Ο,ΤΙ καί νά λένε, εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο…
… ἡ ὑποψηφιότητα Παπανδρέου αἰφνιδίασε τόν Κυριάκο Μητσοτάκη καί τόν Ἀλέξη Τσίπρα. Ἄλλα εἶχαν στό μυαλό τους ὅταν προκηρύχθηκαν οἱ ἐσωκομματικές ἐκλογές στό ΚΙΝΑΛ, ἄλλα συμβαίνουν. Ὁ μέν Μητσοτάκης σχεδίαζε νά συνεχίσει τήν διεύρυνση πρός τό ΠΑΣΟΚ τοποθετώντας καί ἄλλους συνεργάτες τοῦ Γιώργου Παπανδρέου, τοῦ Κώστα Σημίτη καί τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου σέ θέσεις κλειδιά στήν Κυβέρνηση καί στόν κρατικό μηχανισμό. Ἕως καί τήν ἑορτή τῆς ΟΝΝΕΔ μέ …Ὑπουργούς τοῦ ΠΑΣΟΚ, τήν ἐτίμησε! Ὁ δέ Τσίπρας μελετοῦσε νά ἐντατικοποιήσει ἔτι περαιτέρω τίς ἐπαφές του μέ τήν Φώφη Γεννηματᾶ, μέ ἀπώτερο ἐκλογικό σκοπό τήν ἕνωση τῶν δύο χώρων εἰς σάρκαν μίαν, τήν προοδευτική παράταξη. Προκειμένου νά μήν ἐκνευρίσει μάλιστα τήν Πρόεδρο τοῦ ΚΙΝΑΛ, εἶχε ἀναστείλει τό σχέδιο ἔνταξης στελεχῶν τοῦ κόμματός της στόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἐπενέδυε σέ κοινές ἀντι-μητσοτακικές πρωτοβουλίες ὅπως ἡ κατάθεση τῆς πρότασης γιά σύσταση ἐξεταστικῆς μέ ἀντικείμενο τίς δημοσκοπήσεις. Δυστυχῶς γι’ αὐτούς, λογάριαζαν χωρίς τόν ξενοδόχο. Ἐκοιμῶντο τόν ὕπνο τοῦ δικαίου. Τόσο ἡ κυρία Γεννηματᾶ –κυρίως– ὅσο καί ὁ κύριος Παπανδρέου τούς κρατοῦσαν στό σκοτάδι. Ἔτσι εἶναι ἡ πολιτική. Ὁ αἰφνιδιασμός εἶναι ἐργαλεῖο της.
Σήμερα λοιπόν δύο στρατηγικές ἀντιθέτων πόλων κινδυνεύουν νά καταρρεύσουν σάν τραπουλόχαρτα. Ἡ ὑποψηφιότητα Παπανδρέου –εἴτε ἐκλεγεῖ εἴτε δέν ἐκλεγεῖ– ἀλλάζει, μετατοπίζει, μετακινεῖ τό κέντρο βάρους τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος. Καί τό ὡραιότερο: δυσαρεστεῖ καί τούς δύο πολιτειακούς παράγοντες, τόν Πρωθυπουργό καί τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Ἡ ΝΔ εἶχε μάθει ἕως τώρα στήν ἑξῆς πολυτελῆ κατάσταση: δεδομένης τῆς πολιτικῆς οὐδετερότητας καί τῆς τήρησης τῶν ἴσων ἀποστάσεων ἀπέναντι σέ ὅλα τά κόμματα ἀπό τήν Φώφη Γεννηματᾶ, ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἦταν τραγικά μόνος. Δέν διέθετε τίς ἀπαραίτητες συμμαχίες γιά νά περνᾶ καθαρά τό μήνυμά του στήν κοινωνία. Καί ὅσο ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἦταν ἀπομονωμένος στόν ἀντιμητσοτακισμό του, ὁ Πρωθυπουργός δέν εἶχε ἰδιαίτερους λόγους