Τό 1984 (ἔτος Ὄργουελ) ἐξαιρετικός σκηνοθέτης Μεγακλῆς Βιντιάδης μοῦ…
… πρότεινε νά συμμετάσχω στήν ἐκπομπή «Ἀφετηρίες» στήν κρατική τηλεόραση. Μουσική ἐκπομπή, ἀναζητήσεως «ταλέντων» τοῦ τραγουδιοῦ καί τοῦ στίχου. Τήν ἐπιμέλεια καί τήν εὐθύνη τῆς ὀρχήστρας εἶχε ὁ φίλτατος συνθέτης καί μαέστρος Γιῶργος Χατζηνάσιος, τήν παρουσίαση ἡ Μιμή Ντενίση καί τήν «κριτική ἐπιτροπή» ἀποτελοῦσαν ὁ ἐξαίρετος καί ἀλησμόνητος δημιουργός Ἀπόστολος Καλδάρας, ὁ ἐκ τῶν κορυφαίων στιχουργῶν Πάνος Φαλάρας καί ἡ μουσικο-δημοσιογραφική ταπεινότης μου.
Ἐκεῖ γνώρισα τήν κυρία Μιμή Ντενίση, ἕνα ἄτομο μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Πρίν ἀπό ὅλα, τήν χαρακτήριζε ἡ συνέπεια. Δέν θυμᾶμαι νά καθυστέρησε οὔτε ἕνα λεπτό στά γυρίσματα. Ἐρχόταν πάντοτε διαβασμένη καί ἄν κάποια φορά ἐπισημαίναμε κάτι πού θά ἄξιζε νά ἀναφερθεῖ στήν ἑπόμενη ἐκπομπή, τό εἶχε βρεῖ, τό εἶχε μελετήσει καί ἐρχόταν μέ διαμορφωμένη ἄποψη καί θέση! Ἡ εὐγένεια ἦταν τό χαρακτηριστικό της γνώρισμα. Ἄψογη στήν συμπεριφορά της, γνώριζε πῶς ἔπρεπε νά φερθεῖ στούς διαγωνιζόμενους, πού ἔφευγαν ὅλοι εὐχαριστημένοι. Ἔκτοτε παρακολουθῶ τήν καλλιτεχνική πορεία τῆς Μιμῆς Ντενίση καί τήν ἔχω ἀπολαύσει σέ ὅλες τίς σπουδαῖες της παραστάσεις, μέ κορυφαία τήν δημιουργία της «Σμύρνη μου ἀγαπημένη» στόν «Ἑλληνικό Κόσμο», πού μᾶς χάρισε ὁ ἀείμνηστος Λάζαρος Ἐφραίμογλου καί συνεχίζουν τά παιδιά του. Καί τώρα, τό θεατρικό ἔργο-σταθμός στήν σταδιοδρομία της, γίνεται ταινία καί ἡ σπουδαία καλλιτέχνις πραγματοποιεῖ ἕνα ὄνειρο ζωῆς. Γιά σκεφθεῖτε το. Μία διεθνής παραγωγή, μέ τήν συμμετοχή –σέ μικρούς, ἀλλά χαρακτηριστικούς ρόλους– μεγάλων ἠθοποιῶν, παγκοσμίου ἀκτινοβολίας, ὅπως ἡ Βανέσσα Ρεντγκρέηβ, θά ἀναφέρεται στήν Μικρασιατική Καταστροφή, στήν Καταστροφή τῆς Σμύρνης! Δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ Μικρασιατική καταστροφή ἀνήκει στά ἀγαπημένα θέματα τῶν Ἑλλήνων σκηνοθετῶν.
Κάποιες γενικές ἀναφορές σέ λίγα «μελοδράματα» τῆς δεκαετίας τοῦ ’60, μέ ἐπιφανειακές ἀναφορές στήν καταστροφή (π.χ. «Ἡ Ὀδύσσεια ἑνός ξεριζωμένου» καί κάποια ἄλλα φίλμ μέ παρόμοια θέματα) γιά νά φθάσουμε στό «1922» τοῦ Νίκου Κούνδουρου, τήν πρώτη «κινηματογραφική» ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος, ταινία ἡ ὁποία ἀπαγορεύθηκε ἀπό τίς κυβερνήσεις τῆς ΝΔ (1978) καί τοῦ ΠΑΣΟΚ (1982) ἐπειδή «δυναμίτιζε τίς σχέσεις τῶν δύο χωρῶν» (δηλαδή παρουσίαζε τίς ὠμότητες καί τήν σφαγή τῶν Χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τούς ἀγρίους τοῦ Κεμάλ.) Σπουδαία ἀναφορά στό χρονικό τοῦ αἵματος ἔκανε τό ντοκυμανταίρ «Σμύρνη ἡ καταστροφή μιᾶς κοσμοπολίτικης πόλης», τῆς Μαρίας Ἠλιοῦ, πού ἔτυχε πολύ καλῆς ὑποδοχῆς ἀπό τό ἑλληνικό κοινό.
Καί φθάνουμε στό σημερινό φίλμ, «Σμύρνη μου ἀγαπημένη», ἔμπνευση καί ἐπιθυμία τῆς Μιμῆς Ντενίση. Τό σενάριο ὑπογράφει ἡ ἴδια σέ συνεργασία μέ τόν Martin Sherman, τήν σκηνοθεσία ἔχει ἀναλάβει ὁ Γρηγόρης Καραντινάκης, ἐνῶ τήν παραγωγή ἡ Tanweer. Χωρίς ἀμφιβολία ἡ ταινία θά πρέπει νά ἔχει τήν ἀνάλογη στήριξη ἀπό τό ἑλληνικό καί τό διεθνές κοινό. Αὐτό τόν καιρό τά γυρίσματα γίνονται στήν Χίο, στό καταπληκτικό κτίριο τοῦ «Ἱδρύματος Μαρίας Τσάκου», πού πρόσφερε ἁπλόχερα ὁ καπεταν-Παναγιώτης. Θά ἀκολουθήσουν γυρίσματα στήν «Προκυμαία» πού ἔχει στηθεῖ στό Νέο Φάληρο. Σέ μιά ἐποχή πού οἱ προκλήσεις τῶν γειτόνων διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη, μία κινηματογραφική ἀπάντηση, θά εἶναι «ταμάμ»!
