία τοῦ Βλαδιμήρου εἶχε πολλά κοινά μέ μιά ἄλλη ὁμιλία, πού εἶχε ἐκφωνηθεῖ τόν Μάιο τοῦ 1941 στό Βερολῖνο, ἀπό κάποιον ἄλλον, ὁ ὁποῖος εῖχε –ἐπίσης– προειδοποιήσει τούς Ἄγγλους καί τούς Γάλλους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν σκοπό νά ἐμποδίσουν κάθε ἀπόπειρα νά ἐπέλθει συμφωνία –ἡ ὁποία ἦταν ἄλλως τε ἐφικτή– μέ τήν Πολωνία!
Καί ἐπειδή οἱ Ἀγγλογάλλοι δέν τόν ἄφηναν νά τά βρεῖ μέ τήν Πολωνία, ἐκεῖνος εἰσέβαλε στήν γειτονική του χώρα καί –γιά νά μήν ἔχει παράπονα καί ἡ ΕΣΣΔ– πῆραν ἀπό …μισή!
Κατά τά λοιπά, θαυμάσαμε σχηματισμούς καί πειθαρχία, ἀκούσαμε καί τήν Κατιοῦσα, πού τήν εἶχαν κάνει …ὕμνο ἐκεῖνοι πού σήμερα θεωροῦν τίς παρελάσεις μιλιταριστικές καί ἐθνικιστικές, πού ἀποκαλοῦν τήν Ρωσσία καπιταλιστική, ἀλλά, περιέργως, καταπίνουν (ἀμάσητη) τήν γαλαζοκίτρινη κάμηλον!
