ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ χθές στό ραδιόφωνο τοῦ Alpha ὁ ἀγαπητός συνάδελφος Τάκης Χατζῆς τί πιστεύω ὅτι θά κάνει ἡ Κυβέρνηση μέ τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό στίς ἡλικίες ἄνω τῶν πενῆντα ἐτῶν.
Νομίζω πώς δέν χρειάζεται νά τό φιλοσοφήσει πολύ κανείς γιά νά ἀπαντήσει. Ἡ πολιτεία ἔχει δρόμο νά διαλέξει γιά νά καταλάβει ἄν πρέπει νά προχωρήσει στό μέτρο τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ. Ἔχει μέθοδο. Εἶναι τά στατιστικά. Μετά τήν ἐκπνοή τῆς προθεσμίας γιά τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό τῶν πολιτῶν ἄνω τῶν ἑξήντα ἐτῶν καί μετά τήν μελέτη τοῦ ποσοστοῦ τῶν ὑγειονομικῶν, πού παρά τήν νομοθετική ρύθμιση γιά τόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό προτίμησαν τήν ἀναστολή καθηκόντων, ἡ Κυβέρνηση θά ἔχει μία πολύ καθαρή εἰκόνα γιά τήν ἀνταπόκριση στήν ἐπιβολή. Καί γιά τόν φόβο ἤ τήν ἀπάθεια μέ τήν ὁποία ὑποδέχθηκε μιά κατηγορία πολιτῶν τό ἐπαπειλούμενο πρόστιμο τῶν 100 εὐρώ μηνιαίως. (Δέν θέλω νά σᾶς πῶ μέ τί ἀστρονομικά ποσοστά ἀπέρριψαν τό μέτρο τοῦ προστίμου οἱ πολῖτες στίς μυστικές μετρήσεις πού ἔγιναν, –γι’ αὐτό καί δέν δημοσιοποιήθηκαν!). Δέν εἶμαι πρόχειρος σέ στατιστικά, ἀλλά ἀπό ὅσα ἄκουγα κατά καιρούς οὔτε οἱ μισοί πολῖτες ἄνω τῶν ἑξήντα ἐτῶν δέν πειθάρχησαν πρός τίς ὑποδείξεις μέ βάση τά δεδομένα πού εἶχαν τεθεῖ ὑπ’ ὄψιν μας. Σέ κάθε περίπτωση θά ἀναμένουμε τόν τελικό ἀριθμό, γιατί μπορεῖ καί νά ἔχουμε διαφοροποιήσεις πού δέν γνωρίζουμε.
Τό αὐτό συνέβη περίπου καί μέ τούς ἀνεμβολίαστους ὑγειονομικούς. Τό γεγονός ὅτι δέν πτοήθηκαν ἀπό τίς ἀναστολές καί τίς περικοπές μισθῶν ἀνάγκασε τόν Ὑπουργό Ὑγείας Θᾶνο Πλεύρη νά ἀπειλήσει πώς ὅσοι δέν ἐμβολιαστοῦν θά ἀπολυθοῦν ἀπό τό Δημόσιο. Κάτι πού εἶναι πολιτικῶς ἐφικτό μέν, ἀλλά πιθανότατα θά καταπέσει στά δικαστήρια δέ. Τό γνωρίζει ἄριστα ἄλλως τε ὁ νομομαθής Ὑπουργός, ὁ ὁποῖος μετά τήν ἀνάληψη τοῦ χαρτοφυλακίου του ἀμφισβήτησε on camera τήν συνταγματικότητα τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ. Τά «data» λοιπόν ὅπως ἀποκαλοῦν οἱ ὀρθολογιστές στίς συσκέψεις τοῦ Μαξίμου τά δεδομένα, θά ποῦν στήν Κυβέρνηση ἄν ἔχει