Eἰλικρινῶς, δέν θυμᾶμαι πόσες φορές ἄκουσα, νεότατος ὤν, τήν φράση «Οὐ φροντίς Ἱπποκλείδη». Δέν ἔδινα στήν ἀρχή σημασία μέχρι πού ἔμαθα ὅτι αὐτό ἀκριβῶς ἐσήμαινε: «Δέν δίνω σημασία» ἤ «Δέν μοῦ καίγεται καρφάκι»» ἤ, μονολεκτικῶς, «ἀδιαφορῶ»…
Τήν χρησιμοποιoῦσε τακτικά ὁ φιλόλογός μας στήν Ἰωνίδειο, ὁ Ἀχιλλεύς Λαζάρου, ἕνας ἐμπνευσμένος καί σοβαρός παιδαγωγός, πατριώτης καί ἐπίμονος δάσκαλος, πού μᾶς ἔκανε νά ἀγαπήσουμε τά ἑλληνικά, ἀρχαῖα καί νέα!
Βεβαίως, ἡ φράση «οὐ φροντίς», χωρίς τόν Ἱπποκλείδη, πρός τόν ὁποῖο τήν ἀπηύθυνε, πρίν ἀπό κάμποσες χιλιάδες χρόνια ὁ Κλεισθένης, κυβερνήτης (Τύραννος) τῆς Σικυῶνος καί παπποῦς τοῦ Ἀθηναίου Κλεισθένη, θεμελιωτοῦ τοῦ Δημοκρατικοῦ Πολιτεύματος στήν πόλη-κράτος τῶν Ἀθηναίων, λέγεται καί στά χρόνια μας. Ὁ Κλεισθένης, λοιπόν, τῆς Σικυῶνος, ὅταν τό τέθριππο ἅρμα του κατέκτησε τήν πρώτη θέση στούς πεντηκοστούς δευτέρους Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες (572 π.Χ) ἀνήγγειλε, μέ πᾶσα ἐπισημότητα, τήν πρόθεσή του νά νυμφευθεῖ ἡ κόρη του, Ἀγαρίστη, «τόν ἄριστο τῶν Ἑλλήνων»!
Κι ἔτσι ἔβγαλε φιρμάνι, κάτι σάν «ὅποιος ἔχει τά κότσια, ἄς δοκιμάσει»! Φυσικά τότε δέν ὑπῆρχαν οἱ γυναικεῖες ὀργανώσεις, ὁ Πάνος Καμμένος καί οἱ ἐχθροί τοῦ Κωνσταντίνου Τζούμα γιά νά ξεσηκωθοῦν ἐναντίον τῆς «Πατριαρχίας», οὔτε εἶχε ἀκόμη καθιερωθεῖ ὁ ὅρος «Γυναικοκτονία». Ὁ πατέρας ἀποφάσιζε τό πότε, πῶς καί μέ ποιόν θά παντρέψει τήν κόρη του καί «τά σκυλιά δεμένα», ἀκόμη καί στόν Ἐθνικό Δρυμό τῆς Πάρνηθας!
«Ὅποιος κοτάει, ἄς ἔρθει στή Σικυῶνα (Κιάτο σήμερα), ὅπου πρέπει νά μείνει ὅλο τόν ἑπόμενο χρόνο, μέχρι νά ἀποφασίσει ὁ Κλεισθένης ποιόν θά κάνει γαμβρό του!» ἔγραφε τό φιρμάνι.
Μέ δυό λόγια, καλοπέραση παρά θῖν’ ἁλός γιά ἕνα δωδεκάμηνο, “all inclusive”, καί ὁ Δίας βοηθός! Καί κάθισε ὁ Ἡρόδοτος καί ἔγραψε μέ λεπτομέρειες ὅλη τήν περιπέτεια τῶν δεκατριῶν μνηστήρων τῆς Σικυῶνος (Βιβλίο 6ο Ἐρατώ) ἀναφερόμενος στόν καθένα ἀπό τούς τολμηρούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ Ἀθηναῖοι Μεγακλῆς καί Ἱπποκλείδης (υἱός τοῦ Τεισάνδρου, ὁ πλουσιότερος καί ὡραιότερος Ἀθηναῖος). Ἕνα χρόνο τεράστια ἔξοδα, γλεντοκόπι, κυνήγια, τραγούδια, ἀλλά καί ἀγωνίσματα, γιά νά διαμορφώσει ἄποψη ὁ Κλεισθένης, πού κατέληξε τελικῶς στόν Ἱπποκλείδη, ὁ ὁποῖος, γιά νά ἔχουμε καί τά μπόσικα ὡς Σικυών, εἶχε καί συγγένεια μέ τούς Κυψελίδες τῆς Κορίνθου, κοντοχωριανούς καί ἰσχυρούς!
Ἐπάνω, ὅμως, στό τελευταῖο γλέντι, τό ρίχνει ἔξω ὁ Ἱπποκλείδης κι ἀφοῦ σπάει κύλικες καί ἀγγεῖα, ἀρχίζει νά χορεύει καί ἐπάνω στό τραπέζι, μέ τό κεφάλι κάτω καί τά πόδια ψηλά! Φυσικά, ἡ ἐνδυμασία τῆς ἐποχῆς προσέφερε ἀνοίκειον θέαμα καί ὁ Κλεισθένης ἔβαλε τίς φωνές. «Ὤ, παῖ Τεισάνδρου, ἀπορχήσαο γε μέν τόν γάμον!» (υἱέ τοῦ Τεισάνδρου, μέ τό χορό σου τόν ἔχασες τόν γάμο). Μερακλωμένος, ὅμως καί …ἀνάποδα χορεύοντας, ὁ Ἱπποκλείδης ἀπαντᾶ: «Οὐ φροντίς Ἱπποκλείδη!» (δέν τόν νοιάζει τόν Ἱπποκλείδη!). Καί τήν νύφη τήν πῆρε ὁ Μεγακλῆς! Κάπως ἔτσι, χάνουν τόν γάμο οἱ περισσότεροι νέοι καί ἀνώριμοι, πού μεθοῦν ἀπό μιά ἐπιτυχία καί νομίζουν ὅτι κέρδισαν τό (ὅποιο) ἔπαθλο. Καλά εἶναι τά γλέντια, ἀλλά μετά τήν κατάκτηση τοῦ ἐπάθλου. Ἀλλιῶς, ἀντί γιά τόν γάμο, ἔρχονται τά …πουρνάρια!