νά ἀνησυχεῖ. Τυχόν ἐκλογή τοῦ Γιώργου Παπανδρέου ὅμως στήν Προεδρία τοῦ ΚΙΝΑΛ ἀνεξαρτήτως τῶν ἐκλογικῶν ἐπιδόσεών του ἀλλάζει τό κέντρο βάρους στήν καθημερινή ἄσκηση τῆς πολιτικῆς. Ἀπό τά Κεντροδεξιά μετατοπίζεται στά Κεντροαριστερά. Ὁ Παπανδρέου ἔχει πιό στοχευμένο καί πιό ἐπιθετικό πολιτικό λόγο ἀπό τήν οὐδέτερη Γεννηματᾶ. Ἀπό τόν Αὔγουστο ἔδειξε τίς διαθέσεις του. Δέν ἐπιτίθεται στήν Ἀριστερά ἀλλά στήν Δεξιά καί τήν Συντήρηση. Δέν ἐπιτίθεται στόν Τσίπρα ἀλλά προσωπικῶς στόν Μητσοτάκη καί σέ παρελθοῦσες ἡγεσίες τῆς ΝΔ. Ἡ ἰσορροπία χάνεται. Κυανόκρανοι στό κέντρο δέν θά ὑπάρχουν πιά. Μόνο μουτζαχεντίν.
Πέραν αὐτοῦ χάνεται ἡ ἰσορροπία ἐπί ζημίᾳ τῆς ΝΔ γιά ἕναν ἀκόμη σημαντικό λόγο: ὅσο καιρό κρατοῦσε ἡ Γεννηματᾶ αὐτήν τήν πολιτικά οὐδέτερη στάση ἀπέναντι στήν ΝΔ καί τόν ΣΥΡΙΖΑ, εὑρίσκοντο σέ χειμερία νάρκη καί οἱ ἀριστοκρατίες τῶν συνδικαλιστῶν τοῦ δημοσίου καί ἰδιωτικοῦ τομέα. Τά λόμπυ καί οἱ συντεχνίες. Καί οἱ νόμοι περνοῦσαν ἀνέτως ἀπό τήν Βουλή, χωρίς πεζοδρόμιο καί ἀπείθειες. Τώρα μέ τόν ἀνένδοτο πού πρόκειται νά κηρύξει στήν «Δεξιά καί τήν Συντήρηση» ὁ Παπανδρέου, ὅλος αὐτός ὁ στρατός τῶν μανδαρίνων θά κινηθεῖ προκειμένου νά ἐμποδίσει γιά λογαριασμό του τίς ἀλλαγές καί τίς μεταρρυθμίσεις στόν δημόσιο καί τόν ἰδιωτικό τομέα. Τίς ἰδιωτικοποιήσεις, τήν ἀξιολόγηση στόν δημόσιο τομέα, τίς ἀλλαγές στήν παιδεία, κ.λπ. Τί νομίζουμε ὅτι θά κάνουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; Ὅ,τι ἀκριβῶς καί στό παρελθόν ὅταν περιστοίχιζαν τόν Παπανδρέου: Δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά ψηφίσει τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ Συντάγματος, τόν ἔθεσαν ἐπί κεφαλῆς τους σέ πορεία στό λιμάνι τοῦ Πειραιῶς κατά τῆς ἰδιωτικοποίησης τῆς Cosco, τοῦ ἐπέβαλαν νά ἀπειλεῖ τήν κυβέρνηση Καραμανλῆ μέ προανακριτική γιά δῆθεν ἀπιστία στήν ἰδιωτικοποίηση τοῦ ΟΤΕ, μπλόκαραν ὡς κοινοί χούλιγκανς διαλύοντας στά διοικητικά συμβούλια τῆς ΔΕΗ τήν ἀνάθεση τοῦ management στήν γερμανική RWE. Ὀπισθοδρόμησις. Δέν ἄλλαξε ἐντυπωσιακά κάτι ἀπό τότε. «Ἀπάγκιασαν» ὅσο καιρό κράτησε ἡ τρικυμία στόν χῶρο τους, στήν ΝΔ, τήν ὁποία βοηθοῦσαν ἀφανῶς (ἡ ΓΣΕΕ φέτος δέν ἔκανε πορεία στήν ΔΕΘ), ἀλλά ἅμα τῇ ἐμφανίσει τοῦ «πρίγκηπος» ξεδίπλωσαν καί πάλι τά λάβαρα.