νόημα νά ἐπιχειρηθεῖ ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός τῶν ἄνω τῶν πενῆντα. Καί μάλιστα σέ μιά περίοδο ὅπου ὑπάρχει ρωγμή ἐμπιστοσύνης τῶν τριπλο-εμβολιασμένων πρός τό σύστημα, καθώς ἡ Πολιτεία τούς ἔχει θέσει στήν ἴδια μοῖρα μέ τούς ἀνεμβολίαστους, ζητῶντας ἀδιακρίτως ἀπό ὅλους ράπιντ τέστ γιά τήν πρόσβαση στόν δημόσιο χῶρο. Ἡ βασική ἀρχή πού θά ἔπρεπε νά διέπει τίς ἀποφάσεις μιᾶς στιβαρῆς πολιτείας σέ αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι ὅτι ἐξαγγέλλεις μόνον ὅ,τι μπορεῖς νά ἐπιβάλλεις καί ὅ,τι μπορεῖς νά ἐφαρμόσεις. Ἄν ἐξαγγέλλεις μέτρα μέ ποινές πού ἀψηφοῦν οἱ πολῖτες, οἱ συνέπειες δέν εἶναι ἁπλῶς ὑγειονομικές εἶναι καί θεσμικές. Καί ἁπλώνονται ὡς ἰός. Ὅταν ἕνα κράτος χάνει τόν σεβασμό τῶν πολιτῶν του (ἰσχυρῆς μερίδας ἔστω) τότε χάνει καί τήν ἀξιοπιστία του. Χάνει καί τήν ἐπιρροή του σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Χάνει καί τήν αἴγλη του τήν θεσμική. Ἡ ἔννοια τοῦ κράτους εἶναι ἰσοδύναμη τοῦ καταναγκασμοῦ καί τῆς πειθαρχίας στούς κανόνες. Χωρίς αὐτήν ἀρχίζει ἡ ἀπονομιμοποίηση καί, στό τέλος, ὁ ἐξευτελισμός. Δεῖτε τί ἔπαθε τό Αὐστραλιανό Δημόσιο μέ τόν Τζόκοβιτς. Εἶμαι σέ θέση νά γνωρίζω ὅτι κάποιοι στήν Κυβέρνηση ἕλκονται ἀπό αὐτήν τήν ἰδέα, τήν ἰδέα τοῦ κρατικοῦ ἐξευτελισμοῦ, ἀρκεῖ μέ τήν ὑποχρεωτικότητα στίς ἡλικίες ἄνω τῶν ἑξήντα καί ἄνω τῶν πενῆντα καθώς καί μέ τίς ἀπειλές γιά τίς ἀπολύσεις ὑγειονομικῶν, νά αὐξήσουν ἔτι περαιτέρω τά ποσοστά πού θά ὁδηγήσουν στήν πολυπόθητη ἀνοσία τῆς Ἀνοίξεως. Καί κατ’ ἐπέκταση στό ἄνοιγμα ἑνός παραθύρου γιά διπλές ἐκλογές μέ καθαρό διάδρομο. Ἐννοεῖται βεβαίως ὅτι ὅποιοι πολῖτες δέν «τσιμπήσουν» στίς ἀπειλές, δέν θά τιμωρηθοῦν. Γι’ αὐτό καί ἐξακολουθεῖ νά τούς τριβελίζει τά μυαλά ἡ ὑποχρεωτικότης στούς πενηντάρηδες καί ἄνω. Δέ λέω! Τό σχέδιο μπορεῖ νά πιάσει. Ἀλλά σέ ἐποχές πού οἱ κοινωνίες κινοῦνται στήν μεθόριο μεταξύ ὀρθολογισμοῦ καί ἀνορθολογισμοῦ, ἄς μήν ἀποκλείεται σέ μιά τέτοια περίπτωση τά κόμματα ὅταν φθάσουν στήν κάλπη ἀντί γιά ψηφοδέλτια στήν κάλπη, νά εὕρουν σύριγγες ἐντός αὐτῆς. Εἶναι ἕνα ἐνδεχόμενο καί αὐτό. Φιλελευθερισμός καί ἐπιβολή δέν πᾶνε μαζί! Δέν ταιριάζουν!
