Παλαιότερα, στό σχολεῖο, ἕνα ἀπό τά πλέον δημοφιλῆ θέματα στήν ἔκθεση ἦταν «Πῶς πέρασα τήν Κυριακή μου». Τότε, δέν εἴχαμε «Σαββατοκύριακα» καθ’ ὅτι εἴχαμε καί τό Σάββατο σχολεῖο!
Σήμερα, θά σᾶς γράψω πῶς πέρασα τό Σαββατοκύριακό μου. Κατ’ ἀρχάς, μιά πολύ εὐχάριστη ἔκπληξη. Πλησιάζει μιά νέα κοπέλλα τό τραπέζι μας, στήν καφετέρια ὅπου ἀπολαμβάνουμε τόν «ἐσπρέσο» μας.
Βλέπω ὅτι κρατᾶ κάτι σάν «μπλοκάκι» καί νομίζω ὅτι εἶναι μιά ἀπό τίς κυρίες πού κάθε τόσο ζητοῦν χρήματα «γιά τά ἄπορα παιδιά» ἤ κάτι τέτοιο, χωρίς, βεβαίως, νά
«κόβουν ἀπόδειξη». Κι ἐνῶ εἶμαι ἕτοιμος νά πῶ «ὄχι, εὐχαριστοῦμε», μᾶς ρωτᾶ εὐγενέστατα: «Παρακαλῶ, μπορεῖτε νά μοῦ δείξετε τήν ἀπόδειξη πού σᾶς “ἔκοψε” τό κατάστημα γιά τούς καφέδες;». Καί μαθαίνουμε ὅτι ἀνήκει στό ΣΔΟΕ …Λαμίας! Μιά ὄμορφη, εὐγενέστατη δεσποινίς, πού ἐστάλη ἀπό ἄλλη περιφέρεια (προφανῶς γιά λόγους μή ἐντοπιότητος) καί ἐλέγχει τά καταστήματα. Μπράβο, στό ΣΔΟΕ καί μπράβο στήν συγκεκριμένη κυρία, γιά τήν εὐγένεια, τήν διακριτικότητα ἀλλά καί τήν ἀποφασιστικότητά της! Κάτι καλό συντελεῖται στό ὑπουργεῖο τῶν Οἰκονομικῶν!
Πᾶμε πιό κάτω. Θέμα τῆς κουβέντας, παντοῦ, ἡ «ἐπιδρομή» τῆς κυρίας τῶν «πάνελ» (πάνελ-κι ἔρχονται πού λέμε) στήν σκηνή τοῦ Θεάτρου προκειμένου νά διακόψει τόν «στάντ-ἄπ» κωμικό, ἐπειδή «δέν τῆς ἄρεσαν» ὅσα ἔλεγε καί εἰδικότερα, ἡ ἀναφορά του σέ συγκεκριμένο ἐπιχειρηματία.
Ἐξέφρασα τήν ἄποψή μου. Ἡ ἐν λόγῳ, μεγαλύτερη ζημιά στόν ἐπιχειρηματία τόν ὁποῖο (ὑποτίθεται ὅτι) ὑπερασπίσθηκε καί μεγαλύτερη διαφήμιση στόν κωμικό τόν ὁποῖο (ὑποτίθεται ὅτι) θέλησε νά «συνετίσει», δέν μποροῦσε νά κάνει!
Καταδικαστέα καί γιά κλωτσιές, ὅπως λένε οἱ νεότεροι. Ἀλλά, γιά πεῖτε μου καί κάτι ἄλλο. Δικαίως ξεσηκώθηκαν οἱ πάντες κατά τῆς «εἰσβολέως», ἡ ὁποία ἐπιχείρησε νά ἐμποδίσει τήν ἐλεύθερη καλλιτεχνική ἔκφραση… Ἀλλά πόσοι ἀπό ὅλους αὐτούς πού –δικαίως– τώρα ἐξηγέρθησαν, ὕψωσαν φωνή διαμαρτυρίας ὅταν κάποιοι «προοδευτικοί» παρενέβησαν μέχρι προπηλακισμοῦ καί ὕβρεων σέ καλλιτεχνικές ἐκδηλώσεις πού δέν ἦταν τοῦ γούστου τους; Ἄς ποῦμε ὅταν κάποιοι «προοδευτικοί» μανιασμένοι «τά ἔσπασαν» ἐπειδή προβαλλόταν ἡ «Ἑλένη» τοῦ Γκατζογιάννη ἤ τό «Κατύν» τοῦ Βάιντα; Πόσοι «δημοκράτες-προοδευτικοί» ἐξεγέρθηκαν ὅταν βομβαρδίστηκε ἀπό «ἀγανακτησμένους» ἐπί σκηνῆς μέ διάφορα γαλακτοκομικά καί ἀναψυκτικά ἀκόμη καί …καρέκλες ὁ Γιῶργος Νταλάρας;
Εἰς τό πῦρ, φυσικά, ἡ «πανελίστρια» (ἄκου νά δεῖς, ὅρο πού ἐφηύραμε γιά τά νούμερα), ἀλλά ἡ εὐαισθησία ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῆς καλλιτεχνικῆς ἐκφράσεως δέν μπορεῖ νά εἶναι “ἀ-λά κάρτ”. Διότι ἄν ὁ Νῖκος Γκατζογιάννης ἦταν «φασίστας», ὅπως κραύγαζαν οἱ μαινάδες καί οἱ ροπαλοφόροι καί ἄν ὁ Ἀντρέι Βάιντα ἦταν «πράκτορας», ὅπως ὠρύοντο οἱ «ἐρυθροχίτωνες», ἡ δική τους πράξη δέν ἦταν φασισμός τοῦ αἰσχίστου εἴδους; Αὐτά, γιά νά εἴμαστε δίκαιοι καί νά μοιράζουμε στά ἴσα τά βάρη! Οἱ παρεμβάσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους εἶναι πλήγματα κατά τῆς δημοκρατίας. Ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχονται!
Κλείνω μέ τήν ψηφοφορία γιά τήν ἐκλογή νέου προέδρου στό Κίνημα Ἀλλαγῆς. Εἶναι ὡραῖες γιά τήν δημοκρατία μας αὐτές οἱ στιγμές. Μακάρι νά λειτουργοῦσαν ἔτσι ὅλα τά κόμματα. Ὅσα τό ἀντέχουν, δηλαδή…