Τό ΠΑΣΟΚ μπορεῖ νά ὑπέστη ἐκλογική πανωλεθρία στίς ἐκλογές τοῦ 2012 καί τοῦ 2015, ἀλλά ὁ μηχανισμός του μέσα στό κράτος –δεῖτε τά ποσοστά τῆς ΠΑΣΚΕ στίς ΔΕΚΟ– παραμένει ἀλώβητος. Παρέλκει βεβαίως νά τονίσω ὅτι τυχόν ἐκλογή τοῦ Γιώργου Παπανδρέου ἐπαναχαράσσει τίς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ. Καί καθιστᾶ πολιτικά ἀσύμφορη, μήν πῶ ἀνυπόφορη, τήν παραμονή συνεργατῶν τοῦ ΓΑΠ στήν Κυβέρνηση καί στό κράτος ὡς ἔνδειξη… βούλησης τῆς ΝΔ γιά διεύρυνση στό Κέντρο. Ἡ ἀνόητη στρατηγική τοῦ Κέντρου δέν ὑπελόγισε δυστυχῶς στά σενάριά της αὐτήν τήν ἐξέλιξη. Τριπλό τό πρόβλημα λοιπόν γιά τόν κύριο Μητσοτάκη: Θά ἔχει ἀπέναντί του τό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ ἄν ἐκλεγεῖ ὁ Παπανδρέου. Θά βρεῖ καί τά συνδικᾶτα μπροστά του νά ὑπονομεύουν τίς μεταρρυθμίσεις. Θά ἀποκτήσει μεγάλο πρόβλημα στά δεξιά του, ἄν ἐπιμείνει στήν κεντρώα πασοκική διεύρυνση. Οἱ ἐξελίξεις αὐτές λογικῶς θά ἔπρεπε νά χαροποιοῦν τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης κύριο Τσίπρα. Δέν τόν χαροποιοῦν ὅμως. Διότι ἐφ’ ἑξῆς, δύο πρώην Πρωθυπουργοί, ὁ ἴδιος καί ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, θά ὑπερακοντίζουν σέ ἀντιπολίτευση κατά τῆς ΝΔ γιά νά διεκδικήσουν ὁ καθείς γιά λογαριασμό του τά ἡνία τῆς Κεντροαριστερᾶς. Διότι ἄλλη συζήτηση γίνεται γιά τήν ἀναδιάταξη αὐτοῦ τοῦ χώρου ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 32% στίς ἐκλογές καί τό ΠΑΣΟΚ 8%, καί ἄλλη συζήτηση ὅταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει –ὑποθετικῶς– 28% καί τό ΠΑΣΟΚ 12%. Ὅλα αὐτά σέ ἐκλογές μέ ἁπλή ἀναλογική ὁδηγοῦν σέ ἕνα νέο τοπίο. Ἀλλάζουν τά δεδομένα. Οἱ ὑπολογισμοί ἐπί χάρτου –ἐκτός συγκλονιστικοῦ ἀπροόπτου– δέν θά ἰσχύουν πιά. Οἱ παρατάξεις, κυρίως ἡ ΝΔ, ὀφείλουν νά σκίσουν τά χαρτιά τους καί νά προσπαθήσουν νά χαράξουν τίς γραμμές τοῦ χάρτη ἀπό τήν ἀρχή. Ὑπό τό φῶς αὐτῶν τῶν δεδομένων, οἱ δύο τελευταῖες παρεμβάσεις τῶν πρώην Πρωθυπουργῶν Κώστα Καραμανλῆ καί Ἀντώνη Σαμαρᾶ, καθίστανται λίαν ἐπίκαιρες.
