Εἶχα ἕναν συνάδελφο, παρακαθήμενό μου γιά κάποιο καιρό στήν ἐφημερίδα ὅπου ἐργάσθηκα γιά πολλά χρόνια
Τόν εἶχα γνωρίσει ὡς μέλος τῆς Νεολαίας τῆς Νέας Δημοκρατίας, ὅταν ὁ τότε δήμαρχος Πειραιῶς μᾶς εἶχε ζητήσει νά τόν συμπεριλάβουμε στό δημοσιογραφικό «τήμ» τοῦ δημοτικοῦ ραδιοσταθμοῦ τῆς πόλεως. Ἦταν ἡ ἐποχή πού ἡ Νέα Δημοκρατία, ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κέρδισε κατά κράτος τό ΠΑΣΟΚ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου στίς δημοτικές ἐκλογές καί οἱ δήμαρχοι Ἀθηνῶν, Πειραιῶς καί Θεσσαλονίκης ἵδρυσαν τά περίφημα «Δημοτικά ραδιόφωνα» (κάποιοι τά ἀπεκάλεσαν «Ἐλεύθερη Ραδιοφωνία») καί ἔσπασαν τό κρατικό μονοπώλιο στήν ἐνημέρωση.
Ἐμεῖς, μάλιστα, στόν Πειραιᾶ, πιστοί στήν ἐλευθερία τῆς ἀγορᾶς, φτιάξαμε τόν ραδιοφωνικό μας σταθμό χωρίς ὁ Δῆμος νά δαπανήσει μία δεκάρα! Ὅλα ἔγιναν μέ χορηγίες φίλων!
Ἐκεῖ, λοιπόν, φιλοξενήσαμε μεγάλο ἀριθμό δημοσιογράφων –καί νεοσσῶν– ἀπό ὅλες τίς πολιτικές παρατάξεις, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ φίλος πού προανέφερα.
Σέ λίγο καιρό τόν συνάντησα –ὡς ἐκκολαπτόμενο πολιτικό συντάκτη– καί στήν ἐφημερίδα στήν ὁποία τότε ἐργαζόμουν. Ἡ ἰδιοκτήτρια τήν εἶχε πουλήσει σέ ἕναν νεαρό ἀνερχόμενο οἰκονομικό-τραπεζικό παράγοντα.
Μέ τήν πάροδο τῶν ἐτῶν, καί μετά τήν νέα πώληση, βρεθήκαμε νά καθόμαστε καί σέ διπλανά γραφεῖα. Ἐκεῖ, διαπίστωσα ὅτι ὁ συνάδελφος εἶχε ἀναπτύξει στενές σχέσεις μέ τόν «ἐκσυγχρονισμό» τόν ὁποῖο τότε πρέσβευε τό μετα-ανδρεϊκό, σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Ἐκτιμῶντας τήν πολιτική του σκέψη καί θέλοντας νά μάθω «κάτι παραπάνω», συνομίλησα πολλές φορές μαζί του. Ὁμολογῶ ὅτι δέν καταλάβαινα πολλά πράγματα. Ἀντιπαρέθετα συνεχῶς τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία, πού εἶχε πλέον ἀρχηγό τόν Κώστα Καραμανλῆ, ἦταν τό κόμμα πού συνεχῶς ἐκσυγχρονιζόταν, ἀλλά ὁ συνάδελφος ἐπέμενε ὅτι «ἀκόμη καί ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Σημίτης ὀφείλαμε νά τόν ἀνακαλύψουμε»…
Χθές, λοιπόν, στήν καθημερινή μου περιπλάνηση στό διαδίκτυο, ἁλίευσα τήν κατωτέρω ἀνάλυση, γιά ἕνα ἄρθρο τῆς ἐφημερίδος τήν ὁποία προανέφερα: Τό ἐκσυγχρονιστικό ρεῦμα «δέν εἶχε προγραμματική ἔνδεια νά κρύψει …».
Σωστά δέν εἶχε προγραμματική ἔνδεια, ἐπειδή ποτέ δέν εἶχε πρόγραμμα! Ποτέ στήν Ἑλλάδα μετά τόν Πόλεμο δέν δημιουργήθηκε κάτι πολιτικά αὐτοτελές ἰδεολογικά προσδιορισμένο σάν κόμμα, ἐκτός ἀπό τήν παρουσία τῆς δεξιᾶς, καί αὐτή ἐπειδή ἡ φύση προέτασσε τίς δικές της ἀνάγκες πού ἔπρεπε νά ἐπιλυθοῦν. Ἀναζητᾶτε πομφόλυγες; Ἰδού μερικές: Ἐκσυγχρονισμός, δημοκρατία, σοσιαλδημοκρατία, προοδευτικό, σοσιαλιστικό (ἐδῶ τό ΠΑΣΟΚ ἔδωσε τά ρέστα του)…
Τελικά αὐτός ὁ ρημάδης ἐκσυγχρονισμός «ἀ-λά-γκρέκα», ποῦ βρίσκεται; Ἀρέσει-δέν ἀρέσει τό μόνο κόμμα πού ἐκσυγχρονίζεται, καί αὐτό ὅσο τοῦ τό ἐπιτρέπουν τά ὅριά του, παίρνοντας ὅ,τι καλύτερο ὑπάρχει σέ ἄλλους, εἶναι ἡ Δεξιά! Τό «γιατί» δέν ἔχει πολιτικές αἰτίες, ἔχει μόνο κοινωνικές, ἐπειδή αὐτές εἶναι οἱ δυνατότητες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, συντηρητικῆς στήν οὐσία της!.
Νομίζω ὅτι ἡ ἀνάλυση εἶναι ἀπολύτως σωστή. Ἡ Νέα Δημοκρατία τοῦ ’74 ἦταν ἡ ἐκσυγχρονισμένη «δεξιά», ὅπως ἦταν καί ἡ Νέα Δημοκρατία τοῦ 1990. Ἡ Νέα Δημοκρατία τοῦ 2004-2010 ἦταν πάλι μιά ἐκσυγχρονισμένη μορφή τῆς Νέας Δημοκρατίας τοῦ 1990-93. Ἀντιθέτως, τό «ἐκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, δέν εἶχε δικό του χαρακτῆρα, δέν ἦταν κόμμα! Γιά νά μήν τό ξεχάσω: Ὁ συνάδελφος πού τότε ὑμνοῦσε τόν Σημίτη εἶναι σήμερα βουλευτής τῆς Νέας Δημοκρατίας!
